die·nen2 <diende, h. gediend> [dinə(n)] CZ. cz. nieprzech.
1. dienen (geschikt, gunstig zijn voor):
-
dienen
-
dienen +C.
2. dienen (middel, werktuig zijn):
3. dienen:
-
dienen (behoren: subjectieve of morele verplichting)
-
dienen (behoren: objectieve verplichting)