Tłumaczenia dla hasła „wyzucic“ w polsko » niemiecki słowniku

wrzucać <‑ca> [vʒutsatɕ], wrzucić [vʒutɕitɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

wrzucać

hineinwerfen

wrzucać coś do czegoś

etw in etw B. [hin]einwerfen

wrzucać kamienie do wody

Steine ins Wasser werfen

wrzucić rzeczy do pralki

die Wäsche in die Waschmaschine werfen

wrzucić list do skrzynki

einen Brief in den Briefkasten werfen

zwroty:

wrzucić coś na ruszt żart. pot.

sich C. etwas in den Bauch schlagen [o. reinhauen] pot.

wrzucić bieg MOT.

einen Gang einlegen

wrzucić szybko płaszcz na siebie

sich C. schnell einen Mantel über die Schultern werfen

wrzuć coś na siebie, na dworze jest zimno

wirf dir was über die Schultern, es ist kalt draußen

wrzuć coś na siebie, na dworze jest zimno

zieh was an, es ist kalt draußen

wrzucać wszystko do jednego worka pot.

alles über einen Kamm scheren [o. in einen Topf werfen pot. ]

wyzuć [vɨzutɕ]

wyzuć f. dk. od wyzuwać

Zobacz też wyzuwać

I . wyzuwać <‑wa; cz. prz. ‑aj; f. dk. wyzuwać> [vɨzuvatɕ] CZ. cz. przech. podn. (pozbawiać kogoś czegoś)

wyzuwać

berauben

wyzuwać

um etw bringen

wyzuwać krewnych ze spadku

die Verwandten enterben

II . wyzuwać <‑wa; cz. prz. ‑aj; f. dk. wyzuwać> [vɨzuvatɕ] CZ. cz. zwr. podn. (pozbawić się czegoś)

wyzuwać

sich B. lossagen

wyzuwać

sich B. einer Sache D. entledigen

wyzuwać się z uczuć

sich B. von seinen Gefühlen befreien

wyzuć się ze wstydu

alle Scham ablegen [o. fahren lassen podn. ]

wyzuty [vɨzutɨ] PRZYM. podn.

wyzuty z sumienia

gewissenlos

wyzuty z czci

ehrlos

I . wyzuwać <‑wa; cz. prz. ‑aj; f. dk. wyzuwać> [vɨzuvatɕ] CZ. cz. przech. podn. (pozbawiać kogoś czegoś)

wyzuwać

berauben

wyzuwać

um etw bringen

wyzuwać krewnych ze spadku

die Verwandten enterben

II . wyzuwać <‑wa; cz. prz. ‑aj; f. dk. wyzuwać> [vɨzuvatɕ] CZ. cz. zwr. podn. (pozbawić się czegoś)

wyzuwać

sich B. lossagen

wyzuwać

sich B. einer Sache D. entledigen

wyzuwać się z uczuć

sich B. von seinen Gefühlen befreien

wyzuć się ze wstydu

alle Scham ablegen [o. fahren lassen podn. ]

rzucić [ʒutɕitɕ]

rzucić f. dk. od rzucać

Zobacz też rzucać

I . rzucać <‑ca; f. dk. rzucić> [ʒutsatɕ] CZ. cz. przech.

1. rzucać (miotać, ciskać):

rzucać piłkę, kamień, kostkę

werfen

rzucić kotwicę

Anker werfen

rzucić kotwicę

vor Anker gehen

rzuć broń! WOJSK.

Waffe fallen lassen!

rzucać monetą

mit der Münze werfen

to nie rzuca mnie na kolana pot.

das reißt mich nicht vom Hocker pot.

2. rzucać (kierować):

rzucać spojrzenie

werfen

rzucać spojrzenie

lenken

rzucić okiem na coś

auf etw B. einen Blick werfen

rzucić czar/urok na kogoś

jdn behexen

rzucić podejrzenie na kogoś

auf jdn einen Verdacht werfen [o. fallen lassen]

3. rzucać (porzucać):

rzucać rodzinę, dom, chłopaka

verlassen

rzucać palenie, wódkę, pracę

aufgeben

4. rzucać (mówić):

rzucać uwagę, słówko

in den Raum werfen

rzucać uwagę, słówko

fallen lassen

rzucać pytanie

aufwerfen

rzucać oskarżenia pod czyimś adresem

jdm Vorwürfe an den Kopf werfen

II . rzucać <‑ca; f. dk. rzucić> [ʒutsatɕ] CZ. cz. nieprzech.

rzucać (trząść) (autobus, samochód)

durchgerüttelt werden

III . rzucać <‑ca; f. dk. rzucić> [ʒutsatɕ] CZ. cz. zwr.

1. rzucać (miotać się):

rzucać

sich B. hin und her werfen

2. rzucać (skakać: z mostu, pod pociąg):

rzucać

sich B. werfen

rzucać

sich B. stürzen

rzucać się na łóżko

sich B. aufs Bett werfen

nie rzuca się w oczy

das fällt [o. springt] nicht ins Auge

nie rzuca się w oczy

das fällt nicht auf

3. rzucać pot. (oburzać się):

nie rzucaj się!

reg dich ab! pot.

4. rzucać (ściskać kogoś):

rzucać się komuś na szyję

jdm um den Hals fallen

5. rzucać (napadać):

rzucić się na kogoś z nożem

sich B. mit einem Messer auf jdn werfen [o. stürzen]

rzucić się na kogoś z nożem

jdn mit einem Messer angreifen

6. rzucać (odskakiwać):

rzucać się do ucieczki

die Flucht ergreifen

I . zrzucać <‑ca> [zʒutsatɕ], zrzucić [zʒutɕitɕ] f. dk. CZ. cz. przech.

1. zrzucać (strącać):

zrzucać

herunterwerfen

zrzucać

hinunterwerfen

zrzucać jeźdźca

abwerfen

2. zrzucać (zdejmować):

zrzucać płaszcz

ausziehen

zrzucać płaszcz

ablegen

zrzucać buty

ausziehen

zrzucać kapelusz

abnehmen

zrzucić habit

das Ordenskleid ablegen

zrzucić parę kilogramów

ein paar Pfunde loswerden

zrzucić jarzmo podn.

das Joch abschütteln przen.

zrzucać na kogoś winę

auf jdn die Schuld abwälzen

zrzucać na kogoś winę

jdm die Schuld zuschieben [o. in die Schuhe schieben]

3. zrzucać < f. dk. na‑> (pozbywać się):

zrzucać

abwerfen

zrzucać

los werden pot.

zrzucać liście

fallen lassen

zrzucać sierść

wechseln

II . zrzucać <‑ca> [zʒutsatɕ], zrzucić [zʒutɕitɕ] f. dk. CZ. cz. zwr. pot. (robić składkę)

zrzucać

zusammenschmeißen pot.

zrzucać

zusammenlegen