Tłumaczenia dla hasła „angetrunkene“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » niderlandzki)

be·trok·ke·ne <betrokkene|n> [bətrɔkənə] RZ. r.m. en r.ż.

betrokkene

Beteiligte(r) r.ż. (r.m.)

betrokkene

Betreffende(r) r.ż. (r.m.)

betrokkene

Betroffene(r) r.ż. (r.m.)

aan·ge·te·kend [aŋɣətekənt] PRZYM.

aangetekend

per Einschreiben

de aangetekende brief

das Einschreiben r.n.

aangetekend (op een brief)

Einschreiben!

angst·wek·kend [ɑŋstwɛkənt] PRZYM.

angstwekkend

beängstigend

angstwekkend

furchterregend

ge·trok·ken CZ.

getrokken volt. deelw. van trekken¹, trekken²

Zobacz też trekken , trekken

trek·ken² <trok, h./i. getrokken> [trɛkə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. trekken (kracht uitoefenen op iets):

trekken

ziehen

aan een sigaar trekken

an einer Zigarre ziehen

er hard aan trekken przen.

tüchtig weiterarbeiten

lering uit iets trekken

aus etw C. eine Lehre ziehen

2. trekken:

trekken (in een bepaalde richting gaan)

ziehen

trekken (voettocht)

wandern

in een huis trekken

in ein Haus (ein)ziehen

de wijde wereld in trekken

in die weite Welt hinausziehen

ten strijde trekken

in den Kampf ziehen

de zwaluwen trekken al

die Schwalben ziehen schon nach Süden

3. trekken (spierbewegingen maken):

trekken

nachziehen

met zijn been trekken

das Bein nachziehen

4. trekken (luchtstroom doorlaten):

trekken

ziehen

de kachel trekt goed

der Ofen zieht gut

5. trekken (in een richting getrokken worden):

trekken

ziehen

die jas trekt onder de oksel

der Mantel ist unter den Achseln zu eng

de kinderen trekken nogal naar hun vader

die Kinder zieht es sehr zu ihrem Vater

thee laten trekken

Tee ziehen lassen

trek·ken¹ <trok, h. getrokken> [trɛkə(n)] CZ. cz. przech.

1. trekken (eruit halen):

trekken

ziehen

een kaart trekken

eine Karte ziehen

een kies trekken

einen Backenzahn ziehen

een mes trekken

ein Messer ziehen

iets uit de muur trekken

etw aus einem Automaten ziehen

2. trekken (in genoemde toestand, op genoemde plaats brengen):

trekken

ziehen

iem aan zijn haar trekken

jdn an den Haaren ziehen

iets in het belachelijke trekken

etw ins Lächerliche ziehen

de deur in het slot trekken

die Tür ins Schloss ziehen

één lijn trekken przen.

am gleichen Strang ziehen

iets naar zich toe trekken

etw an sich B. ziehen

iets omver trekken

etw umreißen

iets stuk trekken

etw zerreißen

3. trekken (slepen):

trekken

ziehen

4. trekken (naar zich toehalen):

trekken ook przen.

ziehen

trekken ook przen.

anziehen

de aandacht trekken

die Aufmerksamkeit auf sich B. ziehen

publiek trekken

das Publikum anziehen

volle zalen trekken

volle Häuser haben

5. trekken (afleiden):

trekken

ziehen

een conclusie trekken

ein Fazit ziehen

parallellen trekken

Parallelen ziehen

de wortel uit een getal trekken wisk.

die Wurzel aus einer Zahl ziehen

6. trekken (doen ontstaan):

trekken

ziehen

gekke bekken trekken

Grimassen schneiden

bouillon trekken

Bouillon zubereiten

een streep trekken

einen Strich ziehen

7. trekken (als zijn deel ontvangen):

trekken

beziehen

loon trekken

Lohn beziehen

rente trekken

Zinsen bekommen

ge·van·ge·ne <gevangene|n> [ɣəvɑŋənə] RZ. r.m. en r.ż.

1. gevangene (gevangen genomen persoon):

gevangene

Gefangene(r) r.ż. (r.m.)

2. gevangene (gedetineerde):

gevangene

Häftling r.m.

gevangene

Gefangene(r) r.ż. (r.m.)

de·bun·ken <debunkte, h. gedebunkt> [dibʏnkə(n)] CZ. cz. przech.

debunken

aufdecken

debunken

entlarven

debunken

demaskieren

goed·dun·ken¹ [ɣudʏŋkə(n)] RZ. r.n. geen l.mn.

1. goeddunken (welbehagen, believen):

goeddunken

Gutdünken r.n.

goeddunken

Belieben r.n.

goeddunken

Ermessen r.n.

naar (eigen) goeddunken handelen

nach (eigenem) Gutdünken handeln

2. goeddunken (toestemming):

goeddunken

Gutdünken r.n.

laat·dun·kend <laatdunkende, laatdunkender, laatdunkendst> [ladʏŋkənt] PRZYM.

laatdunkend

dünkelhaft

laatdunkend

eingebildet

laatdunkend

überheblich

laatdunkend doen over iets pot.

über etw B. die Nase rümpfen

hij is laatdunkend

er hat einen Dünkel

een laatdunkend lachje

ein überhebliches Lächeln

in·ge·ze·te·ne <ingezetene|n> [ɪŋɣəzetənə] RZ. r.m. en r.ż.

ingezetene

Alteingesessene(r) r.ż. (r.m.)