Tłumaczenia dla hasła „pfeff“ w niemiecko » niderlandzki słowniku

(Przełącz na niderlandzko » niemiecki)

pfiff [ ͜pfɪf] CZ.

pfiff 3. pers l.poj. cz. prz. von pfeifen¹, pfeifen²

Zobacz też pfeifen , pfeifen

ˈpfei·fen² <pfiff, gepfiffen> [ˈ͜pf ͜aifn̩] CZ. cz. nieprzech. pot.

pfeifen

fluiten

pfeifen

piepen

pfeifen

huilen

auf dem letzten Loch pfeifen pot.

aan het eind van zijn Latijn zijn

auf dem letzten Loch pfeifen pot.

het niet meer zien zitten

auf dem letzten Loch pfeifen pot.

op zijn laatste benen lopen

auf jdn/etw pfeifen pot.

aan iem/iets lak [o. maling] hebben

ˈpfei·fen¹ <pfiff, gepfiffen> [ˈ͜pf ͜aifn̩] CZ. cz. przech.

1. pfeifen:

pfeifen (flöten)

fluiten

pfeifen (piepen, quietschen)

piepen

pfeifen (piepen, quietschen)

huilen

ich pfeif dir was

je kunt me nog meer

sich C. eins pfeifen pot.

een deuntje fluiten

sich C. eins pfeifen przen.

een onverschillige houding aannemen

2. pfeifen (Pfeiftöne erzeugen):

pfeifen

fluiten

pfeifen

een fluitsignaal geven

der Schiedsrichter pfiff das Spiel/einen Freistoß

de scheidsrechter floot de wedstrijd/floot voor een vrije trap

Eff·ˈeff <Effeff> [ɛfˈʔɛf, ˈɛfʔɛf, ˈɛfˈʔɛf] RZ. r.n. kein l.mn.

etw aus dem Effeff beherrschen [o. können] [o. verstehen] pot.

iets volkomen beheersen

etw aus dem Effeff beherrschen [o. können] [o. verstehen] pot.

iets op z'n duimpje [o. tot in de puntjes] kennen

ˈpfef·fern [ˈ͜pfɛfɐn] CZ. cz. przech.

1. pfeffern GASTR.:

pfeffern

peperen

pfeffern

met peper kruiden

eine Ansprache mit Witzen pfeffern przen.

een toespraak met geestigheden kruiden

2. pfeffern pot. (schleudern):

pfeffern

(weg)smijten

pfeffern

(weg)slingeren

jdm eine pfeffern pot.

iem een dreun geven

einen Ball gegen die Torlatte pfeffern pot.

een bal tegen de lat knallen

Treff¹ <Treffs, Treffs> [trɛf] RZ. r.m.

1. Treff pot. (Treffen):

Treff

ontmoeting

Treff

bijeenkomst

Treff

treffen r.n.

2. Treff (Treffpunkt):

Treff

plaats van samenkomst

Treff

trefpunt r.n.

Treff

ontmoetingsplaats

Pfiff <Pfiff(e)s, Pfiffe> [ ͜pfɪf] RZ. r.m.

1. Pfiff (Pfeifton):

Pfiff

fluittoon

Pfiff

fluitsignaal r.n.

2. Pfiff pot. (Trick, Kniff):

Pfiff

trucje r.n.

Pfiff

kneep

Pfiff

kunstje r.n.

den Pfiff heraushaben

de kneepjes van het vak kennen

3. Pfiff pot. (Reiz, Eleganz):

Pfiff

chic

Pfiff

verfijning

Pfiff

distinctie

ˈPfef·fer <Pfeffers> [ˈ͜pfɛfɐ] RZ. r.m. kein l.mn.

1. Pfeffer:

Pfeffer

peper

jdm mal richtig Pfeffer geben przen. pot.

iem flink achter de vodden zitten

Pfeffer im Hintern [o. Arsch] haben wulg.

geen rust in zijn kont hebben

Pfeffer im Hintern [o. Arsch] haben wulg.

zenuwachtig [o. onrustig] zijn

da liegt der Hase im Pfeffer

daar zit 'm de kneep

jdn dorthin wünschen, wo der Pfeffer wächst pot.

iem naar de Mookerhei wensen

2. Pfeffer:

Pfeffer

peperstruik

ˈpfei·fen¹ <pfiff, gepfiffen> [ˈ͜pf ͜aifn̩] CZ. cz. przech.

1. pfeifen:

pfeifen (flöten)

fluiten

pfeifen (piepen, quietschen)

piepen

pfeifen (piepen, quietschen)

huilen

ich pfeif dir was

je kunt me nog meer

sich C. eins pfeifen pot.

een deuntje fluiten

sich C. eins pfeifen przen.

een onverschillige houding aannemen

2. pfeifen (Pfeiftöne erzeugen):

pfeifen

fluiten

pfeifen

een fluitsignaal geven

der Schiedsrichter pfiff das Spiel/einen Freistoß

de scheidsrechter floot de wedstrijd/floot voor een vrije trap

ˈpfif·fig [ˈ͜pfɪfɪç] PRZYM.

pfiffig

slim

pfiffig

kien

pfiffig

bijdehand

ein pfiffiges Gesicht

een olijk gezicht

pfiffig lächeln

sluw [o. ondeugend] glimlachen

ˈPfei·fe <Pfeife, Pfeifen> [ˈ͜pf ͜aifə] RZ. r.ż.

1. Pfeife (Trillerpfeife):

Pfeife

fluit

2. Pfeife (Orgelpfeife):

Pfeife

(orgel)pijp

gedackte Pfeifen

gedekte [o. gesloten] orgelpijpen

3. Pfeife (Tabakspfeife):

Pfeife

pijp

Pfeife

tabakspijp

4. Pfeife pot. (Nichtskönner):

Pfeife

sukkel

Pfeife

prutser

ˈPfaf·fe <Pfaffen, Pfaffen> [ˈ͜pfafə] RZ. r.m. pej.

Pfaffe

geestelijke

Pfaffe

priester

Pfaffe

paap