Tłumaczenia dla hasła „ontboden“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

ont·bos·sen <ontboste, h. ontbost> [ɔndbɔsə(n)] CZ. cz. przech.

ontbossen

entwalden

ontbossen (kaalslaan)

abholzen

ont·bie·den <ontbood, h. ontboden> [ɔndbidə(n)] CZ. cz. przech.

ontbieden

herbeirufen

ontbieden

kommen lassen

ontbieden

bestellen

ontbieden

bescheiden form.

een arts ontbieden

einen Arzt herbeirufen [o. kommen lassen]

iem bij zich ontbieden

jdn zu sich bestellen [o. bescheiden]

ont·bin·den <ontbond, h. ontbonden> [ɔndbɪndə(n)] CZ. cz. przech.

1. ontbinden:

ontbinden (opheffen: huwelijk, parlement, vennootschap e.d.)

auflösen

ontbinden (opheffen: contract)

rückgängig machen

ontbinden (opheffen: contract)

lösen

ontbinden (opheffen: huwelijk ook)

scheiden

iem van zijn schuld ontbinden

jdn von seiner Schuld lossprechen [o. befreien]

een ontbindende voorwaarde jur.

eine auflösende [o. resolutive] Bedingung

2. ontbinden:

ontbinden wisk., nat.

zerlegen

in factoren ontbinden

in Faktoren zerlegen

3. ontbinden scheik.:

ontbinden

zersetzen

ontbindende krachten

zersetzende Kräfte l.mn.

ont·blo·ten <ontblootte, h. ontbloot> [ɔndblotə(n)] CZ. cz. przech.

ontbloten

entblößen

ont·hou·den¹ <onthield, h. onthouden> [ɔnthɑudə(n)] CZ. cz. przech.

1. onthouden (niet vergeten):

onthouden

sich C. merken

onthouden

behalten

dat is gemakkelijk te onthouden

das kann man sich leicht merken

getallen onthouden

Zahlen behalten

goed gezichten kunnen onthouden

sich gut Gesichter merken können

2. onthouden (niet geven):

onthouden

vorenthalten

iem het loon onthouden

jdm den Lohn vorenthalten

ont·be·ren <ontbeerde, h. ontbeerd> [ɔndberə(n)] CZ. cz. przech.

ontberen

entbehren

iets moeten ontberen

auf etw B. verzichten müssen

ont·la·den¹ <ontlaadde zich, h. zich ontladen> [ɔntladə(n)] CZ. wk ww

ontladen zich ontladen (zich bevrijden):

ontladen

sich entladen

ont·ra·den <ontraadde/ontried, h. ontraden> [ɔntradə(n)] CZ. cz. przech.

ontraden

abraten

iem iets ontraden

jdm von etw abraten

ont·le·den <ontleedde, h. ontleed> [ɔntledə(n)] CZ. cz. przech.

1. ontleden:

ontleden (in delen scheiden)

zergliedern

ontleden (dier, lijk)

zerlegen

ontleden med.

sezieren

een bloem ontleden

eine Blume zergliedern

2. ontleden (de afzonderlijke delen beschouwen):

ontleden

zergliedern

ontleden taalk.

zerlegen

een gedicht ontleden

ein Gedicht analysieren

3. ontleden (analyseren):

ontleden

analysieren

iems karakter ontleden

jds Charakter analysieren

ont·bran·den <ontbrandde, i. ontbrand> [ɔndbrɑndə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. ontbranden (in brand vliegen):

ontbranden

sich entzünden

ontbranden

in Brand geraten

ontbranden przen.

entbrennen

er ontbrandde een felle discussie

es entbrannte eine heftige Diskussion

2. ontbranden (hartstochten):

ontbranden

entbrennen

in liefde voor iem ontbranden

in Liebe zu jdn entbrennen

ont·hoof·den <onthoofdde, h. onthoofd> [ɔnthovdə(n)] CZ. cz. przech.

onthoofden

enthaupten

onthoofden

köpfen

ont·bij·ten <ontbeet, h. ontbeten> [ɔndbɛitə(n)] CZ. cz. nieprzech.

ontbijten

frühstücken

ont·bre·ken <ontbrak, h. ontbroken> [ɔndbrekə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. ontbreken (niet aanwezig zijn):

ontbreken

fehlen

ontbreken

mangeln

het ontbreekt hem aan moed

es fehlt [o. mangelt] ihm an Mut

waar het aan ontbreekt is …

woran es fehlt, ist …

het aan niets laten ontbreken

es an nichts fehlen lassen

het ontbrak onze spelers aan hardheid

die Härte fehlte unseren Spielern

er ontbreekt geld (er is een tekort)

es fehlt [o. mangelt] an Geld

er ontbreekt geld (er is geld verdwenen)

es fehlt das Geld

2. ontbreken (personen):

ontbreken

fehlen

ont·aar·den <ontaardde, i. ontaard> [ɔntardə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. ontaarden (personen):

ontaarden

aus der Art schlagen

2. ontaarden (zaken):

ontaarden

entarten

ontaarden

ausarten

de twist ontaardde in een vechtpartij

der Streit artete in eine Schlägerei aus [o. zu einer Schlägerei aus]

ont·gel·den [ɔntxɛldə(n)] CZ. alleen inf.

hij heeft het moeten ontgelden

er hat die Rechnung [o. Zeche] bezahlen müssen

ont·kle·den <ontkleedde, h. ontkleed> [ɔntkledə(n)] CZ. cz. przech.

ontkleden

ausziehen

ontkleden

auskleiden

ontkleden

entkleiden form.

ver·bo·den CZ.

1. verboden 3. os. l.mn. cz. prz. van verbieden

2. verboden volt. deelw. van verbieden

Zobacz też verbieden

ver·bie·den <verbood, h. verboden> [vərbidə(n)] CZ. cz. przech.

verbieden

verbieten

verbieden

untersagen

verbieden (niet toestaan)

verwehren

de handel verbieden

den Handel sperren

iem het roken verbieden

jdm das Rauchen verbieten [o. untersagen]

iem de toegang verbieden

jdm den Zutritt verwehren

post·bo·de <postbode|n, postbode|s> [pɔstbodə] RZ. r.m.

postbode

Postbote r.m.

postbode

Briefträger r.m.

ont·bin·ding <ontbinding|en> [ɔndbɪndɪŋ] RZ. r.ż.

1. ontbinding:

ontbinding (opheffing: huwelijk, parlement, vennootschap e.d.)

Auflösung r.ż.

ontbinding (opheffing: contract)

Lösung r.ż.

de ontbinding van de Tweede Kamer

die Auflösung der Zweiten Kammer

2. ontbinding:

ontbinding wisk., nat.

Zerlegung r.ż.

3. ontbinding:

ontbinding ook przen. (bederf)

Auflösung r.ż.

ontbinding (verrotting)

Verwesung r.ż.

ontbinding scheik.

Zersetzung r.ż.

ontbinding przen.

Zerfall r.m.

in staat van ontbinding

in Verwesung übergegangen

in staat van ontbinding

in Auflösung begriffen

on·te·vre·den [ɔntəvredə(n)] PRZYM.

ontevreden

unzufrieden

over iets/iem ontevreden zijn

mit etw/jdm unzufrieden sein