Tłumaczenia dla hasła „Blättchen“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » niderlandzki)

blan·che·ren <blancheerde, h. geblancheerd> [blɑ̃ʃerə(n)] CZ. cz. przech. kookk.

blancheren

blanchieren

af·la·chen <lachte af, h. afgelachen> [ɑflɑxə(n)] CZ. cz. nieprzech.

heel wat aflachen

aus dem Lachen nicht (mehr) herauskommen

brun·chen <brunchte, h. gebruncht> [brʏnʃə(n)] CZ. cz. nieprzech.

brunchen

brunchen

ge·la·chen CZ.

gelachen volt. deelw. van lachen¹, lachen²

Zobacz też lachen , lachen

la·chen² <lachte, h. gelachen> [lɑxə(n)] CZ. cz. przech. (door lachen in een toestand komen)

lachen

lachen

het is om je rot te lachen

es ist zum Schießen [o. Schreien]

zich tranen lachen

Tränen lachen

zich een ongeluk lachen

sich C. einen Ast lachen

zich krom/slap/zich halfdood lachen

sich kranklachen/schieflachen/totlachen

wie het laatst lacht, lacht het best przysł.

wer zuletzt lacht, lacht am besten

la·chen¹ <lachte, h. gelachen> [lɑxə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. lachen:

lachen (als uiting van vrolijkheid, opgewektheid)

lachen

lachen (ingetogen, fijntjes)

lächeln

iem aan het lachen maken

jdn zum Lachen bringen

fijntjes lachen

schmunzeln

fijntjes lachen

verschmitzt lächeln

in lachen uitbarsten

laut loslachen

in zijn vuistje lachen

sich C. (eins) ins Fäustchen lachen

zijn lachen inhouden

sich C. das Lachen verbeißen [o. verkneifen]

laat mij niet lachen!

dass ich nicht lache!

om [o. over ] iets lachen

über etw B. lachen

schaterend lachen

schallend [o. laut] lachen

schudden van het lachen

sich vor Lachen wälzen

dubbel liggen van het lachen

sich biegen [o. krümmen] vor Lachen

2. lachen (bespotten, schertsen; leedvermaak hebben):

lachen

lachen

lachen

lächeln

ik lach er niet om

mir ist nicht zum Lachen

er is [o. valt ] niets te lachen

es gibt nichts zu lachen

bla·ken <blaakte, h. geblaakt> [blakə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. blaken:

blaken (gloeiende hitte afgeven)

brennen

blaken (gloeiende hitte afgeven)

glühen

blaken (vlammen)

lodern

blakende hitte

glühende Hitze

een blakend vuur

ein loderndes Feuer

2. blaken (personen):

blaken

strotzen

blaken

glühen

blaken van ijver

vor Eifer glühen

in blakende welstand verkeren

eine blühende Gesundheit haben

bla·zen <blies, h. geblazen> [blazə(n)] CZ. cz. przech.

blazen

blasen

blazen

pusten pot.

blazen (dieren)

fauchen

de aftocht blazen przen.

zum Abzug blasen

de aftocht blazen przen.

aufbrechen

bellen blazen

Seifenblasen machen

op de trompet blazen

die Trompete blasen

op de trompet blazen

auf der Trompete blasen

het is oppassen geblazen

jetzt heißt es aufgepasst