W Twojej przeglądarce jest wyłączona obsługa JavaScript. Jeśli obsługa JavaScript zostanie uaktywniona, będziesz miał możliwość korzystania z Trenera słownictwa PONS i innych funkcji.

niderlandzko » niemiecki

Tłumaczenia dla hasła „eisige“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » niderlandzki)

Pokaż podsumowanie wszystkich trafnych wyników

hei·li·ge: rzeczownik
ei·se·res: rzeczownik
ge·tui·ge: rzeczownik
ei·sen: czasownik
ei·ser: rzeczownik
bei·ge: przymiotnik i przysłówek
ei·gen: przymiotnik i przysłówek
eis: rzeczownik
ein·dig: przymiotnik i przysłówek
pis·sig: przymiotnik i przysłówek
ein·de: rzeczownik
ei·tje: rzeczownik
ei·wit: rzeczownik

Widzisz podobne wyniki: heilige , getuige , eiseres , eiwit , eitje , einde , pissig , eindig , eis , eigen , beige , eiser i eisen

hei·li·ge <heilige|n> [hɛiləɣə] RZ. r.m. en r.ż.

heilige

Heilige(r) r.ż. (r.m.)

ei·se·res <eiseres|sen> [ɛɪsərɛs] RZ. r.ż.

eiseres forma żeńska od eiser

Zobacz też eiser

ei·ser <eiser|s> [ɛisər] RZ. r.m.

1. eiser (iem die iets eist):

eiser

Forderer r.m.

2. eiser jur.:

eiser

Kläger r.m.

ge·tui·ge² <getuige|n> [ɣətœyɣə] RZ. r.n.

getuige

Zeugnis r.n.

iem van goede getuigen voorzien

jdm eine gutes Zeugnis ausstellen

ei·sen <eiste, h. geëist> [ɛisə(n)] CZ. cz. przech.

ei·ser <eiser|s> [ɛisər] RZ. r.m.

1. eiser (iem die iets eist):

eiser

Forderer r.m.

2. eiser jur.:

eiser

Kläger r.m.

bei·ge [bɛːʒə] PRZYM.

beige

beige

ei·gen <eigen, eigener, meest eigen> [ɛiɣə(n)] PRZYM.

1. eigen (aan de betrokkene(n) toebehorend):

eigen

eigen

eigen baas zijn

sein eigener Herr sein

op eigen benen staan

auf eigenen Füßen stehen

voor eigen gebruik

zum persönlichen Bedarf

hij kwam in eigen persoon

er kam höchstpersönlich

eigen weg

Privatweg r.m.

bemoei je met je eigen zaken

kümmere dich um deine eigenen Angelegenheiten

2. eigen (uitgaand van iem zelf):

eigen

eigen

op eigen gezag

auf eigene Verantwortung

naar eigen goeddunken

nach eigenem Ermessen

op (zijn) eigen houtje

auf eigene Faust

uit eigen wil

aus eigenem Entschluss

3. eigen (kenmerkend):

eigen

eigen

dat is hem eigen

das ist ihm eigen

4. eigen (vertrouwd):

eigen

vertraut

eigen

vertraulich

zich iets eigen maken

sich C. etw aneignen

5. eigen (de streek, het land van herkomst):

eigen

eigen

eigen

einheimisch

de eigen taal

die eigene Sprache

eis <eis|en> [ɛis] RZ. r.m.

1. eis (wat men verlangt alvorens tevreden te zijn):

eis

Forderung r.ż.

eis

Anforderung r.ż.

eis

Anspruch r.m.

aan de eisen voldoen

die Anforderungen erfüllen

aan de eisen voldoen

den Anforderungen genügen

hoge eisen stellen aan iem

hohe Ansprüche [o. Anforderungen] an jdn stellen

een onredelijke [o. te ver gaande] eis

eine Zumutung

hij stelt geen eisen

er stellt keine Ansprüche

de eis tot loonsverhoging

die Forderung nach Lohnerhöhung

2. eis (vordering krachtens recht of macht):

eis

Forderung r.ż.

eis

Aufforderung r.ż.

iems eisen inwilligen

jds Forderungen +C. nachkommen

3. eis (voorwaarde voor een tegenprestatie):

eis

Forderung r.ż.

afdingen op iems eisen

jds Forderungen herunterhandeln

4. eis (wat behoort krachtens normen, gedragsregels):

eis

Gebot r.n.

eis

Erfordernis r.n.

de eisen van de betamelijkheid

die Gebote des Anstands

5. eis jur.:

eis (civiel proces)

Klage r.ż.

eis (strafproces)

Strafantrag r.m.

iem zijn eis toewijzen

jds Klage C. stattgeben

de eis tot ontruiming

die Räumungsklage

een eis tot schadevergoeding instellen

auf Schadenersatz klagen

ein·dig [ɛindəx] PRZYM.

1. eindig (een einde hebbende):

eindig

endlich

eindig

vergänglich

de eindige reeksen wisk.

die endlichen Reihen

2. eindig (beperkt):

eindig

endlich

eindig

begrenzt

ons eindig verstand

unser begrenzter Verstand

pis·sig <pissige, pissiger, pissigst> [pɪsəx] PRZYM.

pissig

giftig

ein·de <einde|n, einde|s> [ɛində] RZ. r.n.

1. einde (plaats):

einde

Ende r.n.

er komt geen einde aan

es nimmt kein Ende

het einde van de weg/van de tafel

das Ende des Weges/des Tisches

dan is het einde zoek

dann gibt es kein Halten mehr

2. einde (moment):

einde

Ende r.n.

einde

Schluss r.m.

aan het einde van zijn Latijn zijn przen.

mit seinem Latein am Ende sein

tot het bittere einde doorgaan

bis zum bitteren Ende gehen

tegen het einde van de winter

gegen Ende des Winters

tegen [o. bij ] het einde van het jaar

zum Jahresende

iets ten einde brengen

etw zu Ende bringen

een termijn/een contract loopt ten einde

eine Frist/ein Vertrag läuft ab

tot het einde toe

bis zum Schluss

van het begin tot het einde leugens

von Anfang bis Ende erlogen

ten einde raad zijn

weder aus noch ein wissen

eind goed, al goed przysł.

Ende gut, alles gut

aan alles komt een einde przysł.

alles hat einmal ein Ende

3. einde (resultaat):

einde

Ende r.n.

einde

Abschluss r.m.

einde

Ergebnis r.n.

het einde van de besprekingen was, dat …

das Ergebnis der Besprechungen war, dass …

iets tot een goed einde brengen

etw zu einem guten Abschluss bringen

het einde van het liedje

das Ende vom Lied

het einde! pot.

spitze!

ei·tje <eitje|s> [ɛɪcə] RZ. r.n.

eitje

Kinderspiel r.n. pot.

ei·wit <eiwit|ten> [ɛiwɪt] RZ. r.n.

1. eiwit (witte stof in een ei):

eiwit

Eiweiß r.n.

2. eiwit (proteïne):

eiwit

Eiweiß r.n.

Przeszukaj słownik

niderlandzki

Tłumaczenia dla hasła „eisige“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

hei·li·ge <heilige|n> [hɛiləɣə] RZ. r.m. en r.ż.

ei·se·res <eiseres|sen> [ɛɪsərɛs] RZ. r.ż.

eiseres forma żeńska od eiser

Zobacz też eiser

ei·ser <eiser|s> [ɛisər] RZ. r.m.

1. eiser (iem die iets eist):

2. eiser jur.:

ge·tui·ge2 <getuige|n> [ɣətœyɣə] RZ. r.n.

ei·sen <eiste, h. geëist> [ɛisə(n)] CZ. cz. przech.

1. eisen (verlangen):

2. eisen jur.:

3. eisen (tot voorwaarde hebben):

ei·ser <eiser|s> [ɛisər] RZ. r.m.

1. eiser (iem die iets eist):

2. eiser jur.:

bei·ge [bɛːʒə] PRZYM.

ei·gen <eigen, eigener, meest eigen> [ɛiɣə(n)] PRZYM.

1. eigen (aan de betrokkene(n) toebehorend):

2. eigen (uitgaand van iem zelf):

3. eigen (kenmerkend):

4. eigen (vertrouwd):

5. eigen (de streek, het land van herkomst):

eis <eis|en> [ɛis] RZ. r.m.

1. eis (wat men verlangt alvorens tevreden te zijn):

2. eis (vordering krachtens recht of macht):

3. eis (voorwaarde voor een tegenprestatie):

4. eis (wat behoort krachtens normen, gedragsregels):

5. eis jur.:

ein·dig [ɛindəx] PRZYM.

1. eindig (een einde hebbende):

2. eindig (beperkt):

pis·sig <pissige, pissiger, pissigst> [pɪsəx] PRZYM.

ein·de <einde|n, einde|s> [ɛində] RZ. r.n.

1. einde (plaats):

2. einde (moment):

3. einde (resultaat):

ei·tje <eitje|s> [ɛɪcə] RZ. r.n.

ei·wit <eiwit|ten> [ɛiwɪt] RZ. r.n.

1. eiwit (witte stof in een ei):

2. eiwit (proteïne):

Przeszukaj słownik

Linki do dodatkowych informacji z zewnątrz

Komentarze i uwagi

Trener słownictwa

Synonyms

Moja historia wyszukiwania

ge·tui·ge² <getuige|n> [ɣətœyɣə] RZ. r.n.