Tłumaczenia dla hasła „maken“ w niemiecko » polski słowniku

ma̱keln [ˈmaːkəln] CZ. cz. przech.

makeln WIRTSCH sl:

Immobilien/Grundstücke makeln

pośredniczyć w transakcjach kupna-sprzedaży nieruchomości/działek

I . ha̱ken [ˈhaːkən] CZ. cz. przech. (einhängen)

haken

zahaczać [f. dk. zahaczyć]

haken

zaczepiać [f. dk. zaczepić]

II . ha̱ken [ˈhaːkən] CZ. cz. nieprzech.

haken (klemmen) (Tür)

zacinać [f. dk. zaciąć] się

zwroty:

da hakt es pot.

coś tu nie gra pot.

Ha̱ken <‑s, ‑> [ˈhaːkən] RZ. r.m.

1. Haken:

Haken (gebogenes Stück Metall, Kunststoff)

hak r.m.

Haken (Handtuchhaken)

haczyk r.m.

Haken (Kleiderhaken)

wieszak r.m.

einen Haken schlagen (Hase)

kluczyć

mit Haken und Ösen pot.

wszelkimi sposobami

2. Haken SPORT:

Haken

sierpowy r.m.

3. Haken (Angelhaken, Zeichen):

Haken

haczyk r.m.

hinter jedem Namen einen Haken machen

postawić haczyk przy każdym nazwisku

4. Haken pot. (Schwierigkeit):

Haken

sęk r.m. fig

die Sache hat einen Haken pot.

w tej sprawie jest jedno ale pot.

La̱ken <‑s, ‑> [ˈlaːkən] RZ. r.n.

Laken

prześcieradło r.n.

mä̱keln [ˈmɛːkəln] CZ. cz. nieprzech. pej.

mäkeln

marudzić

mäkeln

czepiać się pot.

das kleine Mädchen mäkelt immer am Essen

ta mała dziewczynka zawsze grymasi przy jedzeniu

qua̱ken [ˈkvaːkən] CZ. cz. nieprzech.

1. quaken:

quaken (Frosch)

rechotać [f. dk. za‑]

quaken (Ente)

kwakać [f. dk. za‑]

2. quaken pej. pot. (reden):

quaken

gadać pot.

quak nicht immer dazwischen, wenn ich was sage!

nie gadaj zawsze wtedy, kiedy ja coś mówię! pot.

sta̱ken [ˈʃtaːkən] CZ. cz. przech. połnocnoniem.

staken

odpychać żerdzią

Ma̱kel <‑s, ‑> [ˈmaːkəl] RZ. r.m. podn.

1. Makel (Schandfleck):

Makel

plama r.ż.

Makel

piętno r.n.

ihm haftet ein Makel an

ciąży na nim piętno

2. Makel:

Makel (Fehler)

usterka r.ż.

Makel (bei Waren)

skaza r.ż.

ohne Makel

bez skazy

I . pi̱ken [ˈpiːkən] CZ. cz. przech. pot.

jdn [mit etw] piken

kłuć [f. dk. u‑] kogoś [czymś]

II . pi̱ken [ˈpiːkən] CZ. cz. nieprzech. pot. (Pullover)

piken

gryźć

ụlken [ˈʊlkən] CZ. cz. nieprzech.

ulken

żartować

ulken

płatać figle

ụnken [ˈʊŋkən] CZ. cz. nieprzech.

1. unken (Stimme einer Unke):

unken

kumkać [f. dk. za‑]

2. unken (schwarzsehen):

unken

krakać [f. dk. wy‑ ]fig

Kü̱ken <‑s, ‑> [ˈkyːkən] RZ. r.n.

Küken

pisklę r.n.

Token <‑s, ‑s> RZ. r.n. INF.

Token

token r.m.