Tłumaczenia dla hasła „wyrobо́w“ w polsko » niemiecki słowniku

wyrobić [vɨrobitɕ]

wyrobić f. dk. od wyrabiać

Zobacz też wyrabiać

I . wyrabiać <‑ia> [vɨrabjatɕ] CZ. cz. przech.

1. wyrabiać < f. dk. wyrobić> (produkować):

wyrabiać materiały

herstellen

wyrabiać materiały

[an]fertigen

2. wyrabiać < f. dk. wyrobić> (zagniatać):

wyrabiać ciasto

anrühren

3. wyrabiać < f. dk. wyrobić> (kształtować):

wyrabiać charakter, wolę

[aus]bilden

wyrabiać sobie pozycję

sich C. eine Position [o. Stellung] verschaffen

wyrabiać sobie pogląd [lub opinię]

sich C. eine Meinung bilden [o. ein Bild von etw machen]

4. wyrabiać < f. dk. wyrobić> (uzyskiwać):

wyrabiać paszport, przepustkę

sich C. ausstellen lassen

5. wyrabiać pot. (wyprawiać):

co ty tu wyrabiasz?

was treibst du hier? pot.

wyrabiać cuda

Schabernack treiben przest

oni tu niezłe cuda wyrabiają, zjeżdzają na sankach po schodach!

die treiben es hier allzu bunt, fahren mit dem Schlitten die Treppe hinunter!

II . wyrabiać <‑ia f. dk. wyrobić> [vɨrabjatɕ] CZ. cz. zwr.

1. wyrabiać:

wyrabiać (kształtować się) (mięśnie)

sich B. ausbilden

2. wyrabiać:

wyrabiać (wycierać się) (osie, łożysko)

sich B. abnutzen

3. wyrabiać pot. (zdążyć):

nie wyrobię się do jutra

ich schaffe [o. packe pot. ] das nicht bis morgen

wyrobnik (-ica) <D. ‑a, l.mn. ‑icy> [vɨrobɲik] RZ. r.m. (r.ż.)

1. wyrobnik pej. pot. (chałturzysta):

wyrobnik (-ica)

Aushilfe r.ż.

wyrobnik (-ica)

Leiharbeiter(in) r.m. (r.ż.)

pracować jak wyrobnik

als Aushilfe arbeiten

2. wyrobnik przest (pracownik fizyczny):

wyrobnik (-ica)

Tagelöhner(in) r.m. (r.ż.)

wyrób <D. ‑robu, l.mn. ‑roby> [vɨrup] RZ. r.m.

1. wyrób bez l.mn. (wyrabianie):

wyrób

Herstellung r.ż.

wyrób

Produktion r.ż.

2. wyrób zwykle l.mn. (produkt):

wyrób

Produkt r.n.

wyrób

Erzeugnis r.n.

wyroby cukiernicze

Süßwaren r.ż. l.mn.

wyroby tekstylne

Textilwaren r.ż. l.mn.

wyrok <D. ‑u, l.mn. ‑i> [vɨrok] RZ. r.m.

1. wyrok PR.:

wyrok

Urteil r.n.

wyrok

[Urteils]spruch r.m.

wykonać wyrok

das Urteil vollstrecken [o. vollziehen]

wyrok skazujący

Schuldspruch r.m.

wyrok skazujący

Verurteilung r.ż.

wyrok uniewinniający

Freispruch r.m.

łagodny wyrok

mildes Urteil

wyrok prawomocny

rechtskräftiges Urteil

wyrok sądu polubownego

Schiedsspruch r.m.

wyrok pierwszej instancji

erstinstanzliches Urteil

kasacja wyroku

Kassation r.ż. des Schuldspruches

doręczenie/ogłoszenie/wykonanie/uchylenie wyroku

Urteilszustellung r.ż. /-verkündung r.ż. /-vollstreckung r.ż. /-aufhebung r.ż.

sentencja wyroku

Urteilsformel r.ż.

wyrok w sprawie kradzieży

Urteilsspruch in der Diebstahlssache

wydać/ogłosić/uzasadnić/wykonać/uchylić/zaskarżyć wyrok

ein Urteil fällen/verkünden/begründen/vollstrecken [o. vollziehen] /aufheben/anfechten

wnieść odwołanie od wyroku

gegen ein Urteil Berufung einlegen

wydać wyrok uniewinniający

freisprechen

2. wyrok zwykle l.mn. (przeznaczenie):

wyroki losu

die Fügung r.ż. des Schicksals

wyroki opatrzności

die Wege r.m. l.mn. der Vorsehung

wyrost [vɨrost] ndm. pot.

na wyrost (przesadnie)

auf Zuwachs

na wyrost (za duży)

auf Verdacht

ubrać się na wyrost

sich B. [viel] zu warm anziehen

wyrodek <D. ‑dka, l.mn. ‑dki> [vɨrodek] RZ. r.m. pej.

wyrodek

Auswurf r.m. pej.

wyrodek

schwarzes Schaf r.n. przen.

wyrodny [vɨrodnɨ] PRZYM. pej.

wyrodny

missraten

wyrodne dziecko

missratenes Kind r.n.

wyrodna matka

Rabenmutter r.ż. pej.

wyrodny ojciec

Rabenvater r.m. pej.

wyrąb <D. ‑rębu, l.mn. ‑ręby> [vɨromp] RZ. r.m.

1. wyrąb (wycięcie lasu):

wyrąb

Abholzung r.ż.

wyrąb

Holzeinschlag r.m.

2. wyrąb (poręba):

wyrąb

Kahlschlag r.m.

wyrąbać [vɨrombatɕ] f. dk., wyrąbywać [vɨrombɨvatɕ] <‑buje> CZ. cz. przech.

wyrąbać drzewa, las

fällen

wyrąbać drzewa, las

abholzen

wyrąbać dziurę

einhauen

wyro <D. ‑ra, l.mn. ‑ra> [vɨro] RZ. r.n. pot.

wyro zgr. od wyrko

Zobacz też wyrko

wyrko <D. ‑ka, l.mn. ‑ka> [vɨrko] RZ. r.n. pot.

wyrko

Falle r.ż. pot.

wyrko

Pritsche r.ż.

rzucić się na wyrko

sich aufs Bett werfen