polsko » niemiecki

trafienie <D. ‑nia, l.mn. ‑nia> [trafjeɲe] RZ. r.n.

I . trafiać <‑ia> [trafjatɕ], trafić [trafitɕ] f. dk. CZ. cz. przech.

trafiać (strzelić):

II . trafiać <‑ia> [trafjatɕ], trafić [trafitɕ] f. dk. CZ. cz. nieprzech.

1. trafiać (nie chybiać):

5. trafiać (zjawić się w danym momencie):

den Moment erwischen, in dem ... pot.

III . trafiać <‑ia> [trafjatɕ], trafić [trafitɕ] f. dk. CZ. cz. zwr.

2. trafiać (występować rzadko):

trafiony [trafjonɨ] PRZYM. pot.

utrafiać <‑ia> [utrafjatɕ], utrafić [utrafitɕ] CZ. cz. nieprzech. f. dk. podn.

1. utrafiać zwykle f. dk. (trafić):

2. utrafiać tylko dk. (trafić w czyjeś upodobania):

3. utrafiać tylko dk. (zdążyć dokładnie na czas):

4. utrafiać tylko dk. (dokładnie wymierzyć):

5. utrafiać tylko dk. (odwzorować):

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski