Tłumaczenia dla hasła „kłódkę“ w niemiecko » polski słowniku

Kloa̱ke <‑, ‑n> [klo​ˈaːkə] RZ. r.ż.

Kloake

kloaka r.ż.

I . klọpfen [ˈklɔpfən] CZ. cz. nieprzech.

1. klopfen (leicht schlagen):

[an die Tür] klopfen

pukać [f. dk. za‑] [do drzwi]

ans Fenster/an [o. gegen] die Wand klopfen

stukać [f. dk. za‑] w okno/ścianę

mit dem Spazierstock klopfen

zastukać laską

das Klopfen

stukanie r.n.

2. klopfen (schlagen):

jdm auf die Schulter klopfen

klepać [f. dk. po‑] kogoś po ramieniu

3. klopfen:

klopfen (pulsieren) (Herz)

bić

klopfen (pulsieren) (Herz)

pukać

mit klopfendem Herzen

z walącym sercem

4. klopfen:

klopfen (hämmern) (Specht)

stukać [f. dk. za‑]

II . klọpfen [ˈklɔpfən] CZ. cz. przech.

1. klopfen (entfernen):

sich C. den Schnee vom Mantel/von den Schuhen klopfen

strzepywać [f. dk. strzepać] sobie śnieg z płaszcza/butów

2. klopfen (hämmern):

einen Nagel in die Wand klopfen

wbijać [f. dk. wbić] gwóźdź w ścianę

3. klopfen (ausklopfen):

klopfen Teppich

trzepać [f. dk. wy‑]

4. klopfen (mürbe machen):

klopfen Schnitzel, Roulade, Fleisch

rozbijać [f. dk. rozbić]

5. klopfen (zerkleinen):

klopfen Steine

rozłupywać [f. dk. rozłupać]

6. klopfen (ausdrücken):

den Takt klopfen

wybijać [f. dk. wybić] takt

Sprüche klopfen pot.

rzucać frazesami

III . klọpfen [ˈklɔpfən] CZ. bezosob.

es klopft [an der Tür]

słychać pukanie [do drzwi]

es klopft [an der Tür]

ktoś puka

I . klọppen [ˈklɔpən] CZ. cz. przech. połnocnoniem. (klopfen)

kloppen Steine

rozbijać [f. dk. rozbić]

kloppen Teppich

trzepać [f. dk. wy‑]

II . klọppen [ˈklɔpən] CZ. cz. zwr. pot. (sich prügeln)

sich [mit jdm] kloppen

tłuc się [z kimś] pot.

die Kinder haben sich gekloppt

dzieci ntpl pobiły się

klọtzen CZ. cz. nieprzech. pot.

1. klotzen (arbeiten):

klotzen

zasuwać pot.

klotzen

pracować pełną parą pot.

2. klotzen (angeben):

klotzen

iść [f. dk. pójść] na całość

klotzen, nicht kleckern

robić [f. dk. z‑] coś z rozmachem

klịcken [ˈklɪkən] CZ. cz. nieprzech.

1. klicken (metallisch klingen):

klicken

brzęczeć [f. dk. brzęknąć]

das Klicken

brzęk r.m.

2. klicken INF.:

klicken

klikać [f. dk. kliknąć]

(„klick“ machen) [mit der Maus] auf etw B. klicken

kliknąć na coś [myszką]

[auf etw] doppelt klicken

kliknąć [na coś] dwa razy

klạcken [ˈklakən] CZ. cz. nieprzech. pot.

klacken

klapać [f. dk. klapnąć]

Klo̱deckel <‑s, ‑> RZ. r.m. pot.

Klodeckel

klapa r.ż. muszli sedesowej

klọmm CZ. cz. nieprzech.

klomm cz. prz. von klimmen

Zobacz też klimmen

klịmmen <klimmt, klomm [o. klimmte], geklommen [o. geklimmt]> [ˈklɪmən] CZ. cz. nieprzech. +sein podn. (klettern)

auf den Gipfel klimmen

wspinać [f. dk. wspiąć] się na szczyt

klo̱big [ˈkloːbɪç] PRZYM.

klobig Hände

niezgrabny

klobig Schuhe

ciężki

klobig Möbelstück

masywny

klobig Ausdrucksweise

trywialny

klo̱nen [kloːnən] CZ. cz. przech. BIOL.

klonen

klonować [f. dk. s‑]

das Klonen

klonowanie r.n.

Klọppe [ˈklɔpə] RZ. r.ż. połnocnoniem.

[von jdm] Kloppe kriegen

dostawać [f. dk. dostać] [od kogoś] lanie pot.

Klịnke <‑, ‑n> [ˈklɪŋkə] RZ. r.ż.

Klinke

klamka r.ż.

zwroty:

sie gaben sich C. die Klinke in die Hand pot.

ciągle wchodzili i wychodzili

Klinken putzen pej. pot.

chodzić od drzwi do drzwi i oferować różne towary lub usługi