W Twojej przeglądarce jest wyłączona obsługa JavaScript. Jeśli obsługa JavaScript zostanie uaktywniona, będziesz miał możliwość korzystania z Trenera słownictwa PONS i innych funkcji.

polsko » niemiecki

Tłumaczenia dla hasła „podnijeti“ w polsko » niemiecki słowniku (Przełącz na niemiecko » polski)

Pokaż podsumowanie wszystkich trafnych wyników

podnieta: rzeczownik
podnieść
podniecić
podnajem: rzeczownik
podniecenie: rzeczownik
podnajemca: rzeczownik
podniebienie: rzeczownik
podniesienie: rzeczownik
podniebny: przymiotnik i przysłówek
podniecać: I. czasownik przechodni II. czasownik zwrotny
podniosły: przymiotnik i przysłówek
podniośle: przysłówek
podnająć
podnóżek: rzeczownik

Widzisz podobne wyniki: podnieta , podnajem , podniecić , podnieść , podniecenie , podnajemca , podniesienie , podniebienie , podnóżek , podnająć , podniośle , podniosły , podniecać i podniebny

podnieta <D. ‑ty, l.mn. ‑ty> [podɲeta] RZ. r.ż.

1. podnieta podn. (zachęta):

Ansporn r.m.

Anreiz r.m.

coś stanowi podnietę do pracy/walki

etw ist ein Anreiz zur Arbeit/zum Kampf

2. podnieta BIOL. (bodziec):

Reiz r.m.

Stimulus r.m.

próg podniety

Reizschwelle r.ż.

podnieść [podɲeɕtɕ]

podnieść f. dk. od podnosić

Zobacz też podnosić

I . podnosić <‑si; f. dk. podnieść [lub po‑]> [podnoɕitɕ] CZ. cz. przech.

1. podnosić (unosić):

podnosić kołnierz

podnosić kołnierz

podnosić kurtynę

podnosić kurtynę

heben

podnosić słuchawkę telefonu

podnosić głos

die Stimme heben podn.

podnosić głowę

podnosić kotwicę

den Anker lichten

podnosić na kogoś rękę

gegen jdn die Hand erheben

podnieść poprzeczkę

die Messlatte höher legen

podnosić wzrok

den Blick heben

z podniesionym czołem

mit hoch [o. stolz] erhobenem Kopf

podnosić żagle

die Segel aufziehen

2. podnosić (to, co upadło):

podnosić krzesło

wieder hinstellen

podnosić rękawiczkę

w przeciągu pięciu lat podnieśli kraj z ruiny przen.

innerhalb von fünf Jahren haben sie das Land aus Ruinen auferstehen lassen podn.

3. podnosić (pomagać wstać):

podnosić chorego

den Kranken anheben

podnosić chorego

dem Kranken hochhelfen

podnosić kogoś na duchu

podnosić kogoś na duchu

jdm Mut machen [o. zusprechen]

4. podnosić (przybliżać):

podnosić szklankę do ust

das Glas an den Mund heben

podnieść rzuconą rękawicę

den Handschuh aufheben

5. podnosić (powodować uniesienie):

wiatr podniósł opadłe liście

der Wind r.m. wirbelte die Blätter auf

6. podnosić (podwyższać):

podnosić poziom, płace

podnosić napięcie, natężenie

podnosić wydajność, kwalifikacje

Leistung/Qualifikationen steigern

podnieść liczbę do potęgi MAT.

eine Zahl potenzieren

7. podnosić (zwracać uwagę na coś):

podnosić problem/kwestię

ein Problem/eine Frage berühren [o. ansprechen]

8. podnosić (wszczynać):

podnosić alarm

podnosić krzyk, płacz

podnosić krzyk, płacz

podnosić protest

podnosić protest

II . podnosić <‑si; f. dk. podnieść [lub po‑]> [podnoɕitɕ] CZ. cz. zwr.

1. podnosić (wstawać):

sich B. erheben

podnieść się z łóżka

sich vom Bett erheben

2. podnosić:

podnosić (zostać uniesionym) (semafor)

sich B. heben

barometr podnosi się

das Barometer r.n. steigt

włosy podniosły mu się na głowie

die Haare ntpl sind ihm zu Berge gestiegen

3. podnosić:

podnosić (podwyższać się) (poziom wody)

4. podnosić:

podnosić (wzbijać się w górę) (kurz)

podnosić (płatki śniegu)

podnosić (mgła)

sich B. heben

5. podnosić przen.:

podnosić (podwyższać się, rosnąć) (ceny, dochody)

6. podnosić przen. (zmieniać stan):

podnosić się z biedy

auf die Beine kommen

7. podnosić przen.:

podnosić (rozbrzmiewać) (krzyk, hałas)

sich B. erheben

podnosić (rozbrzmiewać) (krzyk, hałas)

erschallen podn.

8. podnosić przen.:

podnosić (powstawać) (wiatr)

podnosić (powstawać) (wiatr)

sich B. erheben

podniecić [podɲetɕitɕ]

podniecić f. dk. od podniecać

Zobacz też podniecać

I . podniecać <‑ca; f. dk. podniecić> [podɲetsatɕ] CZ. cz. przech.

1. podniecać podn. (wzmagać):

podniecać ambicję

podniecać apetyt, wyobraźnię

podniecać nadzieję

nähren podn.

2. podniecać BIOL. (pobudzać seksualnie):

II . podniecać <‑ca; f. dk. podniecić> [podɲetsatɕ] CZ. cz. zwr.

1. podniecać podn.:

podniecać (ożywiać się, ekscytować się) (widownia)

sich B. erregen

2. podniecać BIOL. (pobudzać się seksualnie):

podniecać się czymś

sich B. an etw C. erregen [o. aufgeilen wulg. ]

podnajem <D. ‑jmu, bez l.mn. > [podnajem] RZ. r.m. PR.

Untervermietung r.ż.

podniecenie <D. ‑ia, bez l.mn. > [podɲetseɲe] RZ. r.n.

1. podniecenie podn. (ożywienie):

podniecenie

Aufregung r.ż.

podniecenie

Aufgeregtheit r.ż.

odczuwać podniecenie na myśl o spotkaniu

bei dem Gedanken an das Treffen Aufregung verspüren

radosne podniecenie

fröhliche Aufregung

stan lekkiego podniecenia

leichter Erregungszustand r.m.

2. podniecenie BIOL. (pobudzenie seksualne):

podniecenie

Erregung r.ż.

podniecenie

Erregtheit r.ż.

podnajemca <D. ‑cy, l.mn. ‑cy> [podnajemtsa] RZ. r.m. odm. jak f w lp PR.

Untermieter(in) r.m. (r.ż.)

podniebienie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [podɲebjeɲe] RZ. r.n.

1. podniebienie ANAT.:

podniebienie

Gaumen r.m.

podniebienie miękkie/twarde

weicher/harter Gaumen

język komuś przysycha do podniebienia

jdm klebt die Zunge [vor Durst] am Gaumen

ktoś ma czarne podniebienie

jd hat eine böse Zunge

2. podniebienie przen. (zmysł smaku):

rozkosze podniebienia

Gaumenfreuden r.ż. l.mn. podn.

podniesienie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [podɲeɕeɲe] RZ. r.n.

1. podniesienie bez l.mn. (czynność):

podniesienie

Hochheben r.n.

2. podniesienie REL.:

podniesienie

Elevation r.ż.

podniebny [podɲebnɨ] PRZYM. podn.

podniebny lot

himmelhoher Flug r.m.

podniebne sosny

himmelhohe Kiefern r.ż. l.mn.

I . podniecać <‑ca; f. dk. podniecić> [podɲetsatɕ] CZ. cz. przech.

1. podniecać podn. (wzmagać):

podniecać ambicję

podniecać apetyt, wyobraźnię

podniecać nadzieję

nähren podn.

2. podniecać BIOL. (pobudzać seksualnie):

II . podniecać <‑ca; f. dk. podniecić> [podɲetsatɕ] CZ. cz. zwr.

1. podniecać podn.:

podniecać (ożywiać się, ekscytować się) (widownia)

sich B. erregen

2. podniecać BIOL. (pobudzać się seksualnie):

podniecać się czymś

sich B. an etw C. erregen [o. aufgeilen wulg. ]

podniosły [podɲoswɨ] PRZYM. podn.

podniosły styl

podniosły nastrój

podniosły chwila

podniośle [podɲoɕle] PRZYSŁ.

mówić podniośle

gehoben sprechen

podnająć [podnajoɲtɕ]

podnająć f. dk. od podnajmować

Zobacz też podnajmować

podnajmować <‑muje; f. dk. podnająć> [podnajmovatɕ] CZ. cz. przech. PR.

1. podnajmować (wynająć komuś jako podnajemcy):

podnajmować

2. podnajmować (wynająć od kogoś kto sam jest tylko najemcą):

podnajmować

zur Untermiete wohnen

podnóżek <D. ‑żka, l.mn. ‑żki> [podnuʒek] RZ. r.m.

1. podnóżek (niski stołek):

podnóżek podn.

Fußbank r.ż.

2. podnóżek przen. (sługus):

Lakai r.m. pej.

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Przeszukaj słownik

polski

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski