Tłumaczenia dla hasła „Dungey“ w niemiecko » polski słowniku

I . dụ̈ngen [ˈdʏŋən] CZ. cz. przech.

düngen Acker, Garten, Pflanzen

nawozić [f. dk. nawieźć]

düngen Beet

użyźniać [f. dk. użyźnić]

die Pflanzen mit Kompost düngen

nawozić [f. dk. nawieźć] rośliny kompostem

II . dụ̈ngen [ˈdʏŋən] CZ. cz. nieprzech. (düngende Wirkung haben)

schlecht düngen

słabo użyźniać [f. dk. użyźnić]

dụnkel [ˈdʊŋkəl] PRZYM.

1. dunkel (finster):

dunkel Zimmer, Nacht

ciemny

es wird dunkel

robi się ciemno

im Dunkeln

w ciemności

im Dunkeln (von düsterer Farbe) Haut, Haare, Brot, Wolke

ciemny

ein dunkles Rot

ciemna czerwień r.ż.

im Dunkeln tappen

działać po omacku

jdn im Dunkeln lassen

pozostawiać [f. dk. pozostawić] kogoś w niepewności

ich habe ihn über meine Motive im Dunklen gelassen

nie wtajemniczałem go w powody mojego postępowania

2. dunkel (tief):

dunkel Stimme, Klang

głęboki

dunkel Stimme, Klang

niski

ein dunkler Ton

niski ton r.m.

3. dunkel (unklar):

dunkel Andeutung

niejasny

dunkel Erinnerung

mglisty

dunkel Ursprung

tajemniczy

dunkel Verdacht

niewyraźny

sich dunkel an etw erinnern

przypominać sobie coś niewyraźnie

etw liegt noch im Dunkeln

coś jest jeszcze niewyjaśnione [lub niejasne]

4. dunkel pej. (zwielichtig):

dunkel Punkt

niejasny

dunkel Vergangenheit

podejrzany

dunkel Machenschaften

ciemny

in dunkle Geschäfte verwickelt sein

być uwikłanym w nieczyste [lub podejrzane] interesy

5. dunkel (unerfreulich):

ein dunkles Kapitel der Geschichte

ciemna karta r.ż. historii

I . dụnkeln CZ. cz. nieprzech. +sein (Bild)

dunkeln

sczernieć

das weiße Papier ist im Laufe der Jahre gedunkelt

biały papier r.m. sczerniał w ciągu tych lat

II . dụnkeln CZ. bezosob. podn. (dämmern)

dunkeln

ściemniać [f. dk. ściemnić] się

Dụ̈nger <‑s, ‑> [ˈdʏŋɐ] RZ. r.m.

Dünger

nawóz r.m.

Dụnkel <‑s, bez l.mn. > [ˈdʊŋkəl] RZ. r.n.

1. Dunkel podn. (Dunkelheit):

Dunkel

ciemność r.ż.

2. Dunkel (Undurchschaubarkeit):

das Dunkel um etw

niejasność r.ż. wokół czegoś

I . dụ̈nken <dünkt [o. alt: deucht], dünkte [o. alt: deuchte], gedünkt [o. alt: gedeucht]> [ˈdʏŋkən] CZ. cz. nieprzech., cz. przech. alt, podn.

dein Vorschlag dünkt mich [o. mir] etwas unpassend

twoja propozycja r.ż. nie bardzo mi pasuje

II . dụ̈nken <dünkt [o. alt: deucht], dünkte [o. alt: deuchte], gedünkt [o. alt: gedeucht]> [ˈdʏŋkən] CZ. cz. zwr. alt, podn.

dünken

uważać się

er dünkt sich wohl schlau, aber weit gefehlt!

wydaje mu się z pewnością, że jest sprytny, ale grubo się myli!

III . dụ̈nken <dünkt [o. alt: deucht], dünkte [o. alt: deuchte], gedünkt [o. alt: gedeucht]> [ˈdʏŋkən] CZ. bezosob. alt, podn.

jdn [o. jdm] dünkt, dass ...

komuś się wydaje, że ...

es dünkt mich [o. mir], dass ...

wydaje mi się, że ...

Dụng <‑[e]s, bez l.mn. > [dʊŋ] RZ. r.m.

Dung

obornik r.m.

Dung

gnój r.m.