Tłumaczenia dla hasła „istnień“ w niemiecko » polski słowniku

(Przełącz na polsko » niemiecki)

Istrien <‑s, bez l.mn. > [ˈɪstriən] RZ. r.n. GEO

Istrien

Istria r.ż.

I . kni̱e̱n [ˈkniːən, kniːn] CZ. cz. nieprzech. +haben o SÜDD: sein

[auf dem Boden] knien

klękać [f. dk. klęknąć] [na ziemię]

II . kni̱e̱n [ˈkniːən, kniːn] CZ. cz. zwr.

1. knien (niederkauern):

sich auf den Boden/neben jdn knien

klękać [f. dk. klęknąć] na ziemię/obok kogoś

2. knien pot. (sich intensiv beschäftigen):

sich in etw B. knien

zagłębić się w coś pot.

sich in die Arbeit knien

zagłębić się w pracy

Geni̱e̱n RZ.

Genien l.mn. od Genius

Zobacz też Genius

Ge̱nius <‑, Genien> [ˈgeːni̯ʊs, pl: ˈgeːni̯ən] RZ. r.m. podn. (schöpferischer Mensch)

Genius

geniusz r.m.

beknie̱n* CZ. cz. przech. pot.

jdn beknien

błagać kogoś [na klęczkach]

Bọsnien <‑s, bez l.mn. > [ˈbɔsniən] RZ. r.n.

Bosnien

Bośnia r.ż.

Spa̱nien <‑s, bez l.mn. > [ˈʃpaːni̯ən] RZ. r.n.

Spanien

Hiszpania r.ż.

A̱sien <‑s, bez l.mn. > [ˈaːzi̯ən] RZ. r.n.

Asien

Azja r.ż.

schi̱e̱n [ʃiːn] CZ. cz. nieprzech., bezosob.

schien cz. prz. von scheinen

Zobacz też scheinen

I . sche̱i̱nen <scheint, schien, geschienen> [ˈʃaɪnən] CZ. cz. nieprzech.

1. scheinen:

scheinen (Licht leuchten lassen) (Mond, Sterne)

świecić [f. dk. za‑]

morgen scheint die Sonne

jutro zaświeci słońce r.n.

uns schien die Sonne ins Gesicht

słońce świeciło nam prosto w oczy

die Lampe scheint nur schwach

lampa r.ż. słabo świeci

der Mond scheint hell

księżyc r.m. świeci jasno

2. scheinen (den Anschein haben):

scheinen

zdawać [lub wydawać] się

er/sie scheint zu schlafen

[on/ona] wydaje się spać

das scheint schwierig zu sein

to wydaje się [być] trudne

er scheint keine Lust zu haben

on zdaje się nie mieć ochoty

mir scheint, dass ...

wydaje mi się, że...

II . sche̱i̱nen <scheint, schien, geschienen> [ˈʃaɪnən] CZ. bezosob.

es scheint, dass/als ob ...

zdaje [lub wydaje] się, że/jak gdyby...

wie es scheint

jak się zdaje [lub wydaje]

es scheint nur so

to się tak tylko zdaje [lub wydaje]

I . spe̱i̱en <speit, spie, gespie[e]n> [ˈʃpaɪən] CZ. cz. przech. podn.

1. speien (ausstoßen):

[etw] speien Lava

wyrzucać [f. dk. wyrzucić] [coś]

[etw] speien Feuer, Flammen

zionąć [czymś]

[etw] speien Dämpfe

buchać [f. dk. buchnąć] [czymś]

der Vulkan spie Lava und Asche

wulkan r.m. wyrzucał lawę i popiół

2. speien (erbrechen):

speien Blut

wymiotować [f. dk. z‑]

II . spe̱i̱en <speit, spie, gespie[e]n> [ˈʃpaɪən] CZ. cz. nieprzech.

1. speien (spucken):

speien

pluć [f. dk. plunąć]

2. speien (sich erbrechen):

speien

wymiotować [f. dk. z‑]