Tłumaczenia dla hasła „odrzuceniem“ w polsko » niemiecki słowniku

porzucenie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [poʒutseɲe] RZ. r.n. podn.

porzucenie

Verlassen r.n.

porzucenie

Aufgabe r.ż.

porzucenie mienia PR.

Abtretung r.ż.

odrzucać <‑ca> [odʒutsatɕ], odrzucić [odʒutɕitɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

1. odrzucać:

odrzucać (usuwać na bok)

wegwerfen

odrzucać (dyskwalifikować)

zurückweisen

odrzucać (dyskwalifikować)

nicht berücksichtigen

odrzucać troski na bok

Sorgen beiseite schieben [o. verdrängen]

2. odrzucać (podawać):

odrzucać piłkę

zurückwerfen

odrzucać piłkę

zurückschlagen

3. odrzucać (nie przyjmować):

odrzucać dar, ofertę, zaproszenie

ablehnen

odrzucać dar, ofertę, zaproszenie

zurückweisen

4. odrzucać (nie akceptować):

odrzucać warunki, wniosek

ablehnen

odrzucać warunki, wniosek

abweisen

odrzucać artykuł, książkę

ablehnen

odrzutowiec <D. ‑wca, l.mn. ‑wcy> [odʒutovjets] RZ. r.m. LOT.

odrzutowiec

Düsenflugzeug r.n.

odroczenie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [odrotʃeɲe] RZ. r.n.

1. odroczenie PR.:

odroczenie (posiedzenia, sprawy)

Vertagung r.ż.

odroczenie (posiedzenia, sprawy)

Verschiebung r.ż.

odroczenie (wykonania wyroku)

Aufschub r.m.

odroczenie (wykonania wyroku)

Aussetzung r.ż.

odroczenie rozprawy głównej

Vertagung der Hauptverhandlung

odroczenie wydania orzeczenia sądowego

Aussetzung der Gerichtsentscheidung

2. odroczenie WOJSK.:

odroczenie

Zurückstellung r.ż.

odrodzenie <D. ‑ia, bez l.mn. > [odrodzeɲe] RZ. r.n.

1. odrodzenie podn. (odnowa):

odrodzenie

Wiedergeburt r.ż.

odrodzenie

Neugeburt r.ż. podn.

odrodzenie

Erneuerung r.ż.

2. odrodzenie FIL., LIT., SZT.:

Odrodzenie

Renaissance r.ż.

odręcznie [odrentʃɲe] PRZYSŁ.

odręcznie

manuell

odręcznie

handgearbeitet

odręcznie

handschriftlich

formularz wypełniony odręcznie

mit der Hand [o. handschriftlich] ausgefülltes Formular

odrzynek <D. ‑nka, l.mn. ‑nki> [odʒɨnek] RZ. r.m. pot. (skrawek)

odrzynek

Schnipsel r.n. lub r.m.

odrzynek

abgeschnittener Fetzen r.m.

odrzynek

Schnitzel r.n. lub r.m.

odrzynek materiału

Stoffschnipsel r.m. lub r.n.

odrzec się² [odʒets ɕe]

odrzec się f. dk. od odrzekać się

podrzucać <‑ca> [podʒutsatɕ], podrzucić [podʒutɕitɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

1. podrzucać (rzucić w górę):

podrzucać piłkę

hochwerfen

podrzucać głową

dribbeln

kogoś aż podrzuca

jd geht in die Höhe

2. podrzucać (dorzucić):

podrzucić drzewa/węgla do ognia

Holz/Kohle nachlegen

3. podrzucać (podsuwać ukradkiem):

podrzucić komuś coś

jdm etw unterschieben [o. unterjubeln pot. ]

4. podrzucać pot. (podwozić):

podrzucić kogoś [do domu/szkoły]

jdn mit seinem Auto [nach Hause/in die Schule] fahren

5. podrzucać pot. (dostarczać):

podrzucać komuś książkę

jdm ein Buch bringen

6. podrzucać pot. (proponować):

podrzucać pomysł

eine Idee anbringen

odróżnienie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [odruʒɲeɲe] RZ. r.n.

w odróżnieniu od kogoś/czegoś

im Unterschied zu jdm/etw

odrętwienie <D. ‑ia, bez l.mn. > [odrentfjeɲe] RZ. r.n.

1. odrętwienie (obojętność):

odrętwienie

Unempfindlichkeit r.ż.

odrętwienie

Lethargie r.ż.

popaść w odrętwienie

in Lethargie verfallen

2. odrętwienie MED.:

odrętwienie

Erstarrung r.ż.

odrębnie [odrembɲe] PRZYSŁ.

odrębnie

getrennt

odrębnie

separat

odrapaniec <D. ‑ańca, l.mn. ‑ańcy> [odrapaɲets] RZ. r.m.

1. odrapaniec pej. pot. (obdartus):

odrapaniec

Penner(in) r.m. (r.ż.) pej. pot.

odrapaniec

zerlumpter Kerl r.m.

2. odrapaniec (zniszczony przedmiot):

odrapaniec

abgenutzter Gegenstand r.m.

odrapańce

Plunder r.m. pej. pot.

odrapańce

Krempel r.m. pej. pot.

powinniśmy juz dawno wyrzucić te obdrapańce

wir hätten diesen Plunder schon lange wegwerfen sollen pej. pot.

podscenie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [potstseɲe] RZ. r.n. TEATR

podscenie

Orchesterraum r.m.