niemiecko » polski

I . kẹnnerhaft PRZYM. a. pej.

II . kẹnnerhaft PRZYSŁ. a. pej.

kẹnnen <kennt, kannte, gekannt> [ˈkɛnən] CZ. cz. przech.

Kẹnner(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> RZ. r.m.(r.ż.)

1. Kenner (Eingeweihter):

znawca(-czyni) r.m. (r.ż.)

2. Kenner (Feinschmecker):

koneser(ka) r.m. (r.ż.)
znawca(-czyni) r.m. (r.ż.)

3. Kenner (Autorität):

autorytet r.m.

Kẹnnerin <‑, ‑nen> RZ. r.ż.

Kennerin → Kenner

Zobacz też Kenner

Kẹnner(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> RZ. r.m.(r.ż.)

1. Kenner (Eingeweihter):

znawca(-czyni) r.m. (r.ż.)

2. Kenner (Feinschmecker):

koneser(ka) r.m. (r.ż.)
znawca(-czyni) r.m. (r.ż.)

3. Kenner (Autorität):

autorytet r.m.

Kẹnnwert <‑[e]s, ‑e> RZ. r.m. TECHNOL.

kẹnnen|lernenst. pis. CZ. cz. przech.

kennenlernen → kennen

Zobacz też kennen

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski