Tłumaczenia dla hasła „fehlbitten“ w niemiecko » polski słowniku

erbịtten* [ɛɐ̯​ˈbɪtɐn] CZ. cz. przech. irr podn.

etw von jdm erbitten

wyprosić u kogoś coś

etw von jdm erbitten

uprosić kogoś o coś pot.

he̱r|bitten CZ. cz. przech. irr

herbitten

prosić [f. dk. po‑] o przybycie

verbịtten* CZ. cz. przech. irr

sich C. etw verbitten

wypraszać sobie coś

ich verbitte mir diesen Ton!

wypraszam sobie ten ton!

ich verbitte mir diese Anspielung!

wypraszam sobie tę aluzję!

ạb|bitten CZ. cz. przech. irr podn.

abbitten

prosić o przebaczenie podn.

abbitten

przepraszać [f. dk. przeprosić]

du hast ihm einiges abzubitten

musisz go za kilka rzeczy przeprosić

a̱u̱s|bitten CZ. cz. przech. irr

1. ausbitten podn. (um etw bitten):

sich C. etw ausbitten

wypraszać [f. dk. wyprosić] sobie coś podn.

sich C. etw ausbitten

wyjednywać [f. dk. wyjednać] sobie coś prośbami

2. ausbitten (fordern):

sich C. etw ausbitten

domagać się czegoś

fe̱hl|gehen CZ. cz. nieprzech. irr +sein podn.

1. fehlgehen (sich verirren):

fehlgehen

błądzić [f. dk. za‑]

im Wald fehlgehen

zabłądzić w lesie

2. fehlgehen (sich irren):

fehlgehen

mylić [f. dk. po‑] się

in einer Annahme fehlgehen

pomylić się w założeniu

3. fehlgehen:

fehlgehen (nicht treffen) (Schuss)

chybić

here̱i̱n|bitten CZ. cz. przech. irr

hereinbitten

zapraszać [f. dk. zaprosić] do środka

der Arzt bat den nächsten Patienten [zu sich] herein

lekarz r.m. poprosił [do siebie] do gabinetu następnego pacjenta

Fe̱hlbildung <‑, ‑en> RZ. r.ż.

Fehlbildung MED., BIOL.

zniekształcenie r.n.

Fehlbildung MED., BIOL.

niedorozwój r.m.

Fe̱hlbestand <‑[e]s, ‑bestände> RZ. r.m. HAND.

Fehlbestand

niedobór r.m. [towaru]

herü̱ber|bitten CZ. cz. przech. irr

jdn [zu jdm] herüberbitten

prosić [f. dk. po‑] kogoś o udanie się [do kogoś]

gehen Sie mal an den Nachbartisch und bitten Sie die junge Dame zu uns herüber!

niech pan/pani podejdzie do sąsiedniego stolika i poprosi tę młodą damę do nas!

Fe̱hlbetrag <‑[e]s, ‑beträge> RZ. r.m. WIRTSCH

Fehlbetrag

deficyt r.m.

Fehlbetrag

manko r.n.

einen Fehlbetrag ausgleichen

wyrównywać [f. dk. wyrównać] deficyt

Fe̱hltritt <‑[e]s, ‑e> RZ. r.m.

1. Fehltritt (ein ungeschickter Tritt):

Fehltritt

nieuważny krok r.m.

2. Fehltritt podn. (Verstoß gegen die Moral):

Fehltritt

zły postępek r.m.

fe̱hlerfrei PRZYM. PRZYSŁ.

fehlerfrei → fehlerlos

Zobacz też fehlerlos

I . fe̱hlerlos PRZYM. (fehlerfrei)

fehlerlos Arbeit

bezbłędny

fehlerlos Arbeit

pozbawiony błędów

II . fe̱hlerlos PRZYSŁ.

fehlerlos ausführen, errechnen:

fehlerlos

bezbłędnie