Tłumaczenia dla hasła „wegschleifen“ w niemiecko » polski słowniku

I . wẹg|schleppen CZ. cz. przech. pot.

wegschleppen

wywlekać [f. dk. wywlec ]pot.

II . wẹg|schleppen CZ. cz. zwr. pot.

wegschleppen

powlec się pot.

wegschleppen

wywlekać [f. dk. wywlec] się pot.

nach zwei Stunden hat er sich aus der Kneipe weggeschleppt

po dwóch godzinach wywlókł się z knajpy pot.

wẹg|schmeißen CZ. cz. przech. irr pot.

wegschmeißen

wywalać [f. dk. wywalić ]pot.

Re̱i̱bschleifen <‑s, bez l.mn. > RZ. r.n. TECHNOL.

Reibschleifen

docieranie r.n.

Fe̱i̱nschleifen <‑s, bez l.mn. > RZ. r.n. TECHNOL.

Feinschleifen

szlifowanie r.n. gładkie [lub dokładne] [lub wykańczające]

wẹg|schaffen CZ. cz. przech.

wegschaffen Gepäck

przesuwać [f. dk. przesunąć]

wegschaffen Beute

przenosić [f. dk. przenieść]

wẹg|schließen CZ. cz. przech. irr

wegschließen

zamykać [f. dk. zamknąć] na klucz

schle̱i̱fen² <schleift, schliff, geschliffen> [ˈʃlaɪfən] CZ. cz. przech.

1. schleifen (schärfen):

schleifen Messer, Schere

ostrzyć [f. dk. na‑]

2. schleifen (bearbeiten):

schleifen Edelstein, Glas

szlifować [f. dk. o‑]

etw glatt schleifen

gładzić [f. dk. wy‑]

geschliffene Dialoge fig

wygładzone dialogi r.m. l.mn. fig

3. schleifen (hart drillen):

schleifen

musztrować

Zobacz też schleifen , geschliffen

I . schle̱i̱fen¹ <schleift, schleifte, geschleift> [ˈʃlaɪfən] CZ. cz. przech.

1. schleifen (ziehen):

jdn/etw zur Tür schleifen

ciągnąć [f. dk. po‑] kogoś/coś do drzwi

den schweren Koffer über den Bahnsteig schleifen

wlec ciężką walizkę po peronie pot.

2. schleifen fig (zum Mitkommen überreden):

sie hat ihre kleine Schwester mit in die Disko geschleift

zaciągnęła [lub zawlokła] swoją młodszą siostrę do dyskoteki pot.

jdn ins Kino schleifen fig

zaciągnąć kogoś do kina pot.

3. schleifen (niederreißen):

schleifen

burzyć [f. dk. z‑]

II . schle̱i̱fen¹ <schleift, schleifte, geschleift> [ˈʃlaɪfən] CZ. cz. nieprzech.

1. schleifen +haben o sein (reiben):

[an etw C.] schleifen (Fahrradkette, Blech)

trzeć [o coś]

die Kupplung schleifen lassen

trzeć sprzęgło

die Kette schleift am Schutzblech

łańcuch r.m. obciera błotnik

2. schleifen +haben o sein (gleiten):

[auf dem Boden] schleifen (Kleid)

ciągnąć się [po ziemi]

die Schleppe schleift über den Fußboden

tren r.m. ciągnie się po ziemi

etw schleifen lassen pot.

odpuścić sobie coś pot.

du kannst deine Arbeit nicht länger schleifen lassen

nie możesz dłużej zaniedbywać swojej pracy

I . geschlịffen [gə​ˈʃlɪfən] CZ. cz. przech.

geschliffen pp von schleifen

II . geschlịffen [gə​ˈʃlɪfən] PRZYM. (tadellos)

geschliffen Ausdrucksweise

nieskazitelny

geschliffen Ausdrucksweise

doskonały

geschliffene Reden

doskonałe [prze]mowy r.ż. l.mn.

mịt|schleifen CZ. cz. przech.

mitschleifen

ciągnąć [f. dk. po‑] [ze sobą]

mitschleifen

wlec [f. dk. po‑] [ze sobą]

sie schleifte ihn auf die Party mit pot.

[ona] zabrała [lub zaciągnęła pot. ] go na imprezę

I . ạb|schleifen CZ. cz. przech. irr

1. abschleifen (entfernen):

abschleifen

zeszlifowywać [f. dk. zeszlifować]

2. abschleifen (glätten, abfeilen):

abschleifen Oberfläche, Metall, Edelsteine

oszlifowywać [f. dk. oszlifować]

abschleifen Parkett

szlifować

II . ạb|schleifen CZ. cz. zwr. irr

1. abschleifen:

abschleifen (sich abnutzen) (Belag, Unebenheit)

ścierać [f. dk. zetrzeć] się

2. abschleifen fig:

abschleifen

nabierać [f. dk. nabrać] ogłady

abschleifen

wyrobić się

das schleift sich noch ab

to się jeszcze dotrze

I . e̱i̱n|schleifen CZ. cz. przech. irr

1. einschleifen (einprägen):

einschleifen Verhaltensweisen

wpajać [f. dk. wpoić]

2. einschleifen TECHNOL.:

einschleifen

docierać [f. dk. dotrzeć]

Ventile einschleifen

docierać zawory

II . e̱i̱n|schleifen CZ. cz. zwr. irr (zur Gewohnheit werden)

einschleifen

utrwalać [f. dk. utrwalić] się

das hat sich mit der Zeit so eingeschliffen

to z czasem weszło w nawyk pot.

wẹg|scheren CZ. cz. zwr. pot.

wegscheren

wynosić [f. dk. wynieść] się pot.

scher dich weg!

wynoś się [stąd]! pot.

wẹg|schenken CZ. cz. przech. pot.

wegschenken

rozdawać [f. dk. rozdać]

wegschenken

podarować

die alten Kleider werde ich wegschenken

[te] stare ubrania rozdam [lub podaruję komuś]

wẹg|schieben CZ. cz. przech. irr

wegschieben

odsuwać [f. dk. odsunąć]

wegschieben

przesuwać [f. dk. przesunąć]

wẹg|schwemmen CZ. cz. przech.

wegschwemmen

zmywać [f. dk. zmyć]

wegschwemmen

wypłukać

das Hochwasser schwemmte den Bootssteg am Fluss weg

powódź r.ż. zabrała ze sobą pomost na rzece

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

niemiecki

Dies geschieht durch ein Wegschleifen des Kunststoffs im Bereich der Druckstellen mit einer Kunststofffräse.

de.wikipedia.org