Tłumaczenia dla hasła „schleißen“ w niemiecko » polski słowniku

schle̱u̱sen CZ. cz. przech.

1. schleusen Schiff:

schleusen

śluzować

schleusen

przeprowadzać [f. dk. przeprowadzić] przez śluzę

2. schleusen (geleiten):

schleusen

przeprowadzać [f. dk. przeprowadzić]

eine Kolonne durch eine Stadt schleusen

przeprowadzić kolumnę przez miasto

3. schleusen (heimlich bringen):

jdn über die Grenze schleusen

przewozić [f. dk. przewieźć] kogoś nielegalnie przez granicę

jdn über die grüne Grenze schleusen

przerzucać [f. dk. przerzucić] kogoś przez zieloną granicę

etw schleusen

przeszmuglować coś pot.

schle̱i̱fen² <schleift, schliff, geschliffen> [ˈʃlaɪfən] CZ. cz. przech.

1. schleifen (schärfen):

schleifen Messer, Schere

ostrzyć [f. dk. na‑]

2. schleifen (bearbeiten):

schleifen Edelstein, Glas

szlifować [f. dk. o‑]

etw glatt schleifen

gładzić [f. dk. wy‑]

geschliffene Dialoge fig

wygładzone dialogi r.m. l.mn. fig

3. schleifen (hart drillen):

schleifen

musztrować

Zobacz też schleifen , geschliffen

I . schle̱i̱fen¹ <schleift, schleifte, geschleift> [ˈʃlaɪfən] CZ. cz. przech.

1. schleifen (ziehen):

jdn/etw zur Tür schleifen

ciągnąć [f. dk. po‑] kogoś/coś do drzwi

den schweren Koffer über den Bahnsteig schleifen

wlec ciężką walizkę po peronie pot.

2. schleifen fig (zum Mitkommen überreden):

sie hat ihre kleine Schwester mit in die Disko geschleift

zaciągnęła [lub zawlokła] swoją młodszą siostrę do dyskoteki pot.

jdn ins Kino schleifen fig

zaciągnąć kogoś do kina pot.

3. schleifen (niederreißen):

schleifen

burzyć [f. dk. z‑]

II . schle̱i̱fen¹ <schleift, schleifte, geschleift> [ˈʃlaɪfən] CZ. cz. nieprzech.

1. schleifen +haben o sein (reiben):

[an etw C.] schleifen (Fahrradkette, Blech)

trzeć [o coś]

die Kupplung schleifen lassen

trzeć sprzęgło

die Kette schleift am Schutzblech

łańcuch r.m. obciera błotnik

2. schleifen +haben o sein (gleiten):

[auf dem Boden] schleifen (Kleid)

ciągnąć się [po ziemi]

die Schleppe schleift über den Fußboden

tren r.m. ciągnie się po ziemi

etw schleifen lassen pot.

odpuścić sobie coś pot.

du kannst deine Arbeit nicht länger schleifen lassen

nie możesz dłużej zaniedbywać swojej pracy

I . geschlịffen [gə​ˈʃlɪfən] CZ. cz. przech.

geschliffen pp von schleifen

II . geschlịffen [gə​ˈʃlɪfən] PRZYM. (tadellos)

geschliffen Ausdrucksweise

nieskazitelny

geschliffen Ausdrucksweise

doskonały

geschliffene Reden

doskonałe [prze]mowy r.ż. l.mn.

schle̱i̱men CZ. cz. nieprzech.

1. schleimen (Schleim absondern):

schleimen

wydzielać [f. dk. wydzielić] śluz [lub flegmę]

2. schleimen pej.:

schleimen

kadzić [f. dk. pod‑] komuś fig pot.

bei jdm schleimen

schlebiać komuś

bei jdm schleimen

podlizywać [f. dk. podlizać] się pot.

I . schle̱i̱chen <schleicht, schlich, geschlichen> [ˈʃlaɪçən] CZ. cz. nieprzech. +sein

1. schleichen (sich heimlich bewegen):

schleichen

skradać się

ums Haus schleichen

skradać się wkoło domu

2. schleichen (langsam fahren/gehen):

schleichen

wlec [f. dk. do‑] się a. pot.

die Zeit schleicht fig

czas r.m. się wlecze pot.

II . schle̱i̱chen <schleicht, schlich, geschlichen> [ˈʃlaɪçən] CZ. cz. zwr.

sich aus dem Haus schleichen

wymykać [f. dk. wymknąć] się z domu

heimlich schlich er sich in die Küche

potajemnie zakradł się do kuchni

schleich dich! poł. niem., austr.

spływaj! pot.

schleich dich! poł. niem., austr.

spadaj! pot.

sich aus der Verantwortung schleichen fig

wykręcić się od odpowiedzialności pot.

schle̱i̱chend PRZYM. attr

schleichend Krankheit

zbliżający się

schleichend Inflation

pełzający fig

schleichend Gift

wolno działający

Schle̱i̱fstein <‑[e]s, ‑e> RZ. r.m.

Schleifstein

osełka r.ż.

Schleifstein

kamień r.m. szlifierski

Schleifstein

toczak r.m.

Schle̱i̱er <‑s, ‑> [ˈʃlaɪɐ] RZ. r.m.

1. Schleier (für Gesicht, Kopf):

Schleier

welon r.m.

alles wie durch einen Schleier sehen

widzieć wszystko jak przez mgłę

den Schleier von etw lüften podn.

uchylać [f. dk. uchylić] rąbka tajemnicy

den Schleier des Vergessens über etw breiten podn.

puszczać [f. dk. puścić] coś w niepamięć

2. Schleier FOTO:

Schleier

zadymienie r.n.

3. Schleier (Dunst):

Schleier

welon r.m. mgły podn.

Schle̱i̱fe <‑, ‑n> [ˈʃlaɪfə] RZ. r.ż.

1. Schleife:

Schleife (Knoten)

kokard[k]a r.ż.

Schleife (am Kranz)

szarfa r.ż.

2. Schleife (Kurve):

Schleife

pętla r.ż.

3. Schleife → Schlitterbahn

Zobacz też Schlitterbahn

Schlịtterbahn <‑, ‑en> RZ. r.ż. REG

Schlitterbahn

ślizgawka r.ż.

Schle̱i̱fer(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> RZ. r.m.(r.ż.)

1. Schleifer (Facharbeiter):

Schleifer(in)

szlifierz r.m.

2. Schleifer sl WOJSK. (Ausbilder):

Schleifer(in)

instruktor r.m.

3. Schleifer (Tanz):

Schleifer(in)

schleifer r.m. (odmiana walca)

Schle̱i̱mer(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> [ˈʃlaɪmɐ] RZ. r.m.(r.ż.) pej.

Schleimer → Schleicher(in)

schle̱i̱mig [ˈʃlaɪmɪç] PRZYM.

1. schleimig MED.:

schleimig Absonderung

śluzowaty

2. schleimig (glitschig):

schleimig Schnecke

śliski

3. schleimig pej. (unterwürfig):

schleimig

uniżony

schleimig

lizusowski pej. pot.

Schle̱i̱cher(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> [ˈʃlaɪçɐ] RZ. r.m.(r.ż.) pej.

Schleicher(in)

obłudnik r.m.

Schleicher(in)

hipokryta r.m.

Schleicher(in)

sykofant r.m. podn.

Schleicher(in)

pochlebca r.m.

Schleicher(in)

lizus(ka) r.m. (r.ż.) pej. pot.

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

niemiecki

Außerdem wurden die Flächen nach dem Schleißen abgebrannt und im Herbst mit Roggen eingesät.

de.wikipedia.org

So kann später direkt mit dem Schleißen angefangen werden.

de.wikipedia.org

Späne und Schleißen aus diesem Holz sind die besten, da sie kaum Rauch entwickeln.

de.wikipedia.org

Gelegentlich schleißt sie sich Trupps von Bronzefruchttauben an.

de.wikipedia.org

Die Altäre wurden geschlissen, die Heiligenfiguren zerschlagen oder verbrannt, die Fresken abgehackt, der Ölberg und das Sakramentshäuschen zugemauert.

de.wikipedia.org