niderlandzko » niemiecki

kant <kant|en> [kɑnt] RZ. r.m.

1. kant (weefsel):

kant
Spitze r.ż.
kant
Spitzen l.mn.
Brussels kant

2. kant (rand, zijkant):

kant
Seite r.ż.
aan de kant!
aan de kant gaan (staan)
een zaak aan de kant zetten przen.
aan de kant van de weg staan

5. kant (smalle zijvlak):

kant
Schmalseite r.ż.

6. kant (plaats waar twee vlakken samenkomen):

kant
Kante r.ż.
kant
Rand r.m.

8. kant (plaatsbepaling m.b.t. een scheidslijn):

kant
Seite r.ż.

9. kant (deel, uiteinde van een gebied, lichaam):

kant
Seite r.ż.

10. kant (helft van het lichaam):

kant
Seite r.ż.

Interfejs: Deutsch | English | Español | Italiano | Polski