Tłumaczenia dla hasła „určení“ w polsko » niemiecki słowniku

I . urwanie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [urvaɲe] RZ. r.n.

urwanie

Abreißen r.n.

urwanie

Abbrechen r.n.

zwroty:

urwanie głowy

Hetzerei r.ż.

mieć urwanie głowy

nicht wissen, wo einem der Kopf r.m. steht

mieć z kimś/czymś urwanie głowy pot.

mit jdm/etw seine liebe Not haben

mam tu niezłe urwanie głowy!

ich weiß nicht, wo mir der Kopf steht!

II . urwanie [urvaɲe] PRZYSŁ.

urwanie → urywanie

Zobacz też urywanie

urywanie [urɨvaɲe] PRZYSŁ.

urywanie

ruckweise

urywanie

abgehackt

mówić urywanie

abgehackt sprechen

mówić urywanie

herumstottern pot.

hieni [xjeɲi] PRZYM. ZOOL.

hieni

Hyänen-

hieni śmiech

Hyänenlachen r.n.

jeleni [jeleɲi] PRZYM.

jeleni

Hirsch-

jeleni ryk

[Hirsch]röhren r.n.

uronić [uroɲitɕ]

uronić f. dk. od ronić

Zobacz też ronić

ronić <roni> [roɲitɕ] CZ. cz. przech.

1. ronić < f. dk. u‑> łzy:

ronić

vergießen

2. ronić < f. dk. po‑> MED.:

ronić

eine Fehlgeburt erleiden

uran <D. ‑u, bez l.mn. > [uran] RZ. r.m. CHEM.

uran

Uran r.n.

urna <D. ‑ny, l.mn. ‑ny> [urna] RZ. r.ż. podn.

urna

Urne r.ż.

urna wyborcza

Wahlurne r.ż.

zwroty:

pójść do urn wyborczych

zur Wahl[urne] gehen

uryna <D. ‑ny, bez l.mn. > [urɨna] RZ. r.ż. (mocz)

uryna

Urin r.m.

urzec [uʒets]

urzec f. dk. od urzekać

Zobacz też urzekać

I . urzekać <‑ka; f. dk. urzec> [uʒekatɕ] CZ. cz. przech. podn.

urzekać kogoś czymś

jdn durch etw verzaubern [o. gewinnen]

urzekł mnie poczuciem humoru

er verzauberte mich durch sein Gefühl für Humor

II . urzekać <‑ka; f. dk. urzec> [uʒekatɕ] CZ. cz. zwr. (zachwycać się)

urzekać

verzaubert [o. begeistert] sein

urzekać się swoją nowo narodzoną córeczką

in sein neugeborenes Töchterchen geradezu vernarrt sein

ksieni RZ.

Hasło od użytkownika

ksieni r.ż. REL.

Äbtissin r.ż.