Tłumaczenia dla hasła „opgestoken“ w niemiecko » niderlandzki słowniku

(Przełącz na niderlandzko » niemiecki)

ge·ˈsto·ben [gəˈʃtoːbn̩] CZ.

gestoben im. cz. przeszł. von stieben

Zobacz też stieben

ˈstie·ben <stob, gestoben> [ˈʃtiːbn̩] CZ. cz. nieprzech.

stieben

stuiven

stieben

(eraf) vliegen

stieben

rondstuiven

stieben

opstuiven

ge·sto·ßen [gəˈʃtoːsn] CZ.

gestoßen im. cz. przeszł. von stoßen¹, stoßen², stoßen³

Zobacz też stoßen , stoßen , stoßen

ˈsto·ßen³ <stößt, stieß, gestoßen> [ˈʃtoːsn̩] CZ. cz. zwr. (sich stoßen)

stoßen

zich stoten ook fig.

sich an etwe stoßen przen.

zich aan iets stoten

ˈsto·ßen² <stößt, stieß, gestoßen> [ˈʃtoːsn̩] CZ. cz. przech.

1. stoßen (aufmerksam machen):

stoßen

stoten

stoßen

duwen

stoßen

stompen

stoßen

steken

jdn auf etw stoßen przen.

iem met zijn neus op iets duwen

jdn von sich stoßen

iem van zich afstoten

jdn von sich stoßen

iem wegduwen

jdn von sich stoßen podn. przen.

iem verstoten

2. stoßen (kleinstampfen):

stoßen

(fijn)stampen

etw zu Pulver stoßen

iets tot poeder fijnstampen

3. stoßen (Ball):

stoßen

trappen

stoßen

schoppen

4. stoßen pot. (konfrontieren):

stoßen

aan het verstand brengen

stoßen

onder zijn neus wrijven

jdm Bescheid stoßen

iem flink [o. behoorlijk] de waarheid zeggen

ˈsto·ßen¹ <stößt, stieß, gestoßen> [ˈʃtoːsn̩] CZ. cz. nieprzech.

1. stoßen a. ŁOW.:

stoßen

stoten

stoßen

botsen

2. stoßen (holpern):

stoßen

schokken

stoßen

hobbelen

stoßen

horten

3. stoßen (treffen):

stoßen

stuiten

stoßen

ondervinden

stoßen

ontmoeten

auf Bekannte stoßen

kennissen tegen het lijf lopen

4. stoßen (schießen):

stoßen

trappen

stoßen

schoppen

mit den Füßen nach jdm stoßen

(naar) iem trappen [o. schoppen]

5. stoßen (sich anschließen):

stoßen

zich voegen

stoßen

zich aansluiten

zu einer Organisation stoßen

zich bij een organisatie aansluiten

6. stoßen (führen):

stoßen

direct leiden [o. gaan]

stoßen

uitkomen

die Straße stößt auf den Bahnhof

de straat komt op het station uit

7. stoßen (grenzen):

stoßen

grenzen

stoßen

palen

sein Zimmer stößt an das meinige

zijn kamer ligt naast de mijne

8. stoßen veraltet:

in die Trompete stoßen

op de trompet blazen

in die Trompete stoßen

de trompet steken

ˈhoch·ge·sto·chen PRZYM.

1. hochgestochen pot.:

hochgestochen

hoogdravend

2. hochgestochen pej. (eingebildet):

hochgestochen

opgeblazen

ge·ˈsto·chen¹ [gəˈʃtɔxn̩] PRZYM. a. SPORT

gestochen (sehr exakt)

keurig

gestochen (sehr exakt)

precies

gestochen (sehr exakt)

zuiver

wie gestochen schreiben

keurig [o. zeer mooi] schrijven

ge·stoh·len [gəˈʃtoːlən] CZ.

gestohlen im. cz. przeszł. von stehlen¹, stehlen²

Zobacz też stehlen , stehlen

ˈsteh·len² <stiehlt, stahl, gestohlen> [ˈʃteːlən] CZ. cz. zwr. pot.

stehlen

sluipen

stehlen

stilletjes verdwijnen

stehlen

voorzichtig tevoorschijn komen

ˈsteh·len¹ <stiehlt, stahl, gestohlen> [ˈʃteːlən] CZ. cz. przech.

stehlen

stelen

stehlen

ontstelen

das kann mir gestohlen bleiben pot.

dat kan me gestolen worden

jdm den Schlaf stehlen

iem uit zijn slaap houden

dem lieben Gott den Tag stehlen pot.

lanterfanten

ge·stor·ben [gəˈʃtɔrbn̩] CZ.

gestorben im. cz. przeszł. von sterben¹, sterben²

Zobacz też sterben , sterben

ˈster·ben² <stirbt, starb, gestorben> [ˈʃtɛrbn̩] CZ. cz. nieprzech.

sterben (aufhören zu leben)

sterven ook fig.

sterben (aufhören zu leben)

overlijden

sterben (aufhören zu leben)

doodgaan

sterben przen. a.

verdwijnen

sterben przen. a. (vergehen)

vergaan

für jdn gestorben sein przen.

voor iem niet meer bestaan

für jdn gestorben sein przen.

bij iem afgedaan hebben

daran [o. davon] stirbt man [o. stirbst du] nicht gleich pot. przen.

daar ga je niet van dood

das große Sterben

de massale [o. grote] sterfte

im Sterben liegen

op sterven liggen

gestorben sein pot. przen.

van de baan zijn

gestorben sein pot. przen.

afgedaan hebben

vor Angst sterben pot. przen.

het van schrik besterven

zum Sterben langweilig

doodvervelend [o. oervervelend] [o. stomvervelend]

ˈster·ben¹ <stirbt, starb, gestorben> [ˈʃtɛrbn̩] CZ. cz. przech.

tausend Tode sterben

duizend doden sterven

tausend Tode sterben

duizend angsten uitstaan

ge·ˈstun·ken [gəˈʃtʊŋkn̩] CZ.

gestunken im. cz. przeszł. von stinken

Zobacz też stinken

ˈstin·ken <stank, gestunken> [ˈʃtɪŋkn̩] CZ. cz. nieprzech. (unangenehm riechen)

stinken

stinken

an dieser Sache stinkt etw przen. (verdächtig sein)

aan dat zaakje zit een luchtje

stinkend faul

aartslui

die Arbeit stinkt mir przen. (zuwider sein)

dat werk hangt me de keel uit

das stinkt nach Verrat

dat riekt naar verraad

die Sache [o. es] stinkt pot. przen.

er zit een luchtje aan (dat zaakje)

vor Faulheit stinken przen.

aartslui zijn