Tłumaczenia dla hasła „przewiesił“ w niemiecko » polski słowniku

gewi̱e̱sen [gə​ˈviːzən] CZ. cz. przech., cz. nieprzech.

gewiesen pp von weisen

Zobacz też weisen

I . we̱i̱sen <weist, wies, gewiesen> [ˈvaɪzən] CZ. cz. przech.

1. weisen podn. (zeigen):

jdm etw weisen Weg

pokazywać [f. dk. pokazać]

jdm etw weisen Richtung

wskazywać [f. dk. wskazać]

2. weisen (fortschicken):

jdn aus dem Haus weisen

wyrzucić kogoś z domu pot.

aus der Schule weisen

wydalić ze szkoły

jdn aus dem Saal weisen

wyprosić kogoś z sali

jdn zur Ordnung weisen

przywołać kogoś do porządku

etw [weit] von sich C. weisen fig

odsunąć coś od siebie

das ist nicht von der Hand zu weisen

tego nie da się zaprzeczyć

II . we̱i̱sen <weist, wies, gewiesen> [ˈvaɪzən] CZ. cz. nieprzech. (zeigen)

auf etw B. weisen (Person)

wskazywać [f. dk. wskazać] na coś

bewie̱sen PRZYM. PR.

bewiesen

udowodniony

bewiesen

dowiedziony

unwiderlegbar bewiesen

bezsprzecznie udowodniony

ụnbewiesen PRZYM.

unbewiesen

niedowiedziony

es ist noch unbewiesen, ob .../dass ...

nie zostało jeszcze dowiedzione, czy.../że...

I . ạngewiesen [ˈangəviːzən] CZ. cz. przech.

angewiesen pp von anweisen

II . ạngewiesen [ˈangəviːzən] PRZYM.

auf jdn/etw angewiesen sein

być zdanym na kogoś/coś

ich bin auf die kleine Rente angewiesen

muszę się utrzymać z małej [lub niskiej] renty

sie sind auf jeden Euro angewiesen

liczy się dla nich każdy grosz r.m.

Zobacz też anweisen

ạn|weisen CZ. cz. przech. irr

1. anweisen (beauftragen):

jdn anweisen [etw zu tun]

polecać [f. dk. polecić] komuś [coś zrobić]

er ist angewiesen, uns sofort zu verständigen

polecono mu natychmiast nas zawiadomić

2. anweisen (zuweisen):

anweisen Platz, Tisch

wskazywać [f. dk. wskazać]

anweisen Platz, Tisch

wyznaczać [f. dk. wyznaczyć]

3. anweisen (anleiten):

anweisen

instruować [f. dk. po‑]

anweisen

wdrażać [f. dk. wdrożyć]

4. anweisen FIN.:

anweisen

zlecać [f. dk. zlecić]

einen Betrag zur Zahlung anweisen

zlecić zapłatę kwoty

erwi̱e̱sen CZ. cz. przech., cz. zwr.

erwiesen pp von erweisen

Zobacz też erweisen

I . erwe̱i̱sen* [ɛɐ̯​ˈvaɪzən] CZ. cz. przech. irr

1. erweisen (zukommen lassen):

jdm einen Gefallen [o. Dienst] erweisen

wyświadczyć komuś przysługę

ich will ihm meine Dankbarkeit erweisen

chcę mu okazać swoją wdzięczność

2. erweisen (nachweisen):

jds Schuld erweisen

dowieść czyjejś winy

es ist [o. gilt als] erwiesen, dass ...

dowiedziono, że...

II . erwe̱i̱sen* [ɛɐ̯​ˈvaɪzən] CZ. cz. zwr. irr

1. erweisen (sich herausstellen):

sich als richtig/falsch erweisen

okazać się właściwym/niewłaściwym

sie hat sich als sehr zuverlässig erwiesen

pokazała, że można na niej polegać

2. erweisen (sich zeigen):

sich jdm gegenüber [für etw] dankbar erweisen

okazać komuś wdzięczność [za coś]

herụm|wieseln CZ. cz. nieprzech. +sein pot.

[um jdn] herumwieseln

biegać [wokół kogoś]

ich weiß nicht wo er ist, irgendwo wird er wieder herumwieseln

nie wiem gdzie on jest, znowu gdzieś go nosi pot.