Tłumaczenia dla hasła „rozebranym“ w niemiecko » polski słowniku

(Przełącz na polsko » niemiecki)

I . gebrạnnt [gə​ˈbrant] CZ. cz. nieprzech., cz. przech., cz. zwr., bezosob.

gebrannt pp von brennen

II . gebrạnnt [gə​ˈbrant] PRZYM.

gebrannt Mandel:

gebrannt

prażony

zwroty:

gebranntes Kind scheut das Feuer przysł.

kto się na gorącym sparzył, ten na zimne dmucha przysł.

Zobacz też brennen

I . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] CZ. cz. nieprzech.

1. brennen:

brennen (in Flammen stehen) (Feuer)

płonąć

lichterloh brennen

stać w płomieniach

2. brennen:

brennen (angezündet sein) (Zigarette, Kerze)

palić się

3. brennen (sich entzünden):

nicht brennen

nie być palnym

nicht brennen (Streichholz, Kohle)

zapalić się

dürres Holz brennt gut

suche drewno r.n. dobrze się pali

das brennt ja wie Zunder

to jest łatwopalne

4. brennen:

brennen (sehr heiß scheinen) (Sonne)

palić

5. brennen (angeschaltet sein):

brennen Licht, Herd

być włączonym

brennen Licht, Herd

palić się pot.

die Lampe brannte die ganze Nacht

lampa r.ż. paliła się całą noc

6. brennen (schmerzen):

brennen

piec

die Wunde brennt

rana r.ż. piecze

(scharf sein) auf der Zunge brennen (Gewürz)

piec [lub palić] w język

die Seife brennt in den Augen

mydło r.n. szczypie w oczy

die Brennnessel brennt auf der Haut

pokrzywa r.ż. parzy skórę

jdm auf [o. unter] den Nägeln brennen

być pilną sprawą dla kogoś

das Geheimnis brennt mir auf der Zunge

język r.m. mnie świerzbi

7. brennen (inständig sinnen):

darauf brennen etw zu tun

palić się do zrobienia czegoś

auf Rache B. brennen

knuć zemstę

8. brennen (ungeduldig sein):

vor Neugier brennen

umierać z ciekawości

II . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] CZ. cz. przech.

1. brennen (rösten):

brennen Mandeln

prażyć

brennen Kaffee

palić

2. brennen (ein Produkt herstellen):

brennen Porzellan, Ziegel

wypalać [f. dk. wypalić]

3. brennen (destillieren):

brennen Schnaps

destylować

schwarz brennen

pędzić bimber

4. brennen (härten):

brennen Ton

hartować

5. brennen (ein-, aufbrennen):

brennen Rind

piętnować

ein Loch in den Teppich brennen

wypalić dziurę w dywanie

einem Tier ein Zeichen auf das Fell brennen

oznakować zwierzę

ein Muster in einen Teller brennen

wypalić wzór na talerzu

6. brennen INF.:

brennen

wypalać [f. dk. wypalić ]pot.

brennen

nagrywać [f. dk. nagrać]

eine CD brennen

wypalić płytę

III . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] CZ. cz. zwr.

sich [an etw C.] brennen

poparzyć się [czymś]

IV . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] CZ. bezosob.

es brennt!

pożar!

es brennt!

pali się!

zwroty:

wo brennt’s denn? pot.

co się dzieje?

I . ạbgebrannt CZ. cz. przech., cz. nieprzech.

abgebrannt pp von abbrennen

II . ạbgebrannt PRZYM. pot. (pleite)

abgebrannt

bez grosza

abgebrannt

spłukany pot.

ich bin völlig abgebrannt

jestem kompletnie spłukany

Zobacz też abbrennen

I . ạb|brennen CZ. cz. przech. irr

1. abbrennen (niederbrennen):

abbrennen Dorf

spalić

2. abbrennen (roden):

abbrennen Feld

wypalać [f. dk. wypalić]

3. abbrennen (brennen lassen):

abbrennen Feuerwerk

odpalać [f. dk. odpalić]

II . ạb|brennen CZ. cz. nieprzech. irr +sein

1. abbrennen:

abbrennen (niederbrennen) (Dorf)

płonąć [f. dk. s‑]

das Gebäude brannte vollkommen ab

budynek r.m. doszczętnie spłonął

abgebrannt sein pot. (kein Geld haben)

być spłukanym pot.

2. abbrennen:

abbrennen (sich aufbrauchen) (Kerze)

wypalać [f. dk. wypalić] się

Hyperonym RZ.

Hasło od użytkownika

Hyperonym r.n. JĘZ.

hiperonim r.m.