Tłumaczenia dla hasła „umherschleifen“ w niemiecko » polski słowniku

umhe̱r|schlendern CZ. cz. nieprzech. +sein pot.

umherschlendern

włóczyć się

umherschlendern (in der Stadt)

włóczyć się po mieście

mịt|schleifen CZ. cz. przech.

mitschleifen

ciągnąć [f. dk. po‑] [ze sobą]

mitschleifen

wlec [f. dk. po‑] [ze sobą]

sie schleifte ihn auf die Party mit pot.

[ona] zabrała [lub zaciągnęła pot. ] go na imprezę

umhe̱r|laufen CZ. cz. nieprzech. irr +sein

1. umherlaufen (ziellos herumlaufen):

umherlaufen

chodzić bez celu

2. umherlaufen (spazieren gehen):

umherlaufen

spacerować

die Kinder laufen im Park umher

dzieci ntpl spacerują po parku

3. umherlaufen pot. (aussehen, gekleidet sein):

wie ein Landstreicher umherlaufen

wyglądać jak włóczęga

I . schle̱i̱fen¹ <schleift, schleifte, geschleift> [ˈʃlaɪfən] CZ. cz. przech.

1. schleifen (ziehen):

jdn/etw zur Tür schleifen

ciągnąć [f. dk. po‑] kogoś/coś do drzwi

den schweren Koffer über den Bahnsteig schleifen

wlec ciężką walizkę po peronie pot.

2. schleifen fig (zum Mitkommen überreden):

sie hat ihre kleine Schwester mit in die Disko geschleift

zaciągnęła [lub zawlokła] swoją młodszą siostrę do dyskoteki pot.

jdn ins Kino schleifen fig

zaciągnąć kogoś do kina pot.

3. schleifen (niederreißen):

schleifen

burzyć [f. dk. z‑]

II . schle̱i̱fen¹ <schleift, schleifte, geschleift> [ˈʃlaɪfən] CZ. cz. nieprzech.

1. schleifen +haben o sein (reiben):

[an etw C.] schleifen (Fahrradkette, Blech)

trzeć [o coś]

die Kupplung schleifen lassen

trzeć sprzęgło

die Kette schleift am Schutzblech

łańcuch r.m. obciera błotnik

2. schleifen +haben o sein (gleiten):

[auf dem Boden] schleifen (Kleid)

ciągnąć się [po ziemi]

die Schleppe schleift über den Fußboden

tren r.m. ciągnie się po ziemi

etw schleifen lassen pot.

odpuścić sobie coś pot.

du kannst deine Arbeit nicht länger schleifen lassen

nie możesz dłużej zaniedbywać swojej pracy

I . ạb|schleifen CZ. cz. przech. irr

1. abschleifen (entfernen):

abschleifen

zeszlifowywać [f. dk. zeszlifować]

2. abschleifen (glätten, abfeilen):

abschleifen Oberfläche, Metall, Edelsteine

oszlifowywać [f. dk. oszlifować]

abschleifen Parkett

szlifować

II . ạb|schleifen CZ. cz. zwr. irr

1. abschleifen:

abschleifen (sich abnutzen) (Belag, Unebenheit)

ścierać [f. dk. zetrzeć] się

2. abschleifen fig:

abschleifen

nabierać [f. dk. nabrać] ogłady

abschleifen

wyrobić się

das schleift sich noch ab

to się jeszcze dotrze

I . e̱i̱n|schleifen CZ. cz. przech. irr

1. einschleifen (einprägen):

einschleifen Verhaltensweisen

wpajać [f. dk. wpoić]

2. einschleifen TECHNOL.:

einschleifen

docierać [f. dk. dotrzeć]

Ventile einschleifen

docierać zawory

II . e̱i̱n|schleifen CZ. cz. zwr. irr (zur Gewohnheit werden)

einschleifen

utrwalać [f. dk. utrwalić] się

das hat sich mit der Zeit so eingeschliffen

to z czasem weszło w nawyk pot.

na̱ch|schleifen CZ. cz. przech. irr

ein Messer nachschleifen

ostrzyć [f. dk. na‑] nóż [mocniej]

Fe̱i̱nschleifen <‑s, bez l.mn. > RZ. r.n. TECHNOL.

Feinschleifen

szlifowanie r.n. gładkie [lub dokładne] [lub wykańczające]

NạssschleifenNP <‑s, bez l.mn. > RZ. r.n. TECHNOL.

Nassschleifen

szlifowanie r.n. na mokro

Pla̱nschleifen <‑s, bez l.mn. > RZ. r.n. TECHNOL.

Planschleifen

szlifowanie r.n. czół [lub powierzchni czołowych] przedmiotu

Re̱i̱bschleifen <‑s, bez l.mn. > RZ. r.n. TECHNOL.

Reibschleifen

docieranie r.n.

Rụndschleifen <‑s, bez l.mn. > RZ. r.n. TECHNOL.

Rundschleifen

szlifowanie r.n. powierzchni walcowych

Hạndschleifen <‑s, bez l.mn. > RZ. r.n. TECHNOL.

Handschleifen

szlifowanie r.n. ręczne

Flạchschleifen <‑s, bez l.mn. > RZ. r.n. TECHNOL.

Flachschleifen

szlifowanie r.n. płaszczyzn

glạtt|schleifenst. pis. CZ. cz. przech. irr

glattschleifen → schleifen

Zobacz też schleifen , schleifen

schle̱i̱fen² <schleift, schliff, geschliffen> [ˈʃlaɪfən] CZ. cz. przech.

1. schleifen (schärfen):

schleifen Messer, Schere

ostrzyć [f. dk. na‑]

2. schleifen (bearbeiten):

schleifen Edelstein, Glas

szlifować [f. dk. o‑]

etw glatt schleifen

gładzić [f. dk. wy‑]

geschliffene Dialoge fig

wygładzone dialogi r.m. l.mn. fig

3. schleifen (hart drillen):

schleifen

musztrować

I . schle̱i̱fen¹ <schleift, schleifte, geschleift> [ˈʃlaɪfən] CZ. cz. przech.

1. schleifen (ziehen):

jdn/etw zur Tür schleifen

ciągnąć [f. dk. po‑] kogoś/coś do drzwi

den schweren Koffer über den Bahnsteig schleifen

wlec ciężką walizkę po peronie pot.

2. schleifen fig (zum Mitkommen überreden):

sie hat ihre kleine Schwester mit in die Disko geschleift

zaciągnęła [lub zawlokła] swoją młodszą siostrę do dyskoteki pot.

jdn ins Kino schleifen fig

zaciągnąć kogoś do kina pot.

3. schleifen (niederreißen):

schleifen

burzyć [f. dk. z‑]

II . schle̱i̱fen¹ <schleift, schleifte, geschleift> [ˈʃlaɪfən] CZ. cz. nieprzech.

1. schleifen +haben o sein (reiben):

[an etw C.] schleifen (Fahrradkette, Blech)

trzeć [o coś]

die Kupplung schleifen lassen

trzeć sprzęgło

die Kette schleift am Schutzblech

łańcuch r.m. obciera błotnik

2. schleifen +haben o sein (gleiten):

[auf dem Boden] schleifen (Kleid)

ciągnąć się [po ziemi]

die Schleppe schleift über den Fußboden

tren r.m. ciągnie się po ziemi

etw schleifen lassen pot.

odpuścić sobie coś pot.

du kannst deine Arbeit nicht länger schleifen lassen

nie możesz dłużej zaniedbywać swojej pracy

Ha̱a̱rschleife <‑, ‑n> r.ż.

Haarschleife

kokard[ka] r.ż. we włosach

Ịnnenrundschleifen <‑s, bez l.mn. > RZ. r.n. TECHNOL.

Innenrundschleifen

szlifowanie r.n. otworów

Fẹrtigschleifen <‑s, bez l.mn. > RZ. r.n. TECHNOL.

Fertigschleifen

szlifowanie r.n. wykańczające

Profi̱lschleifen <‑s, bez l.mn. > RZ. r.n. TECHNOL.

Profilschleifen

szlifowanie r.n. kształtowe

Fe̱i̱nziehschleifen <‑s, bez l.mn. > RZ. r.n. TECHNOL.

Feinziehschleifen

dogładzanie r.n. oscylacyjne

Feinziehschleifen

superfinisz r.m.