Tłumaczenia dla hasła „bennenungen“ w niemiecko » polski słowniku

benẹnnen* CZ. cz. przech. irr

1. benennen (mit Namen versehen):

etw benennen Gegenstand

nadać czemuś nazwę

jdn nach jdm benennen

nazwać kogoś po kimś

der Platz wurde nach einer berühmten Schriftstellerin benannt

ten plac r.m. nazwano imieniem pewnej znanej pisarki

2. benennen (nennen):

benennen

wymieniać [f. dk. wymienić]

benennen

wyznaczać [f. dk. wyznaczyć]

jdn als Zeuge benennen

podać kogoś na świadka

jdn als Kandidaten benennen

wymieniać kogoś jako kandydata

entrụngen CZ. cz. przech.

entrungen pp von entringen

Zobacz też entringen

entrịngen* CZ. cz. przech. irr podn.

jdm etw entringen

wyrwać [lub wydrzeć] coś komuś

Le̱bensbedingungen RZ. l.mn.

Lebensbedingungen

warunki r.m. l.mn. życiowe [lub bytowe]

Le̱benserinnerungen RZ. l.mn.

Lebenserinnerungen

wspomnienia ntpl

Lebenserinnerungen

pamiętniki r.m. l.mn.

Benẹnnung <‑, ‑en> RZ. r.ż.

1. Benennung (Bezeichnung):

Benennung

określenie r.n.

Benennung

nazwa r.ż.

2. Benennung:

Benennung (Ernennung: eines Kandidaten)

mianowanie r.n.

Benennung (eines Zeugen)

podanie r.n.

Benennung (eines Zeugen)

wskazanie r.n.

Benennung (eines Sachverständigen)

wyznaczenie r.n.

errụngen CZ. cz. przech.

errungen pp von erringen

Zobacz też erringen

errịngen* CZ. cz. przech. irr

1. erringen (erkämpfen):

erringen Erfolg, Sieg

osiągać [f. dk. osiągnąć]

2. erringen (erlangen):

erringen Vertrauen

zdobywać [f. dk. zdobyć]

gedụngen CZ. cz. przech.

gedungen pp von dingen

Zobacz też dingen

dịngen <dingt, dingte [o. selten: dang], gedungen [o. selten: gedingt]> CZ. cz. przech. podn.

dingen

wynajmować [f. dk. wynająć]

einen Mörder dingen pej.

wynająć mordercę

I . gelụngen [gə​ˈlʊŋən] CZ. cz. nieprzech.

gelungen pp von gelingen

II . gelụngen [gə​ˈlʊŋən] PRZYM. attr

1. gelungen (geglückt, erfolgreich):

gelungen Abend, Kuchen

udany

gelungen Essen

smaczny

gelungen Essen

wyborny

gelungen Essen

doskonały

sehr gelungen

bardzo udany

etw ist gut/schlecht gelungen

coś poszło dobrze/źle

2. gelungen pot. (drollig):

gelungen Idee, Person

zabawny

gelungen Idee, Person

pocieszny

gelungen Idee, Person

komiczny

III . gelụngen [gə​ˈlʊŋən] PRZYSŁ. pot. (drollig)

gelungen aussehen

zabawnie

gelungen aussehen

komicznie

Zobacz też gelingen

gelịngen <gelingt, gelang, gelungen> [gə​ˈlɪŋən] CZ. cz. nieprzech. +sein (Werk, Coup)

gelingen

udać [lub powieść] się

nicht gelungen sein (Essen, Kuchen)

nie wyjść

jdm gelingt es etw zu tun

komuś udaje się coś zrobić

allen gelang die Flucht

wszystkim powiodła się ucieczka r.ż.

ich hoffe, es gelingt mir

mam nadzieję, że mi się uda

gerụngen [gə​ˈrʊŋən] CZ. cz. nieprzech., cz. przech.

gerungen pp von ringen

Zobacz też ringen

I . rịngen <ringt, rang, gerungen> [ˈrɪŋən] CZ. cz. nieprzech.

1. ringen (kämpfen):

[mit jdm] ringen

walczyć [z kimś]

ums Überleben ringen

walczyć o przetrwanie

mit dem Tod ringen fig

walczyć ze śmiercią fig

2. ringen fig (zu bezwingen versuchen):

mit einem Problem ringen

zmagać się z problemem

mit seinem Schicksal ringen

borykać się z przeciwnościami losu

ich habe lange mit mir ringen müssen

długo musiałem walczyć ze sobą fig

3. ringen (schnappen):

nach Atem [o. Luft] ringen

łapać oddech [lub powietrze] fig

4. ringen (sich bemühen):

um Fassung ringen

starać się opanować

nach Worten [o. um Worte] ringen

nie móc znaleźć słów

II . rịngen <ringt, rang, gerungen> [ˈrɪŋən] CZ. cz. przech. podn.

1. ringen (die Handflächen aneinander reiben):

die Hände ringen

załamywać ręce

2. ringen (aus der Hand reißen):

jdm etw aus der Hand/den Händen ringen

wyrywać [f. dk. wyrwać] komuś coś z ręki/rąk

gesụngen [gə​ˈzʊŋən] CZ. cz. przech., cz. nieprzech.

gesungen pp von singen

Zobacz też singen

I . sịngen <singt, sang, gesungen> [ˈzɪŋən] CZ. cz. przech.

1. singen (mit der Stimme produzieren):

singen Lied

śpiewać [f. dk. za‑]

er sang etwas zur Gitarre

śpiewał [f. dk. za‑] coś przy akompaniamencie gitary

jdn in den Schlaf singen

śpiewać [f. dk. za‑] komuś do snu

das kann ich schon singen! pot.

znam to już na pamięć [lub wylot] !

das kannst du [aber] singen! pot.

tego możesz być pewien!

2. singen pot. (gestehen):

singen

wyśpiewać pot.

II . sịngen <singt, sang, gesungen> [ˈzɪŋən] CZ. cz. nieprzech.

1. singen (hören lassen):

falsch singen

fałszować

vor sich hin singen

nucić sobie

2. singen pot. (gestehen):

er hat gleich am ersten Tag gesungen

on wysypał się [lub zaczął śpiewać] [lub zaczął sypać] zaraz pierwszego dnia pot.

I . ụngezwungen [ˈʊngətsvʊŋən] PRZYM.

ungezwungen Benehmen:

ungezwungen

niewymuszony

ungezwungen

naturalny

II . ụngezwungen [ˈʊngətsvʊŋən] PRZYSŁ.

ungezwungen reden, sich bewegen:

ungezwungen

naturalnie

geklụngen [gə​ˈklʊŋən] CZ. cz. nieprzech.

geklungen pp von klingen

Zobacz też klingen

klịngen <klingt, klang, geklungen> [ˈklɪŋən] CZ. cz. nieprzech.

1. klingen:

klingen (erklingen) (Glocke)

rozbrzmiewać

klingen (Gläser)

dzwonić [f. dk. za‑]

2. klingen (tönen):

hohl klingen (Behälter, Wand)

wydawać [f. dk. wydać] głuchy dźwięk

hell/rau klingen (Stimme)

brzmieć jasno/ochryple

3. klingen (sich anhören):

das Lied klingt schön

ta piosenka r.ż. brzmi ładnie

das klingt gut/interessant

to brzmi nieźle/interesująco

das klingt ja, als ob ...

to brzmi, jak gdyby...

I . gezwụngen [gə​ˈtsvʊŋən] CZ. cz. przech., cz. zwr.

gezwungen pp von zwingen

II . gezwụngen [gə​ˈtsvʊŋən] PRZYM.

gezwungen Benehmen

sztuczny

gezwungen Lachen

nienaturalny

gezwungen Lachen

wymuszony

III . gezwụngen [gə​ˈtsvʊŋən] PRZYSŁ.

ihr Lachen wirkt etw gezwungen

jej śmiech jest jakby wymuszony

Zobacz też zwingen

I . zwịngen <zwingt, zwang, gezwungen> [ˈtsvɪŋən] CZ. cz. przech.

1. zwingen (nötigen):

jdn zwingen [etw zu tun]

zmuszać [f. dk. zmusić] kogoś [do robienia czegoś]

die Lage zwingt zum Handeln

sytuacja r.ż. zmusza do działania

ich sehe mich gezwungen zu ...

jestem zmuszony...

ich lasse mich nicht zwingen

nie dam się zmusić

ich zwinge Sie nicht

nie zmuszam [lub przymuszam] pana/pani

man zwang sie an den Verhandlungstisch

zmuszono ich do negocjacji

2. zwingen podn. (drängen):

seinen Gegner zu Boden zwingen

powalić swego przeciwnika na ziemię

II . zwịngen <zwingt, zwang, gezwungen> [ˈtsvɪŋən] CZ. cz. zwr.

sich zu einer Arbeit zwingen (sich überwinden)

przemóc się, żeby wykonać jakąś pracę

sich zu einem Lächeln zwingen

zmuszać [f. dk. zmusić] się do uśmiechu

er musste sich dazu zwingen, das zu tun

musiał się przełamać, żeby to zrobić

erklụngen CZ. cz. nieprzech.

erklungen pp von erklingen

Zobacz też erklingen

erklịngen* CZ. cz. nieprzech. irr +sein (Töne, Glocken)

erklingen

rozbrzmiewać [f. dk. rozbrzmieć ]podn.

erzwụngen CZ. cz. przech.

erzwungen pp von erzwingen

Zobacz też erzwingen

erzwịngen* CZ. cz. przech. irr

erzwingen Entscheidung:

etw von jdm erzwingen

wymuszać [f. dk. wymusić] coś na kimś

ein erzwungenes Geständnis

wymuszone przyznanie r.n. się

I . gedrụngen [gə​ˈdrʊŋən] CZ. cz. nieprzech.

gedrungen pp von dringen

II . gedrụngen [gə​ˈdrʊŋən] PRZYM.

gedrungen Körper, Gestalt

krępy

gedrungen Gebäude

przysadzisty

Zobacz też dringen

drịngen <dringt, drang, gedrungen> [ˈdrɪŋən] CZ. cz. nieprzech.

1. dringen +sein (stoßen):

durch etw dringen (Person, Tier)

przedostawać [f. dk. przedostać] się przez coś

durch etw dringen (Speer)

przebijać [f. dk. przebić] coś

durch etw dringen (Regen)

wnikać [f. dk. wniknąć] przez coś

durch etw dringen (Licht)

przenikać [f. dk. przeniknąć] przez coś

in etw dringen

wnikać do czegoś

in eine Mauer B. dringen (Geschoss)

przebijać [f. dk. przebić] mur

aus etw dringen (Flüssigkeit)

wypływać [f. dk. wypłynąć]

aus etw dringen (Gas)

ulatniać [f. dk. ulotnić] się

aus etw dringen (Geräusch)

przedostawać [f. dk. przedostać] się

2. dringen +sein (vordringen):

an die Öffentlichkeit dringen (Nachricht)

przedostać się do wiadomości publicznej

bis zu etw dringen

docierać [f. dk. dotrzeć] do czegoś

das Geschrei drang bis in die hintersten Ecken des Hauses

krzyk r.m. docierał do najodleglejszych zakamarków domu

3. dringen +sein podn. (einwirken):

in jdn dringen

naciskać na kogoś

mit Bitten in jdn dringen

zasypywać [f. dk. zasypać] kogoś prośbami

ich fühle mich gedrungen, den Vorfall zu melden alt

czuję się zmuszony poinformować o tym zajściu

4. dringen +haben (fordern):

auf etw B. dringen

żądać [f. dk. za‑] czegoś

darauf dringen, dass etw getan wird

żądać, by coś zostało zrobione

gewrụngen [gə​ˈvrʊŋən] CZ. cz. przech.

gewrungen pp von wringen

Zobacz też wringen

wrịngen <wringt, wrang, gewrungen> [ˈvrɪŋən] CZ. cz. przech.

wringen Lappen, Wäsche:

wringen

wykręcać [f. dk. wykręcić]

wringen

wyżymać [f. dk. wyżąć]

das Wasser aus etw wringen

wyżąć [lub wycisnąć] z czegoś wodę

Hẹmmungen RZ.

Hemmungen l.mn. PSYCH. → Hemmung

Zobacz też Hemmung

Hẹmmung <‑, ‑en> RZ. r.ż.

1. Hemmung (Beeinträchtigung, das Aufhalten: eines Fahrzeugs, einer Entwicklung):

Hemmung

hamowanie r.n.

die Hemmung des Verkehrs

hamowanie ruchu

2. Hemmung meist l.mn. (Bedenken):

Hemmung

hamulec r.m. fig

Hemmung

opory l.mn.

Hemmungen haben, etw zu tun

mieć opory, aby coś zrobić

moralische/innere Hemmungen

opory moralne/wewnętrzne

nur keine Hemmungen!

proszę, śmiało!

3. Hemmung l.mn. PSYCH. (innere Unsicherheit):

Hemmung

zahamowania ntpl

unter Hemmungen leiden

cierpieć na zahamowania

4. Hemmung bez l.mn. PR. (Beeinträchtigung):

Hemmung

wstrzymanie r.n.

Hemmung

zawieszenie r.n.

Hemmung der Verjährung

wstrzymanie biegu przedawnienia

verdụngen CZ. cz. przech., cz. zwr.

verdungen pp von verdingen

Zobacz też verdingen

I . verdịngen <verdingt, verdingte [o. verdang], verdingt [o. verdungen]> CZ. cz. przech. form

verdingen Auftrag:

verdingen

rozpisywać [f. dk. rozpisać]

II . verdịngen <verdingt, verdingte [o. verdang], verdingt [o. verdungen]> CZ. cz. zwr. alt

verdingen

najmować [f. dk. nająć] się alt

sie hatte sich bei verschiedenen Bauern als Magd verdingt [o. verdungen]

najmowała się u różnych chłopów jako służąca

gesprụngen [gə​ˈʃprʊŋən] CZ. cz. nieprzech., cz. przech.

gesprungen pp von springen

Zobacz też springen

I . sprịngen <springt, sprang, gesprungen> [ˈʃprɪŋən] CZ. cz. nieprzech. +sein

1. springen:

springen (hüpfen)

skakać [f. dk. skoczyć]

springen (Kind)

podskakiwać [f. dk. podskoczyć]

in die Höhe springen

podskoczyć do góry

ins Auge [o. in die Augen] springen

rzucać [f. dk. rzucić] się w oczy fig

2. springen (sich mit Sprüngen bewegen):

über ein Hindernis springen

przeskakiwać [f. dk. przeskoczyć] przez przeszkodę

über ein Hindernis springen

skakać [f. dk. skoczyć] przez przeszkodę

zur Seite springen

odskakiwać [f. dk. odskoczyć] na bok

ins Boot/Wasser springen

wskakiwać [f. dk. wskoczyć] do łodzi/wody

auf den Tisch springen

wskakiwać [f. dk. wskoczyć] na stół

aus dem Fenster springen

wyskakiwać [f. dk. wyskoczyć] z okna

vom Dach springen

zeskakiwać [f. dk. zeskoczyć] z dachu

über Bord springen

skakać [f. dk. skoczyć] za burtę

vorwärts/rückwärts springen INF.

przeskoczyć do przodu/tyłu

von einem Thema zum anderen springen fig

przeskakiwać z jednego tematu na drugi fig

3. springen fig (Anordnungen schnell ausführen):

springen

rzucać [f. dk. rzucić] się pot.

springen

skakać pot.

er braucht kaum was zu sagen, schon springt sie

on nie musi w ogóle nic mówić, a ona już się zrywa

4. springen CH, poł. niem. (eilen):

zum Bäcker springen

skoczyć do piekarza pot.

bitte, spring mal eben zum Supermarkt!

proszę, skocz no do supermarketu! pot.

5. springen:

springen (zerspringen) (Vase)

pękąć [f. dk. pęknąć]

in Stücke springen

popękać na kawałki

6. springen (vorrücken):

auf etw B. springen (Zeiger)

przeskakiwać [f. dk. przeskoczyć] na coś

die Ampel springt auf Grün

światła l.mn. zmieniły się na zielone pot.

aus den Gleisen springen

wykoleić się

der springende Punkt pot.

sedno r.n. sprawy

II . sprịngen <springt, sprang, gesprungen> [ˈʃprɪŋən] CZ. cz. przech. +haben o sein

springen SPORT:

springen vier Meter

skakać [f. dk. skoczyć]

einen Salto springen

robić [f. dk. z‑] salto

zwroty:

etw [für jdn] springen lassen pot.

stawiać [f. dk. postawić] coś [komuś] pot.

für jdn eine Runde Bier springen lassen pot.

fundować [f. dk. za‑] komuś kolejkę piwa pot.