Tłumaczenia dla hasła „wlepił“ w polsko » niemiecki słowniku

wlepiać <‑ia> [vlepjatɕ], wlepić [vlepitɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

1. wlepiać (wklejać):

wlepiać coś do czegoś

etw in etw B. [hin]einkleben

wlepiać w kogoś wzrok pot.

jdn anstarren [o. anglotzen pot. ]

2. wlepiać pot. (obciążać):

wlepić komuś mandat/karę

jdm einen Strafzettel/eine Strafe aufbrummen [o. verpassen] pot.

wylepiać <‑ia; cz. prz. ‑aj> [vɨlepjatɕ], wylepić [vɨlepitɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

wylepiać

auskleben

wylepiać blachę ciastem

den Teig auf dem Backblech ausrollen

I . lepić <‑pi; cz. prz. lep> [lepitɕ] CZ. cz. przech.

1. lepić < f. dk. u‑> (kształtować):

lepić

formen

lepić

kneten

lepić zwierzątka z plasteliny

Tiere aus Knetmasse kneten

nie święci garnki lepią przysł.

nichts ist unmöglich

2. lepić < f. dk. z‑> (sklejać):

lepić

[zusammen]kleben

II . lepić <‑pi; cz. prz. lep> [lepitɕ] CZ. cz. zwr.

1. lepić (być lepkim):

koszula aż lepi się od brudu

das Hemd r.n. starrt vor Dreck pot.

2. lepić < f. dk. przy‑> (przylegać):

lepić się do czegoś

an etw C. kleben

lepić się do czegoś

haften

lepik <D. ‑u, l.mn. ‑i> [lepik] RZ. r.m. TECHNOL.

lepik

[Teer]klebemasse r.ż.

ślepić <ślepi; cz. prz. ślep> [ɕlepitɕ] CZ. cz. nieprzech. pot.

ślepić (wysilać wzrok):

ślepić

glotzen pot.

ślepić

starren

ślepić w ścianę

an die Wand starren

zwroty:

ślepić nad czymś

über etw C. hocken

ślepia <D. l.mn. ‑piów> [ɕlepja] RZ. l.mn.

1. ślepia podn. (oczy zwierzęcia):

ślepia

Seher r.m. l.mn.

ślepia

Lichter ntpl

2. ślepia pot. (oczy człowieka):

ślepia

Glotzaugen ntpl pot.

ślepia

Glupschaugen ntpl pot.

zwroty:

wlepiać w kogoś/coś ślepia, wytrzeszczać , [lub wybałuszać] , [lub wywalać] na kogoś/coś ślepia pot.

etw/jdn [wie ein Auto] anglotzen pot.

ślepia wyszły [lub wylazły] komuś z orbit pot.

die Augen fielen jdm aus dem Kopf pot.

przewracać do kogoś ślepiami pot.

jdm schöne Augen machen

ulepić [ulepitɕ]

ulepić f. dk. od lepić

Zobacz też lepić

I . lepić <‑pi; cz. prz. lep> [lepitɕ] CZ. cz. przech.

1. lepić < f. dk. u‑> (kształtować):

lepić

formen

lepić

kneten

lepić zwierzątka z plasteliny

Tiere aus Knetmasse kneten

nie święci garnki lepią przysł.

nichts ist unmöglich

2. lepić < f. dk. z‑> (sklejać):

lepić

[zusammen]kleben

II . lepić <‑pi; cz. prz. lep> [lepitɕ] CZ. cz. zwr.

1. lepić (być lepkim):

koszula aż lepi się od brudu

das Hemd r.n. starrt vor Dreck pot.

2. lepić < f. dk. przy‑> (przylegać):

lepić się do czegoś

an etw C. kleben

lepić się do czegoś

haften

I . zlepiać <‑ia> [zlepjatɕ], zlepić [zlepitɕ] f. dk. CZ. cz. przech.

zlepiać

zusammenkleben

zlepiać

zusammenleimen

zlepiać

zusammenkleistern pot.

II . zlepiać <‑ia> [zlepjatɕ], zlepić [zlepitɕ] f. dk. CZ. cz. zwr.

zlepiać

zusammenkleben

ślepie [ɕlepje] RZ.

ślepie sg < D. l.poj. ‑a> → ślepia

Zobacz też ślepia

ślepia <D. l.mn. ‑piów> [ɕlepja] RZ. l.mn.

1. ślepia podn. (oczy zwierzęcia):

ślepia

Seher r.m. l.mn.

ślepia

Lichter ntpl

2. ślepia pot. (oczy człowieka):

ślepia

Glotzaugen ntpl pot.

ślepia

Glupschaugen ntpl pot.

zwroty:

wlepiać w kogoś/coś ślepia, wytrzeszczać , [lub wybałuszać] , [lub wywalać] na kogoś/coś ślepia pot.

etw/jdn [wie ein Auto] anglotzen pot.

ślepia wyszły [lub wylazły] komuś z orbit pot.

die Augen fielen jdm aus dem Kopf pot.

przewracać do kogoś ślepiami pot.

jdm schöne Augen machen

wlecieć [vletɕetɕ]

wlecieć f. dk. od wlatywać

Zobacz też wlatywać

wlatywać <‑tuje; f. dk. wlecieć> [vlatɨvatɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. wlatywać:

wlatywać (dostawać się) (owad, ptak, piłka)

hineinfliegen

wlatywać (dostawać się) (owad, ptak, piłka)

hereinfliegen

wlatywać (dym)

[von draußen] hereinkommen

pieczone gołąbki nie wlecą same do gąbki przysł.

die gebratenen Tauben r.ż. l.mn. fliegen einem nicht in den Mund przysł.

2. wlatywać pot. (wpadać na):

wlatywać na kogoś/coś

gegen jdn/etw laufen

wlatywać na kogoś/coś

in jdn/etw hineinrennen

dolepiać <‑ia; cz. prz. ‑iaj> [dolepjatɕ], dolepić [dolepitɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

dolepiać

dazukleben

dolepiać

ankleben

dolepiać znaczek na pocztówkę

die Briefmarke auf die Postkarte kleben

nalepiać <‑ia; cz. prz. ‑aj> [nalepjatɕ], nalepić [nalepitɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

1. nalepiać (przymocować):

nalepiać coś na coś

etw an etw B. [an]kleben

nalepiać coś na coś

etw auf etw B. [auf]kleben

2. nalepiać tylko dk. (ulepić):

nalepić czegoś

viel von etw kneten [o. formen]

nalepiła się pączków w tłusty czwartek

am schmutzigen Donnerstag hat sie viele Berliner geformt

I . oblepiać <‑ia> [oblepjatɕ], oblepić [oblepitɕ] f. dk. CZ. cz. przech.

1. oblepiać (przyklejać):

oblepiać

bekleben

oblepiać

aufkleben

mam palce oblepione miodem

meine Finger r.m. l.mn. sind klebrig vom Honig

2. oblepiać (oklejać):

oblepić ranę plastrem

ein Pflaster auf eine Wunde kleben

3. oblepiać (przywierać):

oblepiać coś

an etw C. kleben [o. haften]

II . oblepiać <‑ia> [oblepjatɕ], oblepić [oblepitɕ] f. dk. CZ. cz. zwr. (przylegać)

oblepić się na czymś

an etw C. eng anliegen

I . odlepiać <‑ia> [odlepjatɕ], odlepić [odlepitɕ] f. dk. CZ. cz. przech.

odlepiać

[los]lösen

II . odlepiać <‑ia> [odlepjatɕ], odlepić [odlepitɕ] f. dk. CZ. cz. zwr.

odlepiać

sich B. [los]lösen

oślepić [oɕlepitɕ]

oślepić f. dk. od oślepiać

Zobacz też oślepiać

oślepiać <‑ia; f. dk. oślepić> [oɕlepjatɕ] CZ. cz. przech.

1. oślepiać (pozbawiać wzroku):

oślepiać

blenden

2. oślepiać (razić):

oślepiać kogoś czymś

jdn mit etw blenden

3. oślepiać przen. (zaślepiać):

oślepiać

blind machen

oślepiać

verblenden

sklepik <D. ‑u, l.mn. ‑i> [sklepik] RZ. r.m. (mały sklep)

sklepik

Lädchen r.n.

sklepik

Tante-Emma-Laden r.m. pot.

ślepiec¹ <D. ‑pca, l.mn. ‑pcy> [ɕlepjets] RZ. r.m.

ślepiec

Blinde(r) mf

zalepiać <‑ia> [zalepjatɕ], zalepić [zalepitɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

zalepiać kopertę

zukleben

zalepiać dziurę

verkleben