niemiecko » niderlandzki

kein [k͜ain] ZAIM. nieokr.

2. kein (nicht (irgend)ein, niemand):

Weib <Weib(e)s, Weiber> [v͜aip, ˈv͜aibɐ] RZ. r.n.

2. Weib pej.:

wijf r.n.

Keil <Keil(e)s, Keile> [k͜ail] RZ. r.m.

2. Keil (Keilkissen):

3. Keil (Werkzeug) WYDAWN.:

4. Keil (Zwickel im Strumpf):

5. Keil (V-förmige Formation):

Keil ASTRON., WOJSK.
wig
Keil ASTRON., WOJSK.
Keil ASTRON., WOJSK.
Keil a. BIOL.

6. Keil TECHNOL. (z. B. von einer Achse):

Keim <Keim(e)s, Keime> [k͜aim] RZ. r.m.

1. Keim BIOL. (befruchtete Eizelle):

embryo r.n.

2. Keim (Erreger) meist l.mn.:

Keim BIOL., MED.

3. Keim BOT.:

kess [kɛs] PRZYM.

2. kess pot. (flott):

3. kess pot. (dreist, unverschämt):

Laib <Laib(e)s, Laibe> [l͜aip] RZ. r.m.

ˈkei·fen [ˈk͜aifn̩] CZ. cz. nieprzech. pej.

ˈkei·len1 [ˈk͜ailən] CZ. cz. nieprzech. (von einem Reittier)


Interfejs: Deutsch | English | Español | Italiano | Polski