W Twojej przeglądarce jest wyłączona obsługa JavaScript. Jeśli obsługa JavaScript zostanie uaktywniona, będziesz miał możliwość korzystania z Trenera słownictwa PONS i innych funkcji.

polsko » niemiecki

Tłumaczenia dla hasła „upiciu“ w polsko » niemiecki słowniku (Przełącz na niemiecko » polski)

Pokaż podsumowanie wszystkich trafnych wyników

pięciu: liczebnik
picie: rzeczownik
upichcić
upuszczać: czasownik przechodni
uparcie: przysłówek
upiąć
upiec: II. czasownik zwrotny
upiór: rzeczownik
upijać: I. czasownik przechodni II. czasownik zwrotny
upinać: czasownik przechodni
upupiać: czasownik przechodni
upić
kiciuś: rzeczownik
upoić
upalać: I. czasownik przechodni II. czasownik zwrotny

Widzisz podobne wyniki: picie , pięciu , upichcić , uparcie , upuścić , upalić , upoić , kiciuś , upić , upupić , upinać , upijać , upiór , upiec i upiąć

pięciu [pjeɲtɕu] LICZ.

pięciu chłopców

fünf Jungen r.m. l.mn.

picie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [pitɕe] RZ. r.n.

1. picie bez l.mn. (czynność):

Trinken r.n.

woda do picia

Trinkwasser r.n.

daj mi coś do picia

gib mir etwas zu trinken

2. picie pot. (napój):

Getränk r.n.

3. picie pot. (alkoholizm):

on przesadza z piciem

er trinkt zu viel [Alkohol]

wyszedł z picia 3 lata temu

er ist seit drei Jahren trocken

znowu powrócił do picia

er trinkt wieder [Alkohol]

upichcić [upixtɕitɕ]

upichcić f. dk. od pichcić

Zobacz też pichcić

pichcić <‑ci; f. dk. u‑> [pixtɕitɕ] CZ. cz. przech. t. żart. pot.

brutzeln pot.

auf die Schnelle kochen pot.

pichcić zupę

eine Suppe kochen

upichciła coś na szybko

sie hat auf die Schnelle etwas gekocht

upuszczać <‑cza> [upuʃtʃatɕ], upuścić [upuɕtɕitɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

upuszczać (pozwolić wypaść):

nie upuść tego!

lass das nicht fallen!

zwroty:

upuścić komuś krwi

jdn bis aufs Blut quälen [o. reizen]

uparcie [upartɕe] PRZYSŁ.

stur

uparcie obstawać przy swoim

auf seinem Standpunkt bestehen

uparcie obstawać przy swoim

auf seiner Meinung beharren

upiąć [upjoɲtɕ]

upiąć f. dk. od upinać

Zobacz też upinać

upinać <‑na; f. dk. upiąć> [upinatɕ] CZ. cz. przech.

upinać zasłonę:

upinać włosy w kok

die Haare zu einem Knoten zusammenstecken

I . upiec <upiecze; cz. prz. upiecz> [upjets]

upiec f. dk. od piec

II . upiec <upiecze; cz. prz. upiecz> [upjets] CZ. cz. zwr. pot. (ujść bezkarnie)

tym razem mi się upiekło

diesmal bin ich ungestraft [o. ungeschoren] davongekommen

upiekło im się, nikt nic nie zauważył

sie haben Schwein gehabt, niemand bemerkte etwas pot.

to ci się nie upiecze!

damit kommst du nicht ungeschoren davon!

to ci się upiekło

da bist du [noch mal] ungestraft [o. mit einem blauen Auge] davongekommen

Zobacz też piec , piec

I . piec² <piecze> [pjets] CZ. cz. przech.

1. piec < f. dk. u‑> (poddawać działaniu temperatury):

piec chleb, ciasto

piec mięso

2. piec tylko ndk. (sprawiać ból):

oczy mnie pieką

mir brennen die Augen ntpl

twarz mnie piecze

mein Gesicht r.n. glüht

ta rana piecze mnie żywym ogniem podn.

diese Wunde r.ż. brennt wie Feuer

II . piec² <piecze> [pjets] CZ. cz. nieprzech. <f. dk. po‑>

piec (parzyć) (słońce)

piec (parzyć) (słońce)

III . piec² <piecze> [pjets] CZ. cz. zwr.

1. piec < f. dk. u‑> <[lub po‑]>:

piec (chleb, ciasto)

piec (mięso)

2. piec < f. dk. po‑> (odczuwać gorąco):

piec się na słońcu (człowiek)

sich B. in [o. von] der Sonne braten lassen pot.

piec¹ <D. ‑a, l.mn. ‑e> [pjets] RZ. r.m.

piec (do ogrzewania)

Heizofen r.m.

piec (kuchenny)

Backofen r.m.

piec (przemysłowy)

Hochofen r.m.

piec gdański

Danziger Kachelofen r.m.

prosto z pieca

napalić w piecu

wsadzić chleb do pieca

Brot in den Ofen schieben

zwroty:

z niejednego pieca chleb jeść

viel in der Welt herumkommen

komuś się żyje jak u Pana Boga za piecem

jd lebt wie die Made r.ż. im Speck [o. wie Gott r.m. in Frankreich]

upiór <D. ‑iora, l.mn. ‑iory> [upjur] RZ. r.m. podn.

Gespenst r.n.

Geist r.m.

zwroty:

wyglądać jak upiór

gespenstisch aussehen

być bladym jak upiór

blass wie der Tod r.m. [o. leichenblass] [o. totenblass] [o. totenbleich] sein

I . upijać <‑ja; f. dk. upić> [upijatɕ] CZ. cz. przech.

1. upijać tylko dk. (łyknąć odrobinę):

upijać herbatę

einen Schluck [von etw] trinken

2. upijać (upajać):

upijać osobę

betrunken machen

upijać osobę

berauschen podn.

upić kogoś do nieprzytomności

jdn unter den Tisch trinken

II . upijać <‑ja; f. dk. upić> [upijatɕ] CZ. cz. zwr.

1. upijać (spić się):

sich B. betrinken

upić się na smutno/wesoło

durch Trinken traurig/lustig werden

upić się do nieprzytomności

sich bis zur Besinnungslosigkeit betrinken

2. upijać przen. (upajać się):

sich B. berauschen

upić się radością

außer sich vor Freude sein

upić się sukcesem

sich am Erfolg berauschen

upinać <‑na; f. dk. upiąć> [upinatɕ] CZ. cz. przech.

upinać zasłonę:

upinać włosy w kok

die Haare zu einem Knoten zusammenstecken

upupiać <‑ia; cz. prz. ‑aj> [upupjatɕ], upupić [upupitɕ] CZ. cz. przech. f. dk. pot. (ośmieszyć kogoś)

sich über jdn lustig machen

jdn verspotten [o. auslachen]

upić [upitɕ]

upić f. dk. od upijać

Zobacz też upijać

I . upijać <‑ja; f. dk. upić> [upijatɕ] CZ. cz. przech.

1. upijać tylko dk. (łyknąć odrobinę):

upijać herbatę

einen Schluck [von etw] trinken

2. upijać (upajać):

upijać osobę

betrunken machen

upijać osobę

berauschen podn.

upić kogoś do nieprzytomności

jdn unter den Tisch trinken

II . upijać <‑ja; f. dk. upić> [upijatɕ] CZ. cz. zwr.

1. upijać (spić się):

sich B. betrinken

upić się na smutno/wesoło

durch Trinken traurig/lustig werden

upić się do nieprzytomności

sich bis zur Besinnungslosigkeit betrinken

2. upijać przen. (upajać się):

sich B. berauschen

upić się radością

außer sich vor Freude sein

upić się sukcesem

sich am Erfolg berauschen

kiciuś <D. ‑usia, l.mn. ‑usie> [kitɕuɕ] RZ. r.m.

1. kiciuś (kot):

Kätzchen r.n.

2. kiciuś pot. (osoba):

Mausebär r.m. pot.

upoić [upoitɕ]

upoić f. dk. od upajać

Zobacz też upajać

I . upajać <‑ja; f. dk. upoić> [upajatɕ] CZ. cz. przech. podn.

1. upajać (poić):

upajać kogoś alkoholem

jdn mit Alkohol betrunken machen

2. upajać:

upajać (alkohol) (odurzać)

in einen Rausch versetzen

3. upajać przen. (wywoływać zachwyt):

berauschen podn.

upajający zapach

berauschender Duft r.m. podn.

II . upajać <‑ja; f. dk. upoić> [upajatɕ] CZ. cz. zwr. podn.

1. upajać (upijać się):

upajać się alkoholem

sich B. durch Alkohol in einen Rausch versetzen

2. upajać przen. (zachwycać się):

upajać czymś

sich B. an etw C. berauschen przen. podn.

I . upalać <upala; cz. prz. ‑aj> [upalatɕ], upalić [upalitɕ] f. dk. CZ. cz. przech. pot.

1. upalać (nadpalać):

upalać gałęzie

2. upalać (prażyć):

upalić cukier

II . upalać <upala; cz. prz. ‑aj> [upalatɕ], upalić [upalitɕ] f. dk. CZ. cz. zwr. pot.

angesengt werden

sich B. entzünden

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Przeszukaj słownik

polski

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski