niemiecko » polski

I . absolu̱t [apzo​ˈluːt] PRZYM.

3. absolut PHYS:

Absolu̱theit <‑, bez l.mn. > RZ. r.ż.

Absolutio̱n <‑, ‑en> [apzolu​ˈtsi̯oːn] RZ. r.ż. REL.

ạb|satteln CZ. cz. nieprzech., cz. przech.

absolvi̱e̱ren* [apzɔl​ˈviːrən] CZ. cz. przech.

1. absolvieren (abschließen):

2. absolvieren (ableisten):

3. absolvieren REL.:

ạb|schütteln CZ. cz. przech.

2. abschütteln (entkommen):

verabsoluti̱e̱ren* [fɛɐ̯ʔapsolu​ˈtiːrən] CZ. cz. przech.

Absolutịsmus <‑, bez l.mn. > [apzolu​ˈtɪsmʊs] RZ. r.m.

absolutịstisch [apzolu​ˈtɪstɪʃ] PRZYM.

Absolvẹnt(in) <‑en, ‑en; ‑, ‑nen> [apzɔl​ˈvɛnt] RZ. r.m.(r.ż.)

absolwent(ka) r.m. (r.ż.)

I . ạb|sondern CZ. cz. przech.

1. absondern (isolieren):

2. absondern (ausscheiden):

Resolutio̱n <‑, ‑en> [rezolu​ˈtsi̯oːn] RZ. r.ż. POLIT.

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski