Tłumaczenia dla hasła „ehemaligen“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » niderlandzki)

hei·li·gen <heiligde, h. geheiligd> [hɛiləɣə(n)] CZ. cz. przech.

heiligen

heiligen

be·vei·li·gen <beveiligde, h. beveiligd> [bəvɛiləɣə(n)] CZ. cz. przech.

beveiligen (beschermen)

schützen

beveiligen (veilig maken) ook techn.

sichern

beveiligd tegen inbraak/brand

einbruch(s)-/feuersicher

een·ma·lig [emaləx] PRZYM.

eenmalig

einmalig

be·mach·ti·gen <bemachtigde, h. bemachtigd> [bəmɑxtəɣə(n)] CZ. cz. przech.

1. bemachtigen (te pakken krijgen):

bemachtigen

sich C. beschaffen

ik heb kaartjes kunnen bemachtigen

ich habe Eintrittskarten erstanden

2. bemachtigen (zich meester maken van):

bemachtigen

sich bemächtigen +D.

drie·ma·lig [drimaləx] PRZYM.

driemalig

dreimalig

in·wil·li·gen <willigde in, h. ingewilligd> [ɪnwɪləɣə(n)] CZ. cz. przech.

inwilligen

bewilligen

inwilligen

genehmigen

toen·ma·lig [tumaləx] PRZYM.

toenmalig

damalige(r, s)

be·ëdi·gen <beëdigde, h. beëdigd> [bəedəɣə(n)] CZ. cz. przech.

1. beëdigen (eed afnemen):

beëdigen

vereidigen

beëdigen

unter Eid nehmen

2. beëdigen (door een eed bekrachtigen):

beëdigen

beeiden form.

be·tui·gen <betuigde, h. betuigd> [bətœyɣə(n)] CZ. cz. przech.

betuigen (uitspreken)

bekunden

betuigen (betonen)

bezeigen

betuigen (betonen)

bezeugen

(iem) zijn dank betuigen

(jdm) seinen Dank aussprechen

zijn onschuld betuigen

seine Unschuld beteuern

zijn waardering voor iets betuigen

sich anerkennend über etw B. äußern

ein·di·gen¹ <eindigde, h. geëindigd> [ɛindəɣə(n)] CZ. cz. przech.

1. eindigen (ten einde brengen):

eindigen

beenden

hij eindigde zijn leven in eenzaamheid

er beschloss sein Leben in Einsamkeit

2. eindigen (besluiten, afronden):

eindigen

(be)schließen

eindigen

beenden

hij eindigde zijn brief met een wens

er (be)schloss seinen Brief mit einem Wunsch

ge·tui·gen¹ <getuigde, h. getuigd> [ɣətœyɣə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. getuigen:

getuigen (verklaring afleggen)

zeugen

getuigen (voor de rechtbank)

aussagen

tegen iem getuigen

gegen jdn zeugen

van iets kunnen getuigen

von etw ein Lied singen können

voor de rechtbank getuigen

vor Gericht aussagen

voor iems onschuld getuigen

jds Unschuld bezeugen

2. getuigen (spreken in het nadeel, voordeel van):

getuigen

zeugen

alles getuigt voor/tegen haar

alles spricht für/gegen sie

3. getuigen (tonen, blijk geven):

getuigen

beweisen

getuigen

zeugen

die daad getuigt van moed

die Tat zeugt von Mut

hul·di·gen <huldigde, h. gehuldigd> [hʏldəɣə(n)] CZ. cz. przech.

1. huldigen (hulde bewijzen):

huldigen

ehren

een jubilaris huldigen

einen Jubilar ehren

2. huldigen (erkennen):

huldigen

huldigen form. a. iron. +C.

huldigen

vertreten

een opvatting huldigen iron.

einer Auffassung huldigen form. iron.

een opvatting huldigen iron.

eine Auffassung vertreten

om·bui·gen¹ <boog om, h. omgebogen> [ɔmbœyɣə(n)] CZ. cz. przech.

1. ombuigen (verbuigen):

ombuigen

(um)biegen

ombuigen

krümmen

ijzerdraad ombuigen

Eisendraht umbiegen

2. ombuigen (koers wijzigen):

ombuigen

den Kurs ändern

het beleid moet worden omgebogen

es muss ein anderer Kurs eingeschlagen werden

3. ombuigen euf. (bezuinigen):

ombuigen

Sparmaßnahmen ergreifen

rei·ni·gen <reinigde, h. gereinigd> [rɛinəɣə(n)] CZ. cz. przech.

reinigen

reinigen

ves·ti·gen <vestigde, h. gevestigd> [vɛstəɣə(n)] CZ. cz. przech.

1. vestigen (richten):

vestigen

lenken

vestigen

richten

de aandacht vestigen op

die Aufmerksamkeit lenken auf +B.

zijn hoop op iem vestigen

seine Hoffnung auf jdn setzen

2. vestigen (stichten):

vestigen

gründen

vestigen

errichten

een record vestigen

einen Rekord aufstellen

deze zaak is in 1860 gevestigd

dieses Geschäft ist (im Jahre) 1860 gegründet worden

3. vestigen (neerzetten):

vestigen

sich niederlassen

zich (als arts) vestigen

sich (als Arzt) niederlassen

de maatschappij is in A. gevestigd

die Gesellschaft hat ihren Sitz in A.

4. vestigen (ingang doen vinden):

vestigen

etablieren

vestigen

begründen

de gevestigde orde

die etablierte Ordnung

wet·ti·gen <wettigde, h. gewettigd> [wɛtəɣə(n)] CZ. cz. przech.

1. wettigen:

wettigen (wettig maken: een kind)

legitimieren

wettigen (wettig maken: een akte)

für echt erklären

2. wettigen (rechtvaardigen):

wettigen

rechtfertigen

dat is door het gebruik gewettigd

der Brauch rechtfertigt das

dat wettigt de veronderstelling dat

das berechtigt zu der Annahme, dass