Tłumaczenia dla hasła „beoorlogen“ w niemiecko » niderlandzki słowniku

(Przełącz na niderlandzko » niemiecki)

ver·ˈlo·gen [fɛɐ̯ˈloːgn̩] PRZYM.

verlogen (lügnerisch)

leugenachtig

verlogen (heuchlerisch)

onoprecht

eine verlogene Moral

een onwaarachtige moraal

ge·ˈflo·gen [gəˈfloːgn̩] CZ.

geflogen im. cz. przeszł. von fliegen¹, fliegen²

Zobacz też fliegen , fliegen

ˈflie·gen² <flog, geflogen> [ˈfliːgn̩] CZ. cz. przech.

1. fliegen (Flugzeug lenken):

fliegen

vliegen

fliegen

besturen

2. fliegen (transportieren):

fliegen

vliegen

fliegen

per [o. met het] vliegtuig brengen [o. vervoeren]

Passagiere nach Athen fliegen

passagiers naar Athene vliegen

3. fliegen (fliegend ausführen):

fliegen

(met een vliegtuig) uitvoeren

einen Angriff fliegen WOJSK.

een luchtaanval uitvoeren

4. fliegen:

fliegen

vliegen

jd ist 5000 km geflogen

iem heeft 5000 km met het vliegtuig afgelegd

ˈflie·gen¹ <flog, geflogen> [ˈfliːgn̩] CZ. cz. nieprzech.

1. fliegen:

fliegen

vliegen ook fig.

die Funken fliegen (nur so)

de vonken vliegen in het rond

in die Luft fliegen

in de lucht vliegen

in die Luft fliegen

opvliegen

in die Luft fliegen pot.

in de lucht vliegen

in den Urlaub fliegen

met het vliegtuig op vakantie gaan

ins Gefängnis fliegen pot.

de gevangenis in vliegen

2. fliegen (flattern):

fliegen

vliegen

fliegen

wapperen

mit fliegenden Fahnen

met vliegende vaandels

die Fahnen/Haare fliegen im Wind

de vlaggen/haren wapperen in de wind

3. fliegen (ein Flugzeug fliegen):

fliegen

vliegen

fliegen

een vliegtuig besturen

4. fliegen podn. (eilen):

fliegen

vliegen

fliegen

snellen

nach Hause fliegen

naar huis vliegen [o. snellen]

eine Nachricht fliegt von Mund zu Mund

een nieuwtje gaat snel van mond tot mond

5. fliegen podn. (zittern):

fliegen

onrustig (op- en neer)gaan

fliegen

trillen

fliegen

beven

mit fliegenden Händen

met bevende handen

6. fliegen pot. (hinausgeworfen werden):

fliegen

(eruit) vliegen

fliegen

de laan uit gestuurd worden

aus der [o. seiner] Stellung fliegen

op straat gezet worden

7. fliegen pot. (fallen):

fliegen

vallen

fliegen

tuimelen

fliegen

donderen

auf die Nase fliegen

op zijn neus vallen [o. donderen]

auf die Nase fliegen

erin lopen

von einer Leiter fliegen

van een ladder donderen

8. fliegen pot. (durchfallen):

fliegen

zakken

durchs Examen fliegen

bij het examen zakken

auf hübsche Mädchen fliegen pot.

op mooie meisjes vallen

auf hübsche Mädchen fliegen pot.

een zwak hebben voor mooie meisjes

ge·ˈtro·gen [gəˈtroːgn̩] CZ.

getrogen im. cz. przeszł. von trügen¹, trügen²

Zobacz też trügen , trügen

ˈtrü·gen² <trog, getrogen> [ˈtryːgn̩] CZ. cz. nieprzech.

trügen

bedriegen

trügen

misleiden

das Gefühl trog nicht

het gevoel vergiste zich niet [o. kwam uit]

die Hoffnung hat getrogen

de hoop is ijdel geweest [o. gebleken]

der Schein trügt

schijn bedriegt

ˈtrü·gen¹ <trog, getrogen> [ˈtryːgn̩] CZ. cz. przech.

trügen

bedriegen

trügen

misleiden

wenn mich nicht alles trügt ...

als mijn geheugen me niet bedriegt ...

ˈTor·bo·gen RZ. r.m.

Torbogen

poortgewelf r.n.

Torbogen

portiek r.n. of r.ż.

he·te·ro·ˈgen [heteroˈgeːn] PRZYM. podn.

heterogen

heterogeen

ˈun·ge·lo·gen PRZYSŁ. pot.

ungelogen

ongelogen

ungelogen

eerlijk waar

Ös·tro·ˈgen <Östrogens, Östrogene> [œstroˈgeːn] RZ. r.n. MED.

Östrogen

oestrogeen r.n.

Östrogen

estrogeen

ver·ˈmö·gen CZ. cz. przech. niereg.

1. vermögen (fähig sein, etw zu tun):

vermögen

vermogen

vermögen

bij machte zijn

vermögen

in staat zijn

2. vermögen (erreichen):

vermögen

vermogen

vermögen

gedaan weten te krijgen

Ver·ˈmö·gen <Vermögens, Vermögen> RZ. r.n.

1. Vermögen FIN.:

Vermögen (Reichtum)

vermogen r.n.

Vermögen (Eigentum)

bezit(tingen)

Vermögen (Eigentum)

fortuin r.n.

zu Vermögen kommen

vermogend [o. rijk] worden

2. Vermögen podn. (Möglichkeit, Kapazität) kein l.mn.:

Vermögen

vermogen r.n.

Vermögen

macht

Vermögen

capaciteiten

nach bestem Vermögen

naar beste kunnen

ˈun·er·zo·gen [ˈʊnʔɛɐ̯͜tsoːgn̩] PRZYM.

unerzogen

onopgevoed

unerzogen

slecht opgevoed

ˈRe·gen·bo·gen RZ. r.m.

Regenbogen

regenboog