Tłumaczenia dla hasła „hintuend“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » niderlandzki)

hin·gen CZ.

hingen 3. os. l.mn. cz. prz. van hangen¹, hangen²

Zobacz też hangen , hangen

han·gen² <hing, h. gehangen> [hɑŋə(n)] CZ. cz. nieprzech.

hangen (zie voorbeelden)

hängen

hangen (onbeslist zijn)

schweben

hangen (onbeslist zijn)

in der Schwebe sein

aan moeders rokken hangen

an Mutters Rockschößen hängen

er hangt veel aan die zaak

von der Sache hängt viel ab

dat hangt als los zand aan elkaar

das ist ohne jeden Zusammenhang

hij hangt erg aan zijn oudste zoon przen.

er hängt sehr an seinem ältesten Sohn

wat hangt ons nu weer boven het hoofd? przen.

was steht uns jetzt wieder bevor?

het hangt erom

es ist noch in der Schwebe

in de lucht hangen (geen steun hebben)

in der Luft hängen

in de lucht hangen ((nog) onzeker zijn)

in der Schwebe sein

het hoofd laten hangen ook przen.

den Kopf hängen lassen

het kind loopt te hangen

das Kind ist quengelig pot.

ik mag hangen als het niet waar is przen.

ich will mich hängen lassen, wenn es nicht wahr ist pot.

met hangen en wurgen

mit Hängen und Würgen

zijn betoog hing van platheden aan elkaar przen.

seine Darlegung bestand aus lauter Plattheiten

de was hangt aan de lijn

die Wäsche hängt auf der Leine

ik zag de bui al hangen

ich ahnte schon, was kommen würde

het hangt me de keel uit przen.

es hängt mir zum Halse heraus pot.

als hij niet meewerkt, hang je przen.

wenn er nicht mitarbeitet, bist du geliefert

aan iems lippen hangen

an jds Lippen C. hängen

han·gen¹ <hing, h. gehangen> [hɑŋə(n)] CZ. cz. przech. (bevestigen, ophangen)

hangen

(auf)hängen

zijn jas aan de kapstok hangen

seinen Mantel an die Garderobe hängen

de was buiten hangen

die Wäsche draußen aufhängen

iets te drogen hangen

etw zum Trocknen aufhängen

hin·ken <hinkte, h. gehinkt> [hɪŋkə(n)] CZ. cz. nieprzech.

hinken

hinken

hinken (van dieren)

lahmen

op twee gedachten hinken przen.

schwanken

in·tui·nen [ɪntœynə(n)] CZ. cz. nieprzech.

intuinen

(he)reinfallen auf +B.

hij is erin getuind

er ist drauf (he)reingefallen

in·tus·sen [ɪntʏsə(n)] PRZYSŁ.

intussen

inzwischen

hin·de <hinde|n, hinde|s> [hɪndə] RZ. r.ż.

hinde

Hirschkuh r.ż.

hin·der [hɪndər] RZ. r.m. geen l.mn.

hinder

Behinderung r.ż.

hinder

Belästigung r.ż.

ik ondervind hinder van het lawaai

der Lärm stört mich

hinder van iets ondervinden

durch etw B. gehindert werden

hin·de·ren <hinderde, h. gehinderd> [hɪndərə(n)] CZ. cz. przech.

hinderen

(be)hindern

hinderen (storen)

stören

hinderen (sterker)

ärgern

o, dat hindert niet

oh, das macht nichts

de tegenstander opzettelijk hinderen SPORT

den Gegner absichtlich behindern

het gepraat hindert de zieke

das Gerede stört den Kranken

hin·ke·len <hinkelde, h. gehinkeld> [hɪŋkələ(n)] CZ. cz. nieprzech.

hinkelen

(auf einem Bein) hüpfen

hinkelen

‘Himmel und Hölle’ spielen

hin·ni·ken <hinnikte, h. gehinnikt> [hɪnəkə(n)] CZ. cz. nieprzech.

hinniken

wiehern