W Twojej przeglądarce jest wyłączona obsługa JavaScript. Jeśli obsługa JavaScript zostanie uaktywniona, będziesz miał możliwość korzystania z Trenera słownictwa PONS i innych funkcji.

niderlandzko » niemiecki

Tłumaczenia dla hasła „lumpigen“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » niderlandzki)

Pokaż podsumowanie wszystkich trafnych wyników

hul·di·gen: czasownik
nut·ti·gen: czasownik
krui·si·gen: czasownik
af·bui·gen: czasownik
af·tui·gen: czasownik
be·ëdi·gen: czasownik
be·tui·gen: czasownik
ein·di·gen: czasownik
ge·tui·gen: czasownik
hei·li·gen: czasownik
om·bui·gen: czasownik
op·tui·gen: czasownik
op·zui·gen: czasownik
pij·ni·gen: czasownik
rei·ni·gen: czasownik
ves·ti·gen: czasownik
wet·ti·gen: czasownik
wij·zi·gen: czasownik
zon·di·gen: czasownik

Widzisz podobne wyniki: nuttigen , huldigen , kruisigen , zondigen , wijzigen , wettigen , vestigen , reinigen , pijnigen , opzuigen , optuigen , ombuigen , heiligen , getuigen , eindigen , betuigen , beëdigen , aftuigen i afbuigen

hul·di·gen <huldigde, h. gehuldigd> [hʏldəɣə(n)] CZ. cz. przech.

1. huldigen (hulde bewijzen):

ehren

een jubilaris huldigen

einen Jubilar ehren

2. huldigen (erkennen):

huldigen form. a. iron. +C.

een opvatting huldigen iron.

einer Auffassung huldigen form. iron.

een opvatting huldigen iron.

eine Auffassung vertreten

nut·ti·gen <nuttigde, h. genuttigd> [nʏtəɣə(n)] CZ. cz. przech.

zu sich C. nehmen

krui·si·gen <kruisigde, h. gekruisigd> [krœysəɣə(n)] CZ. cz. przech.

af·bui·gen¹ <boog af, i. afgebogen> [ɑvbœyɣə(n)] CZ. cz. nieprzech.

afbuigen (een andere richting nemen)

afbuigen (van een weg)

het afbuigend verkeer

der abzweigende Verkehr

af·tui·gen <tuigde af, h. afgetuigd> [ɑftœyɣə(n)] CZ. cz. przech.

1. aftuigen (afranselen):

2. aftuigen:

aftuigen (trekdieren)

aftuigen (van de toom)

3. aftuigen scheepv.:

be·ëdi·gen <beëdigde, h. beëdigd> [bəedəɣə(n)] CZ. cz. przech.

1. beëdigen (eed afnemen):

unter Eid nehmen

2. beëdigen (door een eed bekrachtigen):

beeiden form.

be·tui·gen <betuigde, h. betuigd> [bətœyɣə(n)] CZ. cz. przech.

betuigen (uitspreken)

betuigen (betonen)

betuigen (betonen)

(iem) zijn dank betuigen

(jdm) seinen Dank aussprechen

zijn onschuld betuigen

seine Unschuld beteuern

zijn waardering voor iets betuigen

sich anerkennend über etw B. äußern

ein·di·gen¹ <eindigde, h. geëindigd> [ɛindəɣə(n)] CZ. cz. przech.

1. eindigen (ten einde brengen):

hij eindigde zijn leven in eenzaamheid

er beschloss sein Leben in Einsamkeit

2. eindigen (besluiten, afronden):

hij eindigde zijn brief met een wens

er (be)schloss seinen Brief mit einem Wunsch

ge·tui·gen¹ <getuigde, h. getuigd> [ɣətœyɣə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. getuigen:

getuigen (verklaring afleggen)

getuigen (voor de rechtbank)

tegen iem getuigen

gegen jdn zeugen

van iets kunnen getuigen

von etw ein Lied singen können

voor de rechtbank getuigen

vor Gericht aussagen

voor iems onschuld getuigen

jds Unschuld bezeugen

2. getuigen (spreken in het nadeel, voordeel van):

alles getuigt voor/tegen haar

alles spricht für/gegen sie

3. getuigen (tonen, blijk geven):

die daad getuigt van moed

die Tat zeugt von Mut

hei·li·gen <heiligde, h. geheiligd> [hɛiləɣə(n)] CZ. cz. przech.

om·bui·gen¹ <boog om, h. omgebogen> [ɔmbœyɣə(n)] CZ. cz. przech.

1. ombuigen (verbuigen):

ijzerdraad ombuigen

Eisendraht umbiegen

2. ombuigen (koers wijzigen):

den Kurs ändern

het beleid moet worden omgebogen

es muss ein anderer Kurs eingeschlagen werden

3. ombuigen euf. (bezuinigen):

Sparmaßnahmen ergreifen

op·tui·gen <tuigde op, h. opgetuigd> [ɔptœyɣə(n)] CZ. cz. przech.

1. optuigen (versieren):

(aus)schmücken

2. optuigen scheepv.:

3. optuigen (een rijdier):

4. optuigen (personen):

auftakeln pot.

aufdonnern slang

op·zui·gen <zoog op, h. opgezogen> [ɔpsœyɣə(n)] CZ. cz. przech.

1. opzuigen (zuigend naar boven trekken):

2. opzuigen (absorberen):

pij·ni·gen <pijnigde, h. gepijnigd> [pɛinəɣə(n)] CZ. cz. przech.

pijnigen (sterker)

zijn hersens pijnigen

sich C. das Hirn zermartern

rei·ni·gen <reinigde, h. gereinigd> [rɛinəɣə(n)] CZ. cz. przech.

ves·ti·gen <vestigde, h. gevestigd> [vɛstəɣə(n)] CZ. cz. przech.

1. vestigen (richten):

de aandacht vestigen op

die Aufmerksamkeit lenken auf +B.

zijn hoop op iem vestigen

seine Hoffnung auf jdn setzen

2. vestigen (stichten):

een record vestigen

einen Rekord aufstellen

deze zaak is in 1860 gevestigd

dieses Geschäft ist (im Jahre) 1860 gegründet worden

3. vestigen (neerzetten):

sich niederlassen

zich (als arts) vestigen

sich (als Arzt) niederlassen

de maatschappij is in A. gevestigd

die Gesellschaft hat ihren Sitz in A.

4. vestigen (ingang doen vinden):

de gevestigde orde

die etablierte Ordnung

wet·ti·gen <wettigde, h. gewettigd> [wɛtəɣə(n)] CZ. cz. przech.

1. wettigen:

wettigen (wettig maken: een kind)

wettigen (wettig maken: een akte)

für echt erklären

2. wettigen (rechtvaardigen):

dat is door het gebruik gewettigd

der Brauch rechtfertigt das

dat wettigt de veronderstelling dat

das berechtigt zu der Annahme, dass

wij·zi·gen <wijzigde, h. gewijzigd> [wɛizəɣə(n)] CZ. cz. przech.

wijzigen (minder vaak)

wijzigen ((bijna) volledig)

wijzigen (een (klein) gedeelte)

aan een ding iets wijzigen

an einer Sache etw (ver)ändern

in gewijzigde omstandigheden

unter veränderten Umständen

de toestand is gewijzigd

die Lage hat sich gewandelt

de loop van de rivier heeft zich gewijzigd

der Flusslauf hat sich geändert

zon·di·gen <zondigde, h. gezondigd> [zɔndəɣə(n)] CZ. cz. nieprzech.

Przeszukaj słownik

niderlandzki

Interfejs: Deutsch | English | Español | Italiano | Polski