W Twojej przeglądarce jest wyłączona obsługa JavaScript. Jeśli obsługa JavaScript zostanie uaktywniona, będziesz miał możliwość korzystania z Trenera słownictwa PONS i innych funkcji.

niderlandzko » niemiecki

Tłumaczenia dla hasła „angestrichen“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » niderlandzki)

Pokaż podsumowanie wszystkich trafnych wyników

aan·ge·sto·ken: przymiotnik i przysłówek
ge·stre·ken: czasownik
ge·stre·den: czasownik
be·strij·den: czasownik
toe·jui·chen: czasownik
res·tric·tie: rzeczownik
on·ge·straft: przymiotnik i przysłówek
res·tric·tief: przymiotnik i przysłówek
wan·ge·stal·te: rzeczownik
ge·la·chen: czasownik
ge·streng: przymiotnik i przysłówek

Widzisz podobne wyniki: bestrijden , gestreden , gestreken , aangestoken , gestreng , gelachen , wangestalte , restrictief , ongestraft , restrictie i toejuichen

aan·ge·sto·ken [aŋɣəstokə(n)] PRZYM. (vruchten)

aangestoken

aangestoken

ge·stre·ken CZ.

gestreken volt. deelw. van strijken¹, strijken²

Zobacz też strijken , strijken

strij·ken² <streek, h./i. gestreken> [strɛikə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. strijken (zich laten gladmaken):

sich bügeln (lassen)

2. strijken (bespelen):

3. strijken (gaan langs, over):

haar adem streek langs zijn gezicht

ihr Atem streifte sein Gesicht

de zwaluwen strijken over het water

die Schwalben streichen über das Wasser

met de prijs/de eer (gaan) strijken

den Preis davontragen/den Ruhm einstreichen

strij·ken¹ <streek, h. gestreken> [strɛikə(n)] CZ. cz. przech.

1. strijken (met een strijkende beweging aanraken):

met de hand langs zijn kin strijken

sich C. mit der Hand übers Kinn streichen

iem over de haren strijken

jdm über die Haare streichen [o. fahren]

2. strijken ((textiel) gladmaken):

3. strijken (met een strijkende beweging verplaatsen, veranderen):

kreukels uit het papier strijken

zerknittertes Papier glätten

mosterd over de kaas strijken

den Käse mit Senf bestreichen

4. strijken:

strijken (laten zakken)

strijken (laten zakken)

strijken (vlag)

strijken (vlag)

de mast/zeilen strijken

den Mast umlegen/die Segel einziehen [o. herunterholen]

5. strijken (dichtsmeren):

voegen strijken

Fugen verschmieren

6. strijken:

strijken (met een strijkijzer: aanbrengen op iets)

strijken (met een strijkijzer: iets verwijderen)

plooien uit een rok strijken

Falten aus einem Rock bügeln

ge·stre·den CZ.

gestreden volt. deelw. van strijden

Zobacz też strijden

strij·den <streed, h. gestreden> [strɛidə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. strijden (vechten):

de strijdende partijen (proces)

die streitenden Parteien

de strijdende partijen (oorlog)

die kämpfenden Parteien

tegen de dood strijden

mit dem Tode ringen

strijden voor waardering

um Anerkennung ringen

voor de vrijheid strijden

für die Freiheit kämpfen

2. strijden (twisten):

(sich) streiten

3. strijden (in tweestrijd zijn):

mit sich ringen

4. strijden (wedstrijd houden):

om de eerste plaats strijden

um den Sieg kämpfen

5. strijden (onverenigbaar zijn):

dat strijdt met zijn karakter

das widerstrebt seinem Charakter

dat strijdt met de goede zeden

das ist verstößt gegen die guten Sitten

be·strij·den <bestreed, h. bestreden> [bəstrɛidə(n)] CZ. cz. przech.

1. bestrijden:

bestrijden (betwisten)

bestrijden (loochenen)

bestrijden (ontkennen)

2. bestrijden (tegengaan):

entgegentreten +C.

3. bestrijden (vechten tegen):

de onkosten bestrijden

die Kosten bestreiten

toe·jui·chen <juichte toe, h. toegejuicht> [tujœyxə(n)] CZ. cz. przech.

1. toejuichen (juichend toeroepen):

2. toejuichen (goedkeuren):

res·tric·tie <restrictie|s> [rɛstrɪksi] RZ. r.ż.

Einschränkung r.ż.

Vorbehalt r.m.

Restriktion r.ż. form.

restricties maken

Einschränkungen vornehmen

zonder restrictie

zonder restrictie

uneingeschränkt

on·ge·straft [ɔŋɣəstrɑft] PRZYM.

ik laat mij niet ongestraft beledigen

ich lasse mich nicht ungestraft beleidigen

res·tric·tief [rɛstrɪktif] PRZYM.

restrictief

restrictief

restriktiv form.

wan·ge·stal·te <wangestalte|n, wangestalte|s> [wɑŋɣəstɑltə] RZ. r.ż.

wangestalte

missgestaltete(s) Wesen r.n.

ge·la·chen CZ.

gelachen volt. deelw. van lachen¹, lachen²

Zobacz też lachen , lachen

la·chen² <lachte, h. gelachen> [lɑxə(n)] CZ. cz. przech. (door lachen in een toestand komen)

het is om je rot te lachen

es ist zum Schießen [o. Schreien]

zich tranen lachen

zich een ongeluk lachen

sich C. einen Ast lachen

zich krom/slap/zich halfdood lachen

sich kranklachen/schieflachen/totlachen

wie het laatst lacht, lacht het best przysł.

wer zuletzt lacht, lacht am besten

la·chen¹ <lachte, h. gelachen> [lɑxə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. lachen:

lachen (als uiting van vrolijkheid, opgewektheid)

lachen (ingetogen, fijntjes)

iem aan het lachen maken

jdn zum Lachen bringen

fijntjes lachen

fijntjes lachen

verschmitzt lächeln

in lachen uitbarsten

in zijn vuistje lachen

sich C. (eins) ins Fäustchen lachen

zijn lachen inhouden

sich C. das Lachen verbeißen [o. verkneifen]

laat mij niet lachen!

dass ich nicht lache!

om [o. over ] iets lachen

über etw B. lachen

schaterend lachen

schallend [o. laut] lachen

schudden van het lachen

sich vor Lachen wälzen

dubbel liggen van het lachen

sich biegen [o. krümmen] vor Lachen

2. lachen (bespotten, schertsen; leedvermaak hebben):

ik lach er niet om

mir ist nicht zum Lachen

er is [o. valt ] niets te lachen

es gibt nichts zu lachen

ge·streng [ɣəstrɛŋ] PRZYM.

op gestrenge toon

in einem strengen Ton

Przeszukaj słownik

niderlandzki

Interfejs: Deutsch | English | Español | Italiano | Polski