niderlandzko » niemiecki

ge·han·gen CZ.

gehangen volt. deelw. van hangen¹, hangen²

Zobacz też hangen , hangen

han·gen1 <hing, h. gehangen> [hɑŋə(n)] CZ. cz. przech. (bevestigen, ophangen)

krijgs·ge·van·gen [krɛixsxəvɑŋə(n)] PRZYM.

af·han·gen <hing af, h. afgehangen> [ɑfhɑŋə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. afhangen (naar beneden hangen):

be·han·gen <behing, h. behangen> [bəhɑŋə(n)] CZ. cz. przech.

1. behangen (bedekken):

2. behangen (met behang bekleden):

be·van·gen <beving, h. bevangen> [bəvɑŋə(n)] CZ. cz. przech.

aan·han·gen2 <hing aan, h. aangehangen> [anhɑŋə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. aanhangen (hangende vast blijven zitten):

aan·van·gen <ving aan, h. aangevangen> [anvɑŋə(n)] CZ. cz. przech.

los·han·gen <hing los, h. losgehangen> [lɔshɑŋə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. loshangen (niet goed vastzitten):

2. loshangen (vrij hangen):

uit·han·gen1 <hing uit, h./i. uitgehangen> [œythɑŋə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. uithangen (naar buiten hangen):

on·be·van·gen <onbevangen, onbevangener, onbevangenst> [ɔmbəvɑŋə(n)] PRZYM.

1. onbevangen (onbeschroomd):


Interfejs: Deutsch | English | Español | Italiano | Polski