Tłumaczenia dla hasła „gestrief“ w niemiecko » polski słowniku

I . gestrịchen [gə​ˈʃtrɪçən] CZ. cz. przech., cz. nieprzech.

gestrichen pp von streichen

II . gestrịchen [gə​ˈʃtrɪçən] PRZYM.

ein gestrichener Esslöffel/Teelöffel Zucker

płaska łyżka/łyżeczka cukru

ich hab die Schnauze gestrichen voll fig pot.

mam tego po dziurki w nosie

Zobacz też streichen

I . stre̱i̱chen <streicht, strich, gestrichen> [ˈʃtraɪçən] CZ. cz. przech.

1. streichen (anstreichen):

streichen Decke, Wand

malować [f. dk. po‑]

frisch gestrichen!

świeżo malowane!

2. streichen (schmieren):

Butter aufs Brötchen streichen

smarować [f. dk. po‑] bułkę masłem

Tomaten durch ein Sieb streichen

przecierać [f. dk. przetrzeć] pomidory przez sitko

ein gestrichener Esslöffel Mehl

płaska łyżka r.ż. mąki

3. streichen (glätten):

glatt streichen Haar

zaczesywać [f. dk. zaczesać] gładko

glatt streichen Oberfläche

wygładzać [f. dk. wygładzić]

etw [mit der Hand] glatt streichen

wygładzić coś [ręką]

4. streichen (ausstreichen):

streichen Namen, Wort

wykreślać [f. dk. wykreślić]

ich habe mich aus der Liste streichen lassen

kazałem się wykreślić z listy

„Nichtzutreffendes streichen“

„niepotrzebne skreślić”

5. streichen (zurückziehen):

streichen Zuschuss

cofać [f. dk. cofnąć]

streichen Plan, Auftrag

wycofać

6. streichen (entfernen):

sie strich sich C. das Haar aus der Stirn

odgarnęła sobie włosy z czoła

II . stre̱i̱chen <streicht, strich, gestrichen> [ˈʃtraɪçən] CZ. cz. nieprzech.

1. streichen +haben (gleiten):

mit der Hand über etw B. streichen

przesunąć ręką po czymś

2. streichen +sein (streifen):

ums Haus streichen

wałęsać się wokół domu pot.

durch die Gegend streichen

włóczyć się po okolicy pot.

gestrịtten [gə​ˈʃtrɪtən] CZ. cz. nieprzech., cz. zwr.

gestritten pp von streiten

Zobacz też streiten

I . stre̱i̱ten <streitet, stritt, gestritten> [ˈʃtraɪtən] CZ. cz. nieprzech.

1. streiten (in Streit geraten, sein):

[mit jdm][um etw] streiten

sprzeczać [f. dk. po‑] się [z kimś][o coś]

2. streiten (diskutieren):

[mit jdm] über etw B. streiten

rozprawiać [z kimś] o czymś

II . stre̱i̱ten <streitet, stritt, gestritten> [ˈʃtraɪtən] CZ. cz. zwr.

1. streiten (zanken):

sich streiten

kłócić [f. dk. po‑] się

sie streitet sich mit ihm wegen jeder Kleinigkeit

ona kłóci się z nim z powodu każdej drobnostki

wenn zwei sich streiten, freut sich der Dritte przysł.

gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta przysł.

2. streiten (diskutieren):

sich [darüber] streiten, wer/wie ...

spierać się [o to], kto/jak...

darüber lässt sich streiten

o to można się spierać

gestre̱i̱ft [gə​ˈʃtraɪft] PRZYM.

gestreift

w paski

quer gestreift

w poziome paski

grünweiß gestreift

w zielono-białe paski

grau gestreifte Anzüge sind wieder modern

garnitury r.m. l.mn. w szare paski znów są modne

gestọrben [gə​ˈʃtɔrbən] CZ. cz. nieprzech.

gestorben pp von sterben

Zobacz też sterben

stẹrben <stirbt, starb, gestorben> [ˈʃtɛrbən] CZ. cz. nieprzech.

1. sterben (sein Leben enden):

[an Krebs C.] sterben

umierać [f. dk. umrzeć] [na raka]

er ist an Typhus gestorben

[on] umarł na tyfus

er starb als Christ

umarł jako chrześcijanin r.m.

sie liegt im Sterben

ona umiera [lub geh: kona]

daran wirst du schon nicht sterben pot.

to cię nie zabije

gestorben sein pot. (nicht zustande gekommen sein) (Abkommen)

nie dojść do skutku

gestorben sein (Pläne)

spełznąć na niczym

das Projekt ist gestorben pot.

projekt r.m. spełznął na niczym

er/sie ist für mich gestorben! pot.

on/ona dla mnie nie istnieje!

2. sterben pot. (vergehen):

ich bin vor Angst fast gestorben

o mało nie umarłem ze strachu pot.

gestrẹng PRZYM. alt

gestreng

surowy

gestreng

bezwzględny

er war ein gestrenger, aber gerechter Herrscher

był surowym, ale uczciwym człowiekiem

gestrenger Herr!

wielmożny panie!

gestrẹsstNP [gə​ˈʃtrɛst] PRZYM., gestrẹßtst. pis. PRZYM.

gestresst

zestresowany

geste̱hen <gesteht, gestand, gestanden> CZ. cz. przech. irr (zugeben)

gestehen Fehler, Tat, Verbrechen

przyznawać się do czegoś

offen gestanden

prawdę mówiąc

offen gestanden weiß ich es nicht

prawdę mówiąc, nie wiem tego

gesto̱ben [gə​ˈʃtoːbən] CZ. cz. nieprzech.

gestoben pp von stieben

Zobacz też stieben

sti̱e̱ben <stiebt, stob [o. stiebte], gestoben [o. gestiebt]> [ˈʃtiːbən] CZ. cz. nieprzech. podn.

1. stieben +haben o sein:

stieben (Wassertropfen)

rozpryskiwać [f. dk. rozprysnąć] się

stieben (Funken)

sypać [f. dk. po‑] się

stieben (Staub)

kurzyć się

2. stieben +sein (Menge):

aus dem Gebüsch stieben (Vögel)

wyfrunąć z zarośli

gesto̱ßen [gə​ˈʃtoːsən] CZ. cz. przech., cz. nieprzech., cz. zwr.

gestoßen pp von stoßen

Zobacz też stoßen

I . sto̱ßen <stößt, stieß, gestoßen> [ˈʃtoːsən] CZ. cz. przech.

1. stoßen:

stoßen (schubsen)

[po]pchnąć

stoßen (schubsen)

szturchnąć

stoßen (mit dem Fuß)

kopać [f. dk. kopnąć]

er wurde zur Seite gestoßen

został odepchnięty na bok

sich C. den Kopf an der Wand stoßen

uderzyć się głową o ścianę

jdn vor den Kopf stoßen pot.

urazić kogoś

2. stoßen (stechen):

stoßen

zadać cios

er hat ihm ein Messer in den Arm gestoßen

wbił mu nóż w ramię

ein Loch in etw stoßen

przedziurawiać [f. dk. przedziurawić] coś

3. stoßen (werfen):

stoßen Kugel

pchać [f. dk. pchnąć]

stoßen Stein

rzucać [f. dk. rzucić]

4. stoßen (zerkleinern):

stoßen

zmielić

stoßen

rozgniatać [f. dk. rozgnieść]

stoßen

rozkruszać [f. dk. rozkruszyć]

5. stoßen CH (schieben):

stoßen

popychać

stoßen

pchać [f. dk. pchnąć]

II . sto̱ßen <stößt, stieß, gestoßen> [ˈʃtoːsən] CZ. cz. nieprzech.

1. stoßen +sein (berühren):

gegen jdn/etw stoßen

zderzyć się z kimś/czymś

sie stieß an [o. gegen] die Scheibe

uderzyła się o szybę

mit dem Kopf gegen die Wand stoßen

uderzyć głową o ścianę

2. stoßen +haben (einen Stoß geben):

mit dem Fuß gegen die Tür stoßen

kopnąć nogą w drzwi

sie stieß mit dem Messer nach ihm

pchnęła go nożem

der Stier stieß mit den Hörnern nach ihm

byk r.m. wziął go na rogi

3. stoßen +sein (grenzen):

an etw B. stoßen

przylegać do czegoś

an etw B. stoßen

stykać się z czymś

4. stoßen +sein (finden):

auf jdn/etw stoßen

natknąć się na kogoś/coś

auf Erdöl stoßen

natrafić na ropę naftową

5. stoßen +sein (sich anschließen):

zu jdm stoßen

przyłączać [f. dk. przyłączyć] się do kogoś

6. stoßen +sein (konfrontiert werden mit):

auf Ablehnung B. stoßen

spotkać się z odmową

auf Widerstand stoßen

napotykać [f. dk. napotkać] na opór

7. stoßen +haben CH (schieben, drücken):

stoßen

przesuwać [f. dk. przesunąć] się

III . sto̱ßen <stößt, stieß, gestoßen> [ˈʃtoːsən] CZ. cz. zwr.

1. stoßen (sich verletzen):

sich an etw C. stoßen

uderzyć się w [lub o] coś

ich habe mich an dem Schrank gestoßen

uderzyłem się o szafę

ich habe mich am Kopf gestoßen

uderzyłem się w głowę

2. stoßen (Anstoß nehmen):

sich an etw C. stoßen

gorszyć [f. dk. z‑] się czymś