Tłumaczenia dla hasła „obličeje“ w polsko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » polski)

oblicze <D. ‑cza, l.mn. ‑cza> [oblitʃe] RZ. r.n.

1. oblicze podn. (twarz):

oblicze

Antlitz r.n. podn.

oblicze

Gesicht r.n.

w obliczu trudności

angesichts der Schwierigkeiten

w obliczu prawa

vor dem Gesetz

stanąć w obliczu śmierci przen.

dem Tod ins Gesicht sehen przen. [o. in die Augen blicken]

Janusowe oblicze

Januskopf r.m.

2. oblicze (charakter):

ukazać prawdziwe oblicze

sein wahres Gesicht zeigen

obliczenie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [oblitʃeɲe] RZ. r.n.

1. obliczenie (czynność liczenia):

obliczenie

Berechnung r.ż.

czekało nas jeszcze obliczenie wyników

die Berechnung der Ergebnisse stand uns noch bevor

obliczenie logarytmu

Logarithmenberechnung r.ż.

obliczenie płacy

Lohnabrechnung r.ż.

obliczenie przewidywalnych kosztów

Preiskalkulation r.ż.

obliczenie rentowności [lub opłacalności]

Rentabilitätsberechnung r.ż.

obliczenie wykładnika

Exponentialberechnung r.ż.

2. obliczenie (wynik obliczeń):

obliczenie

Berechnung r.ż.

obliczenie

Ergebnis r.n.

nasze obliczenia okazały się błędne

unsere Berechnungen erwiesen sich B. als falsch

obligacja <D. ‑ji, l.mn. ‑je> [obligatsja] RZ. r.ż. zwykle l.mn.

obligacja EKON, FIN.

[Staats]anleihe r.ż.

obligacja EKON, FIN.

Obligation r.ż.

obligacja EKON, FIN.

Bond r.m.

kupić/sprzedać obligacje

Obligationen kaufen/verkaufen

obligacja imienna

Namensschuldverschreibung r.ż.

obligacja konwersyjna

Wandelobligation r.ż.

obligacja premiowa

Prämienbond r.m.

obligacja uprawniająca do udziału w zysku

Gewinnschuldverschreibung r.ż.

obligacje o stałym oprocentowaniu

festverzinsliche Obligationen

obligacje podlegające wykupowi

einlösbare Obligationen

obligacje skarbu państwa

Staatsanleihen r.ż. l.mn.

zainwestować w obligacje

in Obligationen investieren

I . obliczać <‑cza; f. dk. obliczyć> [oblitʃatɕ] CZ. cz. przech.

1. obliczać (robić rachunki):

obliczać pieniądze, sumę, prędkość

berechnen

obliczać pieniądze, sumę, prędkość

ausrechnen

2. obliczać (szacować):

obliczać

veranschlagen

obliczać

kalkulieren

zyski obliczamy na 2 miliony złotych

den Gewinn veranschlagen wir auf zwei Millionen Zloty

II . obliczać <‑cza; f. dk. obliczyć> [oblitʃatɕ] CZ. cz. zwr.

1. obliczać (zaplanować wydatki):

obliczać

[im Voraus] berechnen

obliczać

veranschlagen

obliczać

schätzen

źle obliczyliśmy się z pieniędzmi na remont

wir haben uns bei dem Geld für die Renovierung verrechnet

2. obliczać (rozliczać się z kimś):

obliczać

abrechnen

obliczymy się, gdy wrócimy do domu

wir rechnen ab, wenn wir wieder zu Hause sind

obliczyć [oblitʃɨtɕ]

obliczyć f. dk. od obliczać

Zobacz też obliczać

I . obliczać <‑cza; f. dk. obliczyć> [oblitʃatɕ] CZ. cz. przech.

1. obliczać (robić rachunki):

obliczać pieniądze, sumę, prędkość

berechnen

obliczać pieniądze, sumę, prędkość

ausrechnen

2. obliczać (szacować):

obliczać

veranschlagen

obliczać

kalkulieren

zyski obliczamy na 2 miliony złotych

den Gewinn veranschlagen wir auf zwei Millionen Zloty

II . obliczać <‑cza; f. dk. obliczyć> [oblitʃatɕ] CZ. cz. zwr.

1. obliczać (zaplanować wydatki):

obliczać

[im Voraus] berechnen

obliczać

veranschlagen

obliczać

schätzen

źle obliczyliśmy się z pieniędzmi na remont

wir haben uns bei dem Geld für die Renovierung verrechnet

2. obliczać (rozliczać się z kimś):

obliczać

abrechnen

obliczymy się, gdy wrócimy do domu

wir rechnen ab, wenn wir wieder zu Hause sind

oblig <D. ‑u, l.mn. ‑i> [oblik] RZ. r.m.

1. oblig:

oblig EKON, FIN.

Schuldschein r.m. r.ż.

2. oblig przest (zobowiązanie):

oblig

Verbindlichkeit r.ż. podn.

oblig

Pflicht r.ż.

obligo [obligo] RZ. r.n. ndm.

obligo FIN., HAND.

Obligo r.n.

obligo kredytowe

Kreditobligo r.n.

I . oblizać [oblizatɕ] f. dk., oblizywać [oblizɨvatɕ] <‑zuje> CZ. cz. przech.

oblizać

ablecken

oblizać usta

die Lippen ablecken

II . oblizać [oblizatɕ] f. dk., oblizywać [oblizɨvatɕ] <‑zuje> CZ. cz. zwr.

oblizać sobie palce/usta

sich C. die Finger/Lippen [ab]lecken

oblec¹ [oblets]

oblec f. dk. od oblegać

Zobacz też oblegać

oblegać <‑ga> [oblegatɕ], oblegnąć [oblegnoɲtɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

1. oblegać (otaczać):

oblegać miasto, twierdzę

belagern

2. oblegać (tłoczyć się):

oblegać coś

etw B. umringen

oblegać coś

sich B. um etw drängen

obleźć [obleɕtɕ]

obleźć f. dk. od obłazić

Zobacz też obłazić

I . obłazić <‑zi; cz. prz. obłaź f. dk. obleźć> [obwaʑitɕ] CZ. cz. przech.

1. obłazić (o robakach):

obłazić

herumkriechen

obłazić

wimmeln

kota oblazły pchły

die Katze r.ż. wimmelte vor Flöhen

2. obłazić (odpaść, wytrzeć się):

obłazić

abgehen

obłazić

sich B. lösen

farba oblazła z samochodu

die Farbe r.ż. ging vom Auto ab

II . obłazić <‑zi; cz. prz. obłaź> [obwaʑitɕ] CZ. cz. nieprzech. pot. (obchodzić kogoś lub coś)

obłazić

abklappern pot.

obleźli całe miasto szukając butów

auf der Suche nach Schuhen klapperten sie die ganze Stadt ab pot.