Tłumaczenia dla hasła „spaßige“ w polsko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » polski)

spanie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [spaɲe] RZ. r.n.

1. spanie bez l.mn.:

spanie

Schlafen r.n.

dzień do pracy, noc do spania przysł.

der Tag r.m. ist zum Arbeiten, die Nacht r.ż. zum Schlafen

2. spanie pot. (posłanie):

spanie

Schlafstelle r.ż.

spasiony [spaɕonɨ] PRZYM. pot.

spasiony zwierzę

fett

spasiony zwierzę

gemästet

spasiony człowiek

fett pej.

spasiony człowiek

gemästet pot.

spasować [spasovatɕ]

spasować f. dk. od pasować

Zobacz też pasować

I . pasować <‑suje; s‑> [pasovatɕ] f. dk. CZ. cz. przech. tylko ndk.

pasować kogoś na rycerza

jdn zum Ritter schlagen

II . pasować <‑suje; s‑> [pasovatɕ] f. dk. CZ. cz. nieprzech.

1. pasować tylko ndk. (być odpowiednim):

coś [nie] pasuje do czegoś

etw passt [nicht]zu etw

coś pasuje jak ulał

etw passt [o. sitzt] wie angegossen pot.

2. pasować (wycofywać się z licytacji):

pasować

passen

ja pasuję

ich passe

3. pasować przen. pot. (rezygnować):

pasować

auf etw B. verzichten

pasować

das Handtuch werfen przen.

III . pasować <‑suje; s‑> [pasovatɕ] f. dk. CZ. cz. zwr. podn. (siłować się)

pasować

kämpfen

pasować z bólem

mit dem Schmerz kämpfen

spasać <‑sa; f. dk. spaść> [spasatɕ] CZ. cz. przech. ROLN. (zużytkować)

spasać siano, kartofle

verfüttern

spaść suchy chleb końmi

den Pferden trochenes Brot verfüttern

I . spalić <‑li; cz. prz. ‑al> [spalitɕ]

spalić f. dk. od spalać

II . spalić <‑li; cz. prz. ‑al> [spalitɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

spalić SPORT:

spalić rzut

ins Abseits laufen

spalić skok

übertreten

zwroty:

plan spalił na panewce

der Plan r.m. ist misslungen [o. gescheitert]

plan spalił na panewce

der Plan ist in nichts zerronnen

plan spalił na panewce

der Plan hat sich in nichts aufgelöst

III . spalić <‑li; cz. prz. ‑al> [spalitɕ] CZ. cz. zwr. f. dk.

1. spalić:

spalić (zostać zniszczonym) (dom, drewno, list)

verbrennen

2. spalić:

spalić (zbyt mocno się przypiec) (mięso)

anbrennen

spalić (zbyt mocno się przypiec) (mięso)

verbrennen

3. spalić:

spalić (zbyt mocno się opalić) (plażowicz, skóra)

sich C. einen Sonnenbrand holen

4. spalić pot. (zdemaskować się):

spalić

auffliegen pot.

Zobacz też spalać

I . spalać <‑la; cz. prz. ‑aj; f. dk. spalić> [spalatɕ] CZ. cz. przech.

1. spalać (niszczyć, utleniać):

spalać papier, pokarm

verbrennen

spalić za sobą mosty

alle Brücken hinter sich C. abbrechen

2. spalać zwykle f. dk. (zbyt mocno przypiec):

spalać peczeń, mięso

verbrennen

spalać peczeń, mięso

anbrennen lassen

spalić kotlety

die Schnitzel anbrennen lassen

3. spalać zwykle f. dk. (mocno opalić):

spalać skórę

verbrennen pot.

twarz spalona tropikalnym słońcem

von der tropischen Sonne verbranntes Gesicht r.n.

4. spalać zwykle f. dk. (przepalić):

spalać bezpiecznik, silnik, żarówkę

durchbrennen

5. spalać zwykle cz. ndk. (zużywać):

silnik spala dużo benzyny

Motor r.m. verbraucht viel Benzin

II . spalać <‑la; cz. prz. ‑aj; f. dk. spalić> [spalatɕ] CZ. cz. zwr.

1. spalać:

spalać (ulegać utlenieniu) (substancje pokarmowe)

verbrennen

2. spalać zwykle cz. ndk. przen. (wyczerpać się):

spalać się w czymś

sich B. für etw restlos aufopfern

spaliny [spalinɨ] RZ.

spaliny l.mn. < D. l.mn. ‑in> TECHNOL.:

spaliny

Abgase ntpl

spaliny

Auspuffgase ntpl

spaniel <D. ‑a, l.mn. ‑e> [spaɲel] RZ. r.m. ZOOL.

spaniel

Spaniel r.m.

sparing <D. ‑u, l.mn. ‑i> [spariŋk] RZ. r.m. SPORT

sparing

Sparring r.n.