W Twojej przeglądarce jest wyłączona obsługa JavaScript. Jeśli obsługa JavaScript zostanie uaktywniona, będziesz miał możliwość korzystania z Trenera słownictwa PONS i innych funkcji.

polsko » niemiecki

Tłumaczenia dla hasła „hutzelig“ w polsko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » polski)

Pokaż podsumowanie wszystkich trafnych wyników

ustrzelić: czasownik przechodni
wstrzelać: I. czasownik przechodni II. czasownik zwrotny
hutnik: rzeczownik
strzelić
odstrzelić: I. czasownik przechodni II. czasownik zwrotny
postrzelić: I. czasownik przechodni II. czasownik zwrotny
wystrzelać: I. czasownik nieprzechodni II. czasownik przechodni
zastrzelić: I. czasownik przechodni II. czasownik zwrotny
zestrzelać: czasownik przechodni

Widzisz podobne wyniki: wstrzelić , ustrzelić , zestrzelić , zastrzelić , wystrzelić , postrzelić , odstrzelić , strzelić i hutnik

ustrzelić <‑li; cz. prz. ustrzel> [ustʃelitɕ] CZ. cz. przech. f. dk. podn.

ustrzelić

schießen

ustrzelić zwierzynę

Wild schießen [o. erlegen]

I . wstrzelać <‑la; cz. prz. ‑aj> [fstʃelatɕ], wstrzelić [fstʃelitɕ] f. dk. CZ. cz. przech.

1. wstrzelać TECHNOL.:

wstrzelać

einschießen

wstrzelać metalowe kołki

Metalldübel einschießen

2. wstrzelać WOJSK.:

wstrzelać

einschießen

II . wstrzelać <‑la; cz. prz. ‑aj> [fstʃelatɕ], wstrzelić [fstʃelitɕ] f. dk. CZ. cz. zwr.

1. wstrzelać pot. (dopasować się do czyichś oczekiwań):

wstrzelać

sich B. anbiedern pej.

wstrzelać

sich B. lieb Kind machen pot.

2. wstrzelać WOJSK.:

wstrzelać

sich B. einschießen

hutnik <D. ‑a, l.mn. ‑icy> [xutɲik] RZ. r.m.

hutnik

Hüttenarbeiter(in) r.m. (r.ż.)

strzelić [stʃelitɕ]

strzelić f. dk. od strzelać

Zobacz też strzelać

I . strzelać <‑la f. dk. strzelić> [stʃelatɕ] CZ. cz. przech. SPORT

strzelać

schießen

strzelić trzecią bramkę

drittes Tor schießen

II . strzelać <‑la f. dk. strzelić> [stʃelatɕ] CZ. cz. nieprzech.

knipsen pot.

strzelać

schnipsen

4. strzelać zwykle cz. ndk.:

strzelać (skwierczeć) (tłuszcz)

zischen

strzelać (skwierczeć) (tłuszcz)

brutzeln

5. strzelać (sięgać wysoko):

strzelać w górę (iskry, ogień)

[in die Höhe] schießen

strzelać w górę (iskry, ogień)

hochschießen

strzelać w górę (korek)

knallen

strzelać w górę (fontanna)

Wasser hoch steigen lassen

6. strzelać SPORT:

strzelać do bramki

ins Tor schießen

strzelać gola

ein Tor schießen

7. strzelać zwykle f. dk. pot. (wypalić):

strzelić coś bez namysłu

etw unüberlegt sagen

strzelić coś bez namysłu

mit etw herausplatzen pot.

co ci strzeliło do głowy?

was ist [denn] in dich gefahren?

strzelić gafę

[bei jdm] ins Fettnäpfchen treten

8. strzelać pot. (uderzyć kogoś):

strzelać

hauen

III . strzelać <‑la> [stʃelatɕ] CZ. cz. zwr. tylko ndk. przest (pojedynkować się)

strzelać

sich B. duellieren

I . odstrzelić [otstʃelitɕ] f. dk., odstrzeliwać [otstʃelivatɕ] <‑wuje; cz. prz. ‑wuj> CZ. cz. przech.

1. odstrzelić (oderwać strzałem):

odstrzelić

abschießen

odstrzelić

wegschießen

przypadkiem odstrzelił kawałek tynku

er schoss aus Versehen ein Stück Verputz weg

2. odstrzelić:

odstrzelił dwa wilki

er schoss zwei Wölfe [ab]

3. odstrzelić MINER.:

odstrzelić

sprengen

II . odstrzelić [otstʃelitɕ] f. dk., odstrzeliwać [otstʃelivatɕ] <‑wuje; cz. prz. ‑wuj> CZ. cz. zwr. (bronić się strzelając)

I . postrzelić <‑li> [postʃelitɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

postrzelić kogoś/coś w coś

jdn/etw an etw C. anschießen

postrzelić kogoś/coś w coś

jdn/etw durch einen Schuss verletzen

II . postrzelić <‑li> [postʃelitɕ] CZ. cz. zwr. f. dk.

postrzelić

sich B. in etw schießen

postrzelić

sich B. durch einen Schuss verletzen

I . wystrzelać [vɨstʃelatɕ] f. dk., wystrzelić [vɨstʃelitɕ] f. dk., wystrzeliwać [vɨstʃelivatɕ] <‑wuje> CZ. cz. nieprzech.

1. wystrzelać (strzelić z broni palnej):

wystrzelać

schießen

wystrzelać

einen Schuss abgeben

2. wystrzelać:

wystrzelać (wznieść się w górę) (iskry)

in die Höhe schießen

wystrzelać (wznieść się w górę) (iskry)

stieben

wystrzelać (wznieść się w górę) (iskry)

sprühen

II . wystrzelać [vɨstʃelatɕ] f. dk., wystrzelić [vɨstʃelitɕ] f. dk., wystrzeliwać [vɨstʃelivatɕ] <‑wuje> CZ. cz. przech.

1. wystrzelać (wyrzucić):

wystrzelać strzałę, pocisk

abschießen

2. wystrzelać (wysłać):

wystrzelać prom kosmiczny, rakietę

starten

3. wystrzelać (zużyć):

wystrzelać amunicję

verschießen

wystrzelać amunicję

verfeuern

I . zastrzelić <‑li> [zastʃelitɕ] f. dk. CZ. cz. przech.

1. zastrzelić (strzelając, zabić):

zastrzelić kogoś

jdn erschießen [o. niederschießen]

2. zastrzelić przen. (wprowadzić w zakłopotanie):

zastrzelić

verblüffen

zastrzelić kogoś trudnym pytaniem

jdn mit einer schwierigen Frage in Verlegenheit bringen

II . zastrzelić <‑li> [zastʃelitɕ] f. dk. CZ. cz. zwr.

zastrzelić

sich B. erschießen

zestrzelać [zestʃelatɕ] f. dk., zestrzelić [zestʃelitɕ] f. dk., zestrzeliwać [zestʃelivatɕ] <‑wuje> CZ. cz. przech.

zestrzelać

abschießen

zestrzelać samolot

ein Flugzeug abschießen

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Przeszukaj słownik

polski

Tłumaczenia dla hasła „hutzelig“ w polsko » niemiecki słowniku

ustrzelić <‑li; cz. prz. ustrzel> [ustʃelitɕ] CZ. cz. przech. f. dk. podn.

I . wstrzelać <‑la; cz. prz. ‑aj> [fstʃelatɕ], wstrzelić [fstʃelitɕ] f. dk. CZ. cz. przech.

1. wstrzelać TECHNOL.:

2. wstrzelać WOJSK.:

II . wstrzelać <‑la; cz. prz. ‑aj> [fstʃelatɕ], wstrzelić [fstʃelitɕ] f. dk. CZ. cz. zwr.

1. wstrzelać pot. (dopasować się do czyichś oczekiwań):

2. wstrzelać WOJSK.:

hutnik <D. ‑a, l.mn. ‑icy> [xutɲik] RZ. r.m.

strzelić [stʃelitɕ]

strzelić f. dk. od strzelać

Zobacz też strzelać

I . strzelać <‑la f. dk. strzelić> [stʃelatɕ] CZ. cz. przech. SPORT

II . strzelać <‑la f. dk. strzelić> [stʃelatɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. strzelać (oddawać strzał):

2. strzelać zwykle cz. ndk. (polować na):

3. strzelać zwykle cz. ndk. (pstrykać palcami):

4. strzelać zwykle cz. ndk.:

5. strzelać (sięgać wysoko):

6. strzelać SPORT:

7. strzelać zwykle f. dk. pot. (wypalić):

8. strzelać pot. (uderzyć kogoś):

III . strzelać <‑la> [stʃelatɕ] CZ. cz. zwr. tylko ndk. przest (pojedynkować się)

I . odstrzelić [otstʃelitɕ] f. dk., odstrzeliwać [otstʃelivatɕ] <‑wuje; cz. prz. ‑wuj> CZ. cz. przech.

1. odstrzelić (oderwać strzałem):

2. odstrzelić:

3. odstrzelić MINER.:

II . odstrzelić [otstʃelitɕ] f. dk., odstrzeliwać [otstʃelivatɕ] <‑wuje; cz. prz. ‑wuj> CZ. cz. zwr. (bronić się strzelając)

I . postrzelić <‑li> [postʃelitɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

II . postrzelić <‑li> [postʃelitɕ] CZ. cz. zwr. f. dk.

I . wystrzelać [vɨstʃelatɕ] f. dk., wystrzelić [vɨstʃelitɕ] f. dk., wystrzeliwać [vɨstʃelivatɕ] <‑wuje> CZ. cz. nieprzech.

1. wystrzelać (strzelić z broni palnej):

2. wystrzelać:

II . wystrzelać [vɨstʃelatɕ] f. dk., wystrzelić [vɨstʃelitɕ] f. dk., wystrzeliwać [vɨstʃelivatɕ] <‑wuje> CZ. cz. przech.

1. wystrzelać (wyrzucić):

2. wystrzelać (wysłać):

3. wystrzelać (zużyć):

I . zastrzelić <‑li> [zastʃelitɕ] f. dk. CZ. cz. przech.

1. zastrzelić (strzelając, zabić):

2. zastrzelić przen. (wprowadzić w zakłopotanie):

II . zastrzelić <‑li> [zastʃelitɕ] f. dk. CZ. cz. zwr.

zestrzelać [zestʃelatɕ] f. dk., zestrzelić [zestʃelitɕ] f. dk., zestrzeliwać [zestʃelivatɕ] <‑wuje> CZ. cz. przech.

Przeszukaj słownik

Linki do dodatkowych informacji z zewnątrz

Komentarze i uwagi

Trener słownictwa

Synonyms

Moja historia wyszukiwania