niemiecko » polski

klịng [klɪŋ] WK

I . kli̱nisch PRZYM. MED.

Klịngel <‑, ‑n> [ˈklɪŋəl] RZ. r.ż.

Klịnker <‑s, ‑> [ˈklɪŋkɐ] RZ. r.m., Klịnkerstein [ˈklɪŋkɐʃtaɪn] RZ. r.m. <‑[e]s, ‑e>

klịcken [ˈklɪkən] CZ. cz. nieprzech.

1. klicken (metallisch klingen):

brzęk r.m.

klịmmen <klimmt, klomm [o. klimmte], geklommen [o. geklimmt]> [ˈklɪmən] CZ. cz. nieprzech. +sein podn. (klettern)

klịrren [ˈklɪrən] CZ. cz. nieprzech.

Klịnge <‑, ‑n> [ˈklɪŋə] RZ. r.ż.

ostrze r.n.

Kli̱nik <‑, ‑en> [ˈkliːnɪk] RZ. r.ż.

klinika r.ż.

Klịnke <‑, ‑n> [ˈklɪŋkə] RZ. r.ż.

klamka r.ż.

klịpp [klɪp] PRZYSŁ.

Kle̱i̱ne(r) <‑n, ‑n; ‑n, ‑n> RZ. mf dekl wie przym.

1. Kleine (Kind):

mały(-a) r.m. (r.ż.)

2. Kleine iron. pot.:

słodkie szkraby r.m. l.mn. żart.

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski