Tłumaczenia dla hasła „urachal“ w polsko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » polski)

uraczyć [uratʃɨtɕ]

uraczyć f. dk. od raczyć

Zobacz też raczyć

I . raczyć <‑czy; cz. prz. racz> [ratʃɨtɕ] CZ. cz. przech.

1. raczyć < f. dk. u‑> podn. (częstować):

raczyć kogoś czymś

jdn mit etw bewirten

2. raczyć iron. (chcieć):

raczyć

belieben iron.

raczyć

sich B. bequemen

nawet nie raczyłeś przeczytać

du bequemtest dich nicht einmal, es durchzulesen

Bóg raczy wiedzieć, gdzie...

weiß Gott, wo ...

Bóg raczy wiedzieć, gdzie...

keiner weiß, wo ... pot.

II . raczyć <‑czy; cz. prz. racz f. dk. u‑> [ratʃɨtɕ] CZ. cz. zwr. (delektować się)

raczyć się czymś

sich C. an etw gütlich tun

raczyć się czymś

etw genießen

I . urażać <‑ża; f. dk. urazić> [uraʒatɕ] CZ. cz. przech. podn.

1. urażać (ranić):

urażać

verletzen

2. urażać (obrażać):

urażać kogoś swoją uwagą

jdn mit einer Bemerkung verletzen [o. kränken]

urazić czyjąś ambicję

jds Ehrgeiz verletzen

II . urażać <‑ża; f. dk. urazić> [uraʒatɕ] CZ. cz. zwr. podn.

1. urażać (ranić się):

urażać

sich verletzen

2. urażać (obrażać się):

urażać

verletzt [o. gekränkt] werden

I . urabiać <‑ia; f. dk. urobić> [urabjatɕ] CZ. cz. przech.

1. urabiać (formować):

urabiać ciasto, glinę

kneten

2. urabiać pot. (wpływać na):

urabiać charakter

formen

urabiać charakter

prägen

3. urabiać pot. (pozyskiwać):

urabiać kogoś

auf jdn einwirken

urabiać kogoś

jdn bearbeiten pot.

II . urabiać <‑ia; f. dk. urobić> [urabjatɕ] CZ. cz. zwr.

1. urabiać (zostać ukształtowanym):

urabiać

geformt werden

urobiła się o niej pewna opinia

eine gewisse Meinung breitete sich B. über sie aus

2. urabiać pot. (napracować się):

urabiać

schuften pot.

strasznie się dzisiaj urobiłem przy tej przeprowadzce

bei diesem Umzug habe ich heute schrecklich geschuftet pot.

uradzać <‑dza; cz. prz. ‑aj> [uradzatɕ], uradzić [uradʑitɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

1. uradzać przest (ustalić):

uradzać

beschließen

uradzać

einen Beschluss fassen

nie mogliśmy nic uradzić

wir konnten keinen Beschluss fassen

2. uradzać tylko dk. pot. (udźwignąć):

uradzać

hochheben [können]

urastać <‑ta; f. dk. urosnąć> [urastatɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. urastać:

urastać (stać się wyższym) (drzewo)

wachsen

urastać (człowiek)

heranwachsen

urastać (człowiek)

aufwachsen

urastać do rangi [lub rozmiarów] czegoś

die Ausmaße von etw annehmen

urosnąć w czyichś oczach

bei jdm an Ansehen gewinnen

2. urastać:

urastać (powiększyć się) (ciasto)

hochgehen

urastać (powiększyć się) (ciasto)

aufgehen

3. urastać:

urastać (powstać) (sterta)

anwachsen

urastać (powstać) (sterta)

sich B. stapeln

uraza <D. ‑zy, l.mn. ‑zy> [uraza] RZ. r.ż. podn.

uraza

Groll r.m. podn.

uraza

Ressentiment r.n.

żywić do kogoś urazę o coś

jdm etw nachtragen

bez urazy!

nichts für ungut!

nochal <D. ‑a, l.mn. ‑e> [noxal] RZ. r.m. pot. (duży nos)

nochal

Zinken r.m. pot.

nochal

Gurke r.ż. pot.