polsko » niemiecki

klecha <D. ‑chy, l.mn. ‑chy, D. l.mn. ‑chów [lub klech]> [klexa] RZ. r.m. pej.

Pfaffe r.m. pej.
Schwarzrock r.m. pej.

klepka <D. ‑ki, l.mn. ‑ki> [klepka] RZ. r.ż.

1. klepka (deszczułka podłogowa):

bei ihm ist eine Schraube r.ż. locker pot.

2. klepka (w beczce):

[Fass]daube r.ż.

klechda <D. ‑dy, l.mn. ‑dy> [klexda] RZ. r.ż. podn. (podanie ludowe)

klejnot <D. ‑u, l.mn. ‑y> [klejnot] RZ. r.m. t. przen.

klepnąć [klepnoɲtɕ]

klepnąć f. dk. od klepać

Zobacz też klepać

I . klepać <‑pie> [klepatɕ] CZ. cz. przech.

1. klepać < f. dk. klepnąć>:

II . klepać <‑pie f. dk. klepnąć> [klepatɕ] CZ. cz. nieprzech. zwykle cz. ndk. pot. (pleść)

III . klepać <‑pie f. dk. klepnąć> [klepatɕ] CZ. cz. zwr.

I . kleić <‑ei; cz. prz. ‑ej; f. dk. s‑> [kleitɕ] CZ. cz. przech.

II . kleić <‑ei; cz. prz. ‑ej; f. dk. s‑> [kleitɕ] CZ. cz. zwr.

kleik <D. ‑u, l.mn. ‑i> [kleik] RZ. r.m.

klerk <D. ‑a, l.mn. ‑owie> [klerk] RZ. r.m.

1. klerk podn. (artysta nieangażujący się w życie społeczne):

Exzentriker(in) r.m. (r.ż.)

2. klerk HIST. (naukowiec):

Wanderstudent(in) r.m. (r.ż.)

kleks <D. ‑a, l.mn. ‑y> [kleks] RZ. r.m.

klępa <D. ‑py, l.mn. ‑py> [klempa] RZ. r.ż.

1. klępa (samica łosia):

Elchkuh r.ż.

2. klępa pot. (niezadbana kobieta):

Schlampe r.ż. pej. pot.

I . klepać <‑pie> [klepatɕ] CZ. cz. przech.

1. klepać < f. dk. klepnąć>:

II . klepać <‑pie f. dk. klepnąć> [klepatɕ] CZ. cz. nieprzech. zwykle cz. ndk. pot. (pleść)

III . klepać <‑pie f. dk. klepnąć> [klepatɕ] CZ. cz. zwr.

I . klecić <kleci; cz. prz. kleć, f. dk. s‑> [kletɕitɕ] CZ. cz. przech. pot.

II . klecić <kleci; cz. prz. kleć, f. dk. s‑> [kletɕitɕ] CZ. cz. zwr. pot. (tworzyć się)

klekot1 <D. ‑u, bez l.mn. > [klekot] RZ. r.m.

klepak <D. ‑a, l.mn. ‑i> [klepak] RZ. r.m.

1. klepak TECHNOL. (młot do klepania blachy):

2. klepak pot. (człowiek gadatliwy):

Plappermaul r.n. pej. lub żart. pot.
Plaudertasche r.ż. pej. lub żart.
Labersack r.m. pej. pot.

kleryk <D. ‑a, l.mn. ‑ycy> [klerɨk] RZ. r.m.

kleszy [kleʃɨ] PRZYM. pej. pot.

Pfaffen- pej. pot.

klęska <D. ‑ki, l.mn. ‑ki> [klew̃ska] RZ. r.ż.

1. klęska (przegrana bitwa):

Niederlage r.ż.

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski