Tłumaczenia dla hasła „schnabbeln“ w niemiecko » polski słowniku

schwạbbeln [ˈʃvabəln] CZ. cz. nieprzech.

1. schwabbeln pot. (zittern):

schwabbeln

trząść się

2. schwabbeln REG pej. (schwätzen):

schwabbeln

paplać pot.

schnä̱beln CZ. cz. nieprzech.

1. schnäbeln (Vogel):

schnäbeln

pocierać [f. dk. potrzeć] się dziobami

2. schnäbeln żart. pot. (sich küssen):

schnäbeln

całować [f. dk. po‑] się

schna̱u̱ben <schnaubt, schnaubte [o. schnob], geschnaubt [o. geschnoben]> [ˈʃnaʊbən] CZ. cz. nieprzech.

1. schnauben (durch die Nase atmen):

ins Taschentuch schnauben

smarkać [f. dk. smarknąć ][lub zasmarkać] w chusteczkę pot.

vor Wut schnauben fig

pienić się ze złości fig pot.

2. schnauben:

schnauben (laut atmen) (Pferd)

parskać [f. dk. parsknąć]

Schna̱bel <‑s, Schnäbel> [ˈʃnaːbəl, pl: ˈʃnɛːbəl] RZ. r.m.

1. Schnabel (eines Vogels):

Schnabel

dziób r.m.

2. Schnabel MUS:

Schnabel

ustnik r.m.

3. Schnabel (lange Tülle):

Schnabel

dziobek r.m.

4. Schnabel pot. (Mund):

Schnabel

gęba r.ż. pot.

halt den Schnabel!

zamknij się! pot.

sie redet, wie ihr der Schnabel gewachsen ist

ona mówi prosto z mostu

sich C. den Schnabel verbrennen pot.

szkodzić [f. dk. za‑] sobie [głupim] gadaniem pot.

seinen Schnabel an jdm wetzen pot.

wycierać sobie kimś gębę pot.

seinen Schnabel an jdm wetzen pot.

obgadywać [f. dk. obgadać] kogoś pot.

schnẹtzeln [ˈʃnɛtsəln] CZ. cz. przech. poł. niem., CH

schnetzeln

kroić [f. dk. po‑] w cienkie paski

I . schnịppeln [ˈʃnɪpəln] CZ. cz. nieprzech. pot.

[an etw C.] schnippeln

kroić [coś] na kawałki

[an etw C.] schnippeln

wykrawać [f. dk. wykroić] kawałki [z czegoś]

II . schnịppeln [ˈʃnɪpəln] CZ. cz. przech. pot.

1. schnippeln Loch:

schnippeln

wycinać [f. dk. wyciąć]

2. schnippeln (zerkleinern):

schnippeln Kräuter, Petersilie

siekać [f. dk. po‑]

schnịpseln CZ. cz. przech., cz. nieprzech. pot.

schnipseln → schnippeln

Zobacz też schnippeln

I . schnịppeln [ˈʃnɪpəln] CZ. cz. nieprzech. pot.

[an etw C.] schnippeln

kroić [coś] na kawałki

[an etw C.] schnippeln

wykrawać [f. dk. wykroić] kawałki [z czegoś]

II . schnịppeln [ˈʃnɪpəln] CZ. cz. przech. pot.

1. schnippeln Loch:

schnippeln

wycinać [f. dk. wyciąć]

2. schnippeln (zerkleinern):

schnippeln Kräuter, Petersilie

siekać [f. dk. po‑]

schnịtzeln [ˈʃnɪtsən] CZ. cz. przech.

schnitzeln

kroić [f. dk. po‑] na drobne kawałki

I . schnụ̈ffeln [ˈʃnʏfəln] CZ. cz. nieprzech.

1. schnüffeln (schnuppern):

[an jdm/etw] schnüffeln

obwąchiwać [f. dk. obwąchać] [kogoś/coś]

der Hund schnüffelt an dem Auto

pies r.m. obwąchuje samochód

2. schnüffeln pej. pot. (spionieren):

schnüffeln

węszyć fig pot.

hast du wieder in meinem Schreibtisch geschnüffelt?

znowu grzebałeś [lub węszyłeś fig ] w moim biurku? pot.

II . schnụ̈ffeln [ˈʃnʏfəln] CZ. cz. przech. pot.

schnüffeln Klebstoff:

schnüffeln

wąchać pot.

schwạ̈beln [ˈʃvɛːbəln] CZ. cz. nieprzech. pot.

schwäbeln

mówić dialektem szwabskim

schnạllen CZ. cz. przech.

1. schnallen (eine bestimmte Weite geben):

etw enger schnallen

zaciskać [f. dk. zacisnąć] coś

auf den Koffer müssen wir noch eine Decke schnallen

do walizki musimy przypiąć jeszcze jeden koc

etw weiter schnallen

poluzować [lub zluzować] coś pot.

den Gürtel [o. Riemen] enger schnallen pot.

zaciskać [f. dk. zacisnąć] pasa

2. schnallen pot. (begreifen):

schnallen

kapować pot.

ich schnall das nicht

nie kapuję tego pot.

schnạlzen [ˈʃnaltsən] CZ. cz. nieprzech.

mit der Zunge schnalzen

mlaskać [f. dk. mlasnąć] językiem

mit den Fingern schnalzen

prztykać [f. dk. prztyknąć] palcami

I . schnạppen [ˈʃnapən] CZ. cz. nieprzech.

1. schnappen +haben (zu fassen suchen):

nach jdm/etw schnappen (Hund)

kłapać [f. dk. kłapnąć] za kimś/czymś

nach etw schnappen

łapać [f. dk. z‑] coś

nach Luft schnappen fig pot.

łapać [f. dk. z‑] powietrze [lub oddech]

nach Luft schnappen fig pot.

chwytać [f. dk. chwycić] oddech

2. schnappen +sein (klappen) (Tür):

ins Schloss schnappen

zatrzaskiwać [f. dk. zatrzasnąć] się

II . schnạppen [ˈʃnapən] CZ. cz. przech. pot.

1. schnappen (ergreifen, fangen):

jdn/etw schnappen

chwytać [f. dk. chwycić] kogoś/coś

ich schnappte mir meinen Mantel und ging

wziąłem mój płaszcz i poszedłem

etw geschnappt haben pot.

kapować [f. dk. s‑] coś pot.

2. schnappen (fangen):

schnappen Täter, Dieb

złapać

schnappen Täter, Dieb

schwytać

den schnappe ich mir und vertrimme ihn!

już ja go złapię i dam mu wycisk [lub takiego łupnia] ! pot.

3. schnappen:

schnappen (ein Geräusch hervorbringen) (Schere)

brzęczeć [f. dk. za‑]

es hat [bei jdm] geschnappt (Geduld verlieren) pot.

cierpliwość r.ż. się [komuś] skończyła

es hat bei ihm geschnappt (sich verlieben) pot.

zabujał się pot.

bei ihr hat es geschnappt (schwanger werden)

zaszła w ciążę

schnạrren [ˈʃnarən] CZ. cz. nieprzech.

schnarren

terkotać [f. dk. za‑]

schna̱u̱fen [ˈʃnaʊfən] CZ. cz. nieprzech. +haben

1. schnaufen (angestrengt atmen):

schnaufen

dyszeć

schnaufen

sapać [f. dk. sapnąć]

2. schnaufen REG (atmen):

schnaufen

oddychać

schna̱u̱zen [ˈʃnaʊtsən] CZ. cz. nieprzech. pot.

schnauzen

pyskować pot.