Tłumaczenia dla hasła „nauczająca“ w polsko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » polski)

nauczanie <D. ‑ia, bez l.mn. > [nautʃaɲe] RZ. r.n. (w szkole)

nauczanie

Unterricht r.m.

nauczanie początkowe

Grundschulunterricht r.m.

pouczająco [poutʃajontso] PRZYSŁ.

pouczająco wpływać:

pouczająco

lehrreich

pouczająco

belehrend

pouczający [poutʃajontsɨ] PRZYM.

1. pouczający (bogaty w informacje):

pouczający książka

lehrreich

2. pouczający (budujący, umoralniający):

pouczający wpływ

erhebend

3. pouczający (upominający):

pouczający ton

belehrend

pouczający ton

lehrerhaft pej.

I . nauczać <‑cza; f. dk. nauczyć> [nautʃatɕ] CZ. cz. przech.

nauczać kogoś czegoś (głosić nauki)

jdn etw lehren

nauczać kogoś czegoś (uczyć w szkole)

jdn etw unterrichten

nauczać kogoś czegoś (pokazać, jak należy coś robić)

jdm etw beibringen

zwroty:

nauczyć kogoś rozumu

jdn zur Vernunft bringen

już ja cię nauczę!

das wirst du noch büßen!

już ja cię nauczę!

das werd[e] ich dir schon beibringen!

II . nauczać <‑cza; f. dk. nauczyć> [nautʃatɕ] CZ. cz. zwr.

nauczyć się czegoś

etw lernen

nauczka <D. ‑ki, l.mn. ‑ki> [nautʃka] RZ. r.ż.

nauczka pot.:

nauczka

Lehre r.ż.

nauczka

Warnung r.ż.

zwroty:

dać komuś nauczkę

jdm eine Lehre erteilen

dostać nauczkę

eine Lehre erteilt bekommen

nauczyciel(ka) <D. ‑a, l.mn. ‑e> [nautʃɨtɕel] RZ. r.m.(r.ż.)

nauczyciel(ka)

Lehrer(in) r.m. (r.ż.)

nauczyciel niemieckiego/chemii

Deutsch-/Chemielehrer r.m.

nauczyć [nautʃɨtɕ]

nauczyć f. dk. od nauczać, uczyć

Zobacz też uczyć , nauczać

I . uczyć <uczy; cz. prz. ucz f. dk. na‑> [utʃɨtɕ] CZ. cz. przech.

uczyć (przekazywać wiedzę):

uczyć kogoś czegoś

jdn etw unterrichten [o. lehren]

zwroty:

nie ucz ojca dzieci robić

lehre die Nachtigall nicht singen przysł.

bodajbyś cudze dzieci uczył! przysł.

Lehrer r.m. zu sein ist das Allerletzte r.n. !

jajko kurę uczy przysł.

das Ei r.n. [o. Kücken r.n. ] will schlauer sein als die Henne r.ż. przysł.

praca tuczy, bieda uczy przysł.

Arbeit r.ż. ernährt, Not r.ż. lehrt

uczył Marcin Marcina, a sam głupi jak świnia przysł.

große Reden führen, aber selber von nichts eine Ahnung haben

II . uczyć <uczy; cz. prz. ucz> [utʃɨtɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. uczyć (być nauczycielem):

uczyć chemii/angielskiego

Chemie/Englisch unterrichten

2. uczyć (stanowić doświadczenie):

uczyć kogoś czegoś

jdn etw lehren

uczyć kogoś dobrych manier

jdm [gute] Manieren beibringen

III . uczyć <uczy; cz. prz. ucz> [utʃɨtɕ] CZ. cz. zwr.

1. uczyć (przyswajać wiedzę):

uczyć się czegoś

etw lernen

uczyć się do egzaminu/na sprawdzian

für eine Prüfung/Klassenarbeit lernen

uczyć się dobrze/źle

gut/schlecht lernen

uczyć się na pamięć

auswendig lernen

ucz się, ucz, a garb ci sam urośnie [lub wyrośnie] przysł.

allzu viel Lernen ist ungesund iron.

2. uczyć (być uczniem):

uczyć

lernen

3. uczyć (nabierać doświadczenia):

uczyć

sich C. aneignen

uczyć

lernen

uczyć się kulturalnego zachowania

gutes Benehmen lernen

człowiek do śmierci rozumu się uczy przysł.

man lernt nie aus przysł.

I . nauczać <‑cza; f. dk. nauczyć> [nautʃatɕ] CZ. cz. przech.

nauczać kogoś czegoś (głosić nauki)

jdn etw lehren

nauczać kogoś czegoś (uczyć w szkole)

jdn etw unterrichten

nauczać kogoś czegoś (pokazać, jak należy coś robić)

jdm etw beibringen

zwroty:

nauczyć kogoś rozumu

jdn zur Vernunft bringen

już ja cię nauczę!

das wirst du noch büßen!

już ja cię nauczę!

das werd[e] ich dir schon beibringen!

II . nauczać <‑cza; f. dk. nauczyć> [nautʃatɕ] CZ. cz. zwr.

nauczyć się czegoś

etw lernen

I . naubijać <‑ja> [naubijatɕ] CZ. cz. przech. f. dk. (dużo ubić)

naubijać

viel schlagen

naubijać śmietany na deser

viel Sahne zum Nachtisch schlagen

II . naubijać <‑ja> [naubijatɕ] CZ. cz. zwr. f. dk.

naubijać

müde vom Schlagen werden

oburzający [obuʒajontsɨ] PRZYM.

oburzający artykuł

Empörung erregend

oburzający zachowanie, zdanie

empörend

oburzający zachowanie, zdanie

entrüstend