niemiecko » polski

ere̱i̱len* CZ. cz. przech. podn.

e̱rster [ˈeːɐ̯stɐ] LICZ.

erster → erste(r, s)

Zobacz też S

S RZ. r.n., s [ɛs] RZ. r.n. <‑ [o. fam: ‑s], ‑ [o. fam: ‑s]>

S
S r.n.
S
s r.n.

S RZ. r.n., s [ɛs] RZ. r.n. <‑ [o. fam: ‑s], ‑ [o. fam: ‑s]>

S
S r.n.
S
s r.n.

ẹrnten [ˈɛrntən] CZ. cz. przech.

1. ernten (pflücken, mähen):

zbierać [f. dk. zebrać]

2. ernten fig (erlangen) Dank:

e̱rstes LICZ.

erstes → erste(r, s)

Zobacz też S , erster

S RZ. r.n., s [ɛs] RZ. r.n. <‑ [o. fam: ‑s], ‑ [o. fam: ‑s]>

S
S r.n.
S
s r.n.

e̱rster [ˈeːɐ̯stɐ] LICZ.

erster → erste(r, s)

erbe̱ten CZ. cz. przech.

erbeten pp von erbitten

Zobacz też erbitten

erbịtten* [ɛɐ̯​ˈbɪtɐn] CZ. cz. przech. irr podn.

erbo̱ten CZ. cz. zwr.

erboten pp von erbieten

Zobacz też erbieten

errö̱ten* [ɛɐ̯​ˈrøːtən] CZ. cz. nieprzech. +sein

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski