Tłumaczenia dla hasła „auseinandergeschlagen“ w niemiecko » niderlandzki słowniku

aus·ein·ˈan·der·ge·hen CZ. cz. nieprzech. niereg.

1. auseinandergehen (sich trennen):

auseinandergehen

uiteengaan

auseinandergehen

scheiden

auseinandergehen

afscheid nemen

in Uneinigkeit auseinandergehen

in onmin uiteengaan [o. scheiden]

die Versammlung ging auseinander

de vergadering ging uiteen

2. auseinandergehen (voneinander abweichen):

auseinandergehen

uiteenlopen

auseinandergehen

verschillen

auseinandergehen

van elkaar afwijken

auseinandergehen

verdeeld zijn

die Meinungen gehen stark auseinander

de meningen lopen sterk uiteen [o. wijken sterk van elkaar af]

3. auseinandergehen (sich verzweigen):

auseinandergehen

uiteenlopen

auseinandergehen

zich vertakken

auseinandergehen

zich splitsen

hier gehen unsere Wege auseinander

hier gaan onze wegen uiteen [o. scheiden onze wegen]

4. auseinandergehen (sich öffnen):

auseinandergehen

opengaan

5. auseinandergehen pot. (getrennt):

auseinandergehen

uit raken

auseinandergehen

af raken

die beiden sind auseinandergegangen

de twee zijn uit elkaar (gegaan) [o. van elkaar af]

6. auseinandergehen pot.:

auseinandergehen (sich auflösen)

uiteenvallen

auseinandergehen (sich auflösen)

uit elkaar vallen

auseinandergehen (kaputt gehen)

kapotgaan

auseinandergehen (kaputt gehen)

stukgaan

das Sofa geht auseinander

de sofa valt uit elkaar

das Sofa geht auseinander

de sofa gaat kapot [o. stuk]

7. auseinandergehen pot. (dick werden):

auseinandergehen

uitzetten

auseinandergehen

dik worden

er ist (ganz schön) auseinandergegangen

hij is (sterk) aangekomen [o. (erg) dik geworden]

aus·ein·ˈan·der·bre·chen¹ CZ. cz. nieprzech. niereg.

auseinanderbrechen

uiteenvallen

auseinanderbrechen

uit elkaar vallen

der Verein ist auseinandergebrochen przen.

de vereniging is uiteengevallen

aus·ein·ˈan·der·neh·men CZ. cz. przech. niereg.

1. auseinandernehmen (demontieren):

auseinandernehmen

uiteennemen

auseinandernehmen

uit elkaar nemen [o. halen]

auseinandernehmen

demonteren

auseinandernehmen

uiteendoen

2. auseinandernehmen pot. przen. (zerpflücken):

auseinandernehmen

vermorzelen

eine Fußballmannschaft auseinandernehmen

een elftal inmaken [o. een verpletterende nederlaag toedienen]

über·ein·ˈan·der·schla·gen CZ. cz. przech. niereg.

übereinanderschlagen

over elkaar slaan

er saß da, die Beine übereinandergeschlagen

hij zat (er) met de benen over elkaar

aus·ein·an·der·brin·gen CZ. cz. przech. niereg.

1. auseinanderbringen (losmachen, trennen):

auseinanderbringen

van elkaar doen

auseinanderbringen

van elkaar losmaken

auseinanderbringen

scheiden

auseinanderbringen

van elkaar krijgen

2. auseinanderbringen pot. (Zwietracht verursachen):

auseinanderbringen

tweedracht zaaien tussen

auseinanderbringen

tegen elkaar opstoken [o. opzetten]

Geschwister auseinanderbringen

tweedracht zaaien tussen broer(s) en zus(sen)

Geschwister auseinanderbringen

broer(s) en zus(sen) tegen elkaar opstoken [o. opzetten]

aus·ein·an·der·fal·len CZ. cz. nieprzech. niereg.

auseinanderfallen

uiteenvallen

auseinanderfallen

vaneenvallen

auseinanderfallen

uit elkaar vallen

auseinanderfallen

aan stukken vallen

aus·ein·ˈan·der·set·zen² CZ. cz. zwr.

1. auseinandersetzen (intensiv beschäftigen mit):

auseinandersetzen

zich (grondig) bezighouden (met)

sich mit einem Problem auseinandersetzen

zich intensief [o. kritisch] met een probleem bezighouden

2. auseinandersetzen (Streitpunkte besprechen):

auseinandersetzen

besprekingen voeren

auseinandersetzen

van gedachten wisselen

sich mit seinen Kritikern auseinandersetzen

met zijn critici in nadere discussie treden [o. van gedachten wisselen]

aus·ein·an·der·fal·ten¹ CZ. cz. przech.

auseinanderfalten

uiteenvouwen

auseinanderfalten

ontvouwen

auseinanderfalten

openvouwen

auseinanderfalten

uitspreiden

auseinanderfalten

openen

aus·ein·ˈan·der·hal·ten CZ. cz. przech. niereg.

auseinanderhalten

uiteenhouden

auseinanderhalten

uit elkaar houden

auseinanderhalten

(van elkaar) onderscheiden

zwei Brüder nicht auseinanderhalten können

twee broers niet (kunnen) uiteenhouden [o. onderscheiden]

ˈnie·der·ge·schla·gen [-gəʃlaːgn̩] PRZYM.

niedergeschlagen

terneergeslagen

niedergeschlagen

moedeloos

niedergeschlagen

neerslachtig

aus·ein·ˈan·der·trei·ben¹ CZ. cz. nieprzech.

auseinandertreiben

uiteendrijven

die Schiffe trieben auseinander

de schepen dreven uiteen

Aus·ein·ˈan·der·set·zung <Auseinandersetzung, Auseinandersetzungen> [ ͜ausʔ͜aiˈnandɐzɛ͜tsʊŋ] RZ. r.ż.

1. Auseinandersetzung (Erklärung):

Auseinandersetzung

uiteenzetting

Auseinandersetzung

uitleg

Auseinandersetzung

verklaring

2. Auseinandersetzung (Beschäftigung):

Auseinandersetzung

(grondige) behandeling

eine Auseinandersetzung mit der Psychoanalyse

een (grondige) behandeling [o. studie] van de psychoanalyse

3. Auseinandersetzung (Diskussion):

Auseinandersetzung

discussie

4. Auseinandersetzung (Streit):

Auseinandersetzung

woordenwisseling

Auseinandersetzung

ruzie

Auseinandersetzung

controverse

heftige Auseinandersetzungen

heftige woordenwisselingen

5. Auseinandersetzung PR.:

Auseinandersetzung

boedelscheiding

ˈan·ge·schla·gen [ˈangəʃlaːgn̩] PRZYM.

1. angeschlagen pot. (beschädigt):

angeschlagen

beschadigd

angeschlagen

met stukken eraf

2. angeschlagen przen. (erschöpft):

angeschlagen

uitgeput

angeschlagen

aan het eind van zijn krachten

aus·ein·ˈan·der [ ͜ausʔ͜aiˈnandɐ] PRZYSŁ.

auseinander

uit elkander

auseinander

uit elkaar

auseinander

uiteen

auseinander

van elkaar (verwijderd)

auseinander

vaneen

auseinander

gescheiden

die beiden sind auseinander pot.

de twee zijn uit elkaar (gegaan)

weit auseinanderliegen

ver van elkaar verwijderd liggen

im Alter nicht weit auseinander sein pot.

in leeftijd niet veel schelen

ganz auseinander sein pot.

helemaal van streek [o. van zijn stuk] zijn

ˈaus·schla·gen¹ CZ. cz. nieprzech.

1. ausschlagen (los-, zuschlagen):

ausschlagen

slaan

ausschlagen

vooruitslaan

ausschlagen

trappen

das Pferd schlägt hinten aus

het paard slaat [o. trapt] achteruit

2. ausschlagen (kippen, neigen, sich biegen):

ausschlagen

uitslaan

ausschlagen

overhellen

der Zeiger schlägt aus

de wijzer slaat uit

3. ausschlagen (sprießen):

ausschlagen

uitslaan

ausschlagen

uitlopen

ausschlagen

uitschieten

der Strauch schlägt aus

de struik loopt uit

4. ausschlagen (ablaufen):

ausschlagen

aflopen

ausschlagen

worden

zum Guten ausschlagen

goed aflopen

zum Guten ausschlagen

een wending ten goede nemen

5. ausschlagen (aufhören zu schlagen):

ausschlagen

uitslaan

ausschlagen

ophouden met slaan

das Herz hat ausgeschlagen podn.

het hart heeft opgehouden met slaan

ˈab·ge·schla·gen [ˈapgəʃlaːgn̩] PRZYM.

1. abgeschlagen (leicht beschädigt):

abgeschlagen

licht beschadigd

2. abgeschlagen (abgedrängt):

abgeschlagen POLIT., GOSP., SPORT

teruggeslagen

abgeschlagen POLIT., GOSP., SPORT

ver achtergebleven