Tłumaczenia dla hasła „grupach“ w niemiecko » polski słowniku

I . bra̱ch [braːx] CZ. cz. przech., cz. nieprzech., cz. zwr.

brach cz. prz. von brechen

II . bra̱ch [braːx] PRZYM.

brach

leżący odłogiem

Zobacz też brechen

I . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] CZ. cz. przech. irr

1. brechen a. fig (in Stücke teilen):

brechen Knochen, Herz

łamać [f. dk. z‑]

brechen Brot

przełamywać [f. dk. przełamać]

brechen Hals

skręcić a. fig pot.

sich C. einen Arm/ein Bein brechen

złamać sobie rękę/nogę

das Eis brechen

przełamać lody

das wird ihm das Genick brechen pot.

to go pogrąży

2. brechen (herausbrechen):

die Steine aus der Mauer brechen

wyłamywać [f. dk. wyłamać] cegły z muru

3. brechen (abbauen):

Marmor brechen

wydobywać marmur

4. brechen (nicht einhalten):

brechen Vertrag, Schwur, Wort, Versprechen

nie dotrzymywać [f. dk. dotrzymać]

brechen Recht

łamać [f. dk. z‑]

brechen Freundschaft

niszczyć [f. dk. z‑]

brechen Schweigen

przerywać [f. dk. przerwać]

den Waffenstillstand brechen

przerwać zawieszenie broni

die Ehe brechen

złamać obietnicę małżeńską

5. brechen (übertreffen):

brechen Rekord

pobić

6. brechen (niederkämpfen):

brechen Bahn

torować [f. dk. u‑]

brechen Widerstand

tłumić [f. dk. s‑]

brechen Willen

przełamać

brechen Person

złamać

7. brechen podn. (pflücken):

brechen Blume

zrywać [f. dk. zerwać]

8. brechen (abprallen lassen):

brechen Licht, Strahlen

załamywać [f. dk. załamać]

brechen Meereswellen

odbijać [f. dk. odbić]

II . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] CZ. cz. nieprzech. irr

1. brechen +sein a. fig:

brechen (in Stücke zerfallen) (Achse, Ast)

łamać [f. dk. z‑] się

auseinander brechen (Möbelstück)

łamać [f. dk. po‑] się

auseinander brechen (Familie, Koalition)

rozpaść się a. fig

mir bricht das Herz fig

serce r.n. mi się kraje

auf Biegen und Brechen pot.

za wszelką cenę

auf Biegen und Brechen pot.

koniecznie

2. brechen +sein:

brechen (brüchig sein) (Leder)

kruszeć [f. dk. s‑]

brechen (Teppich)

wycierać [f. dk. wytrzeć] się

3. brechen +sein (hindurchbrechen):

durch die Wolken brechen (Sonne)

prześwitywać zza chmur

durch die Wolken brechen (Sonne)

przedzierać się przez chmury

4. brechen +haben (den Kontakt beenden):

mit jdm/etw brechen

zerwać z kimś/czymś pot.

5. brechen +haben pot. (sich erbrechen):

brechen

wymiotować [f. dk. z‑]

er musste brechen

musiał zwymiotować

III . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] CZ. cz. zwr. irr

sich [an etw] brechen (Meereswellen)

rozbijać [f. dk. rozbić] się [o coś]

sich [an etw] brechen (Licht)

załamywać [f. dk. załamać] się

sich [an etw] brechen (Schall)

odbijać [f. dk. odbić] się