Tłumaczenia dla hasła „wywlokowac“ w polsko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » polski)

dyslokować <‑kuje; cz. prz. ‑kuj> [dɨslokovatɕ] CZ. cz. przech. WOJSK.

dyslokować

dislozieren

dyslokować oddziały

Truppen dislozieren

wyrokować <‑kuje; f. dk. za‑> [vɨrokovatɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. wyrokować st. urz. (orzekać):

wyrokować w jakiejś sprawie

in einer [Rechts]sache entscheiden

2. wyrokować przen. podn. (przesądzać):

wyrokować o kimś/czymś

über jdn/etw entscheiden [o. urteilen]

wywnioskować [vɨvɲoskovatɕ]

wywnioskować f. dk. od wnioskować

Zobacz też wnioskować

wnioskować <‑kuje> [vɲoskovatɕ] CZ. cz. przech.

1. wnioskować < f. dk. wy‑> podn. (dedukować):

wnioskować z czegoś, że...

aus etw [schluss]folgern [o. schließen] , dass ...

wnioskować z czegoś, że...

aus etw den Schluss [o. die Schlussfolgerung] ziehen, dass ...

2. wnioskować < f. dk. za‑> st. urz. (występować z wnioskiem):

wnioskować

beantragen

wnioskować

einen Antrag stellen

wnioskuję o wpisanie poprawki do ustawy

ich beantrage, dass die Berichtigungen in das Gesetz Eingang finden

zawnioskował o obniżkę czynszu

er beantragte eine Mietsenkung

wywlec [vɨvlets] f. dk., wywlekać [vɨvlekatɕ] <‑ka> CZ. cz. przech. pot.

1. wywlec (wyciągnąć):

wywlekać ubranie z szafy

Kleider aus dem Schrank herausnehmen

wywlec kogoś z pokoju

jdn aus dem Zimmer schleppen pot.

2. wywlec przen. (ujawnić):

wywlekać coś na światło dzienne

etw ans [Tages]licht [o. an den Tag] bringen

blokować <‑kuje> [blokovatɕ] CZ. cz. przech.

blokować drogę:

blokować

[ver]sperren

blokować

blockieren

blokować dane INF.

Daten sperren

ulokować [ulokovatɕ]

ulokować f. dk. od lokować

Zobacz też lokować

lokować <‑kuje; f. dk. u‑> [lokovatɕ] CZ. cz. przech.

1. lokować podn. (rozmieszczać):

lokować

unterbringen

ulokować kogoś w pokoju dwuosobowym

jdn in einem Doppelzimmer unterbringen

lokować w kimś swoje nadzieje

seine Hoffnungen auf jdn setzen

2. lokować FIN.:

lokować pieniądze w obligacje skarbu państwa

[sein] Geld in Staatsanleihen anlegen

kolokować <‑kuje> [kolokovatɕ] CZ. cz. przech.

kolokować

kollokieren

I . rozlokować [rozlokovatɕ] f. dk., rozlokowywać [rozlokovɨvatɕ] <‑owuje> CZ. cz. przech. podn.

rozlokować

unterbringen

II . rozlokować [rozlokovatɕ] f. dk., rozlokowywać [rozlokovɨvatɕ] <‑owuje> CZ. cz. zwr. podn.

rozlokować

einen Platz einnehmen

rozlokować

sich einquartieren

rozlokować się wygodnie w pociągu

einen komfortablen Platz im Zug einnehmen

I . zablokować [zablokovatɕ] f. dk., zablokowywać [zablokovɨvatɕ] <‑kowuje; cz. prz. ‑kowuj> CZ. cz. przech.

1. zablokować (stanowić przeszkodę):

zablokować

sperren

przewrócone drzewo zablokowało ulicę

ein umgestürzter Baum r.m. hat die Straße versperrt

2. zablokować WYDAWN.:

zablokować

blockieren

opozycja polityczna zablokowała ustawę

die politische Opposition r.ż. hat das Gesetz blockiert

3. zablokować pot. (zajmować miejsce):

zablokować

besetzen

zablokować etat

eine Stelle blockieren

4. zablokować DRUK.:

zablokować

blockieren

5. zablokować EKON:

zablokować

sperren

zablokować konto

das Konto sperren

6. zablokować SPORT:

zablokować

blocken

bramkarz skutecznie zablokował strzał

der Torwart r.m. hat den Schuss erfolgreich geblockt

7. zablokować TECHNOL.:

zablokować

abriegeln

II . zablokować [zablokovatɕ] f. dk., zablokowywać [zablokovɨvatɕ] <‑kowuje; cz. prz. ‑kowuj> CZ. cz. zwr.

1. zablokować TECHNOL.:

zablokować

sich B. verklemmen

w poślizgu zablokowały się koła samochodu

im Rutschen haben die Räder des Wagens blockiert

2. zablokować PSYCH.:

zablokować

sich B. verschließen

zablokować się pod wpływem stresu

sich wegen Stress verschließen

I . odblokować [odblokovatɕ] f. dk., odblokowywać [odblokovɨvatɕ] <‑owuje; cz. prz. ‑owuj> CZ. cz. przech.

1. odblokować (udrożnić):

odblokować drogę, autostradę

frei geben

odblokować drogę, autostradę

Sperrung aufheben

2. odblokować TECHNOL.:

odblokować koła, kierownicę

Blockierung lösen

3. odblokować FIN.:

odblokować konto

entsperren

II . odblokować [odblokovatɕ] f. dk., odblokowywać [odblokovɨvatɕ] <‑owuje; cz. prz. ‑owuj> CZ. cz. zwr.

1. odblokować (udrożnić się):

odblokować

frei werden

odblokować

nicht mehr gesperrt sein

2. odblokować TECHNOL.:

odblokować

Blockierung lösen

kierownica się odblokowała

die Blockierung r.ż. des Lenkrades löste sich

ewokować <‑kuje; cz. prz. ‑kuj> [evokovatɕ] RZ. cz. przech. podn.

ewokować

evozieren podn.

ewokować wspomnienia zapachem

Erinnerungen mit einem Duft evozieren podn.

rewokować <‑kuje; cz. prz. ‑kuj> [revokovatɕ] CZ. cz. przech.

1. rewokować (odwołać przedstawiciela):

rewokować

abberufen

2. rewokować przest (unieważniać):

rewokować

widerrufen

rewokować

revozieren

rewokować sądy

Ansichten [o. Urteile] revozieren