niderlandzko » niemiecki

ge·gol·den CZ.

gegolden → gelden¹, → gelden²

Zobacz też gelden , gelden

gel·den2 <gold, h. gegolden> [ɣɛldə(n)] CZ. cz. bezosob. ww (betreffen)

ver·mel·den <vermeldde, h. vermeld> [vərmɛldə(n)] CZ. cz. przech.

ge·mar·tel [ɣəmɑrtəl] RZ. r.n. geen l.mn.

af·mel·den <meldde af, h. afgemeld> [ɑfmɛldə(n)] CZ. cz. przech.

ge·schol·den CZ.

gescholden volt. deelw. van schelden¹, schelden²

Zobacz też schelden , schelden

schel·den2 <schold, h. gescholden> [sxɛldə(n)] CZ. cz. przech. (uitschelden)

schel·den1 <schold, h. gescholden> [sxɛldə(n)] CZ. cz. nieprzech.

2. schelden (knorren):

keifen pej.

ge·ma·nierd [ɣəmanirt] PRZYM.

2. gemanierd (gekunsteld):

manieriert form.

ge·mar·merd [ɣəmɑrmərt] PRZYM.

ge·mas·kerd [ɣəmɑskərt] PRZYM.

aan·mel·den1 <meldde aan, h. aangemeld> [amɛldə(n)] CZ. cz. przech.

ver·gel·den <vergold, h. vergolden> [vərɣɛldə(n)] CZ. cz. przech.

ge·ma·tigd <gematigde, gematigder, gematigdst> [ɣəmatəxt] PRZYM.

2. gematigd (niet tot uitersten vervallend):

schel·den2 <schold, h. gescholden> [sxɛldə(n)] CZ. cz. przech. (uitschelden)

schol·den CZ.

scholden 3. os. l.mn. cz. prz. van schelden¹, schelden²

Zobacz też schelden , schelden

schel·den2 <schold, h. gescholden> [sxɛldə(n)] CZ. cz. przech. (uitschelden)

schel·den1 <schold, h. gescholden> [sxɛldə(n)] CZ. cz. nieprzech.

2. schelden (knorren):

keifen pej.

smal·deel <smal|delen> [smɑldel] RZ. r.n.


Interfejs: Deutsch | English | Español | Italiano | Polski